Η στήριξη από τον Νικόλα Κακλαμανάκη αποτέλεσε το μεγαλύτερο ατού για τον Λευτέρη Αυγενάκη στην προσπάθειά του να γίνει νόμος του κράτους το αθλητικό νομοσχέδιο που εισήγαγε στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων.
του Σταύρου Γεωργακόπουλου
[email protected]
Ο χρυσός Ολυμπιονίκης του 2004 ανέπτυξε το σκεπτικό και παρά το γεγονός ότι φέρεται πως εκφράστηκαν ενστάσεις εντός του Συλλόγου Ελλήνων Ολυμπιονικών για τους ισχυρισμούς του, επί της ουσίας έκανε την περισσότερη δουλειά για λογαριασμό του υφυπουργού Αθλητισμού. Σε γενικές γραμμές, οι βουλευτές όλων των κομμάτων ενέκριναν τη Σύμβαση της Ευρώπης για την καταπολέμηση της χειραγώγησης αγώνων και την αντιμετώπιση της βίας. Έστω και με διάφορες ενστάσεις, οι οποίες όμως δεν ήταν επί της ουσίας. Αλλά οι διατάξεις που θεσπίζουν όριο ηλικιών για την εκλογή στις εκτελεστικές θέσεις μίας ομοσπονδίας και βάζουν περιορισμούς στις προεδρικές θητείες όχι μόνο απορρίφθηκαν από τους εμπλεκόμενους φορείς, αλλά συνάντησαν τις ενστάσεις και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Με πολλές επισημάνσεις ότι η νομοθετική παρέμβαση κινείται στα όρια της συνταγματικότητας κυρίως το θέμα της αναδρομικότητας και, βέβαια, το όριο ηλικίας που δεν μπορεί να ισχύσει για ένα Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου ή για ένα σωματείο ερασιτεχνών παραγόντων που έχουν, κατά τα λεγόμενά τους και σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδος το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι δίχως περιορισμούς.
Ο Κακλαμανάκης προσπάθησε να αμβλύνει αυτές τις εντυπώσεις. Με το επιχείρημα ότι «η αληθής έννοια της αναδρομικότητας αφορά βιοτικές σχέσεις που έχουν παρέλθει. Εδώ αφορά στο μέλλον τα προσόντα που πρέπει να έχει κάποιος». Κι αυτό είναι το επιχείρημα και του υφυπουργού Αθλητισμού για να ξεπεράσει τις ενστάσεις ώστε να ψηφιστεί το νομοσχέδιο και ας ακυρωθεί στη συνέχεια από το ΣτΕ. Για τον Αυγενάκη η ψήφιση αποτελεί προσωπικό στοίχημα. Το ίδιο ισχύει και συνολικά για την κυβέρνηση, η οποία πέρασε έως τώρα κάθε νομοθετική παρέμβαση. Αν μπλοκαριστεί το αθλητικό νομοσχέδιο θα αποτελεί συνολική ήττα. Πέρα από το προσωπικό επικοινωνιακό πλήγμα του υφυπουργού Αθλητισμού. Οπότε η συσπείρωση της κυβερνώσας παράταξης αφήνει για το ΣτΕ την έρευνα της αντισυνταγματικότητας. Μέχρι τότε, όλοι θα έχουν ξεχαστεί. Οπότε το πολιτικό και επικοινωνιακό κόστος θα ‘ναι μικρότερο.
Υπήρξε βουλευτής που έκανε σύγκριση του αθλητικού νομοσχεδίου με το πόνημα του Νίκου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες. Κι εκείνος ήθελε να περάσει τη βούλησή του σώνει και ντε αν και γνώριζε όλος ο ντουνιάς πως αποκλείεται να έπαιρνε το πράσινο φως από το Συμβούλιο της Επικρατείας. «Κάπως έτσι σκέφτονται και τώρα στο περιβάλλον του Αυγενάκη», σχολίαζε σε πηγαδάκι έξω από την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων.
Κι αν ο Κακλαμανάκης και κατά δεύτερο λόγο ο Βασίλης Σεβαστής κέρδισαν τις εντυπώσεις, ο απόντας Γιώργος Βασιλακόπουλος και ο Λεωνίδας Λεουτσάκος τις έχασαν. Ο γραμματέας του ΣΕΓΑΣ ήταν ο μόνος που απάντησε στον χρυσό ολυμπιονίκης του 2004 και ξεκαθάρισε πώς δεν πρόκειται να εφαρμόσει το νόμο διότι τον θεωρεί αντισυνταγματικό. «Δεν δεχόμαστε τέτοιες μομφές περί διαχείρισης στις ομοσπονδίες. Δεν είμαστε λαμόγια και καρεκλοκένταυροι. Έρχονται Ολυμπιακοί Αγώνες και έχετε αναστατώσει όλο τον ελληνικό αθλητισμό. Είναι ωμή παρέμβαση στο εσωτερικό των ομοσπονδιών. Αν περάσετε αυτό το νόμο θα αγωνιστούμε να τον ανατρέψουμε στα ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια», είπε μεταξύ άλλων.
Όσο για τους χαμένους, ο πρόεδρος της ΕΟΚ απέφυγε την απευθείας αντιπαράθεση με τον Αυγενάκη. Έστειλε την εφεδρεία του, τον Παναγιώτη Τσαγκρώνη, ο οποίος απέτυχε παταγωδώς σε σημείο που ένα σχόλιο ανέφερε ότι «αυτόν δεν πρέπει να τον ακούν ούτε στην ομάδα του». Ακόμα χειρότερα τα πήγε ο Λεουτσάκος με τη χειραγώγηση αγώνων στις μικρές επαγγελματικές και ημιεπαγγελματικές κατηγορίες. Μετά έτρεχε να μαζέψει τα πράγματα, αλλά τα πρακτικά ήταν αμείλικτα.
Το σίριαλ, λοιπόν, έχει και άλλα επεισόδια. Αλλά όπως εξελίσσεται αυτή τη στιγμή το σενάριο, οι ενδείξεις μας οδηγούν προς την ψήφιση του νομοσχεδίου. Αλλά χωρίς τη βεβαιότητα πώς θα εφαρμοστεί στην πράξη.
