Έχοντας γεννηθεί με εγκεφαλική παράλυση, ο Μπεν Τζάκσον έμοιαζε καταδικασμένος από την πρώτη μέρα που είδε το φως της ζωής. Ωστόσο δεν το έβαλε ποτέ κάτω, και χάρη στην ασίγαστη δύναμη της θέλησής του, ο 21χρονος Αφρομερικανός κατάφερε να γίνει ένας εξαιρετικος παλαιστής, ενώ πλέον κάνει όνειρα για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ως αρσιβαρίστας.
του Νίκου Κούδα
[email protected]
follow me @nkoudas
Όπως γράφει πάνω στο μαύρο μπλουζάκι του, «η εγκεφαλική παράλυση δεν έμοιαζε ποτέ πιο ωραία»! Και είναι αλήθεια ότι ο Μπεν με το ιδιαίτερο βάδισμα -απόρροια της πάθησής του- και το λαμπερό χαμόγελο έχει καταφέρει κάτι φαινομενικά ακατόρθωτο: να κάνει μία απάνθρωπη ασθένεια να μοιάζει με παιχνιδάκι μέσα στα στιβαρά του μπράτσα. Όμως τα πράγματα δεν ξεκίνησαν καθόλου εύκολα στη ζωή του μικρού από την Πενσιλβάνια. Γεννημένος με εγκεφαλική παράλυση ή νόσο του Little, μία πάθηση του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ, δηλαδή εγκέφαλος, νωτιαίος μυελός και παρεγκεφαλίδα), με διάφορες κινητικές διαταραχές (σπαστικότητα, αθέτωση, αταξία, δυσκαμψία, ατονία), και ελαφρά διανοητική καθυστέρηση, ο Μπεν θα περνούσε το υπόλοιπο της ζωής του καθηλωμένος σε κάποιο αναπηρικό καροτσάκι, ανίκανος να απολαύσει τις χαρές της κοινωνικής ενσωμάτωσης. Ή τουλάχιστον αυτό πίστεψαν οι γιατροί του. Όχι όμως ο ίδιος. Σήμερα, ο 21χρονος είναι φοιτητής πλήρους φοίτησης σε κολέγιο, φανατικός με τη γυμναστική, την πάλη και την άρση βαρών, και αποφασισμένος να γίνει Ολυμπιονίκης στο Ρίο το 2016.
«Κέρδισε από μέσα σου»
Από μικρή ηλικία, ο Μπεν διέθετε μία απίστευτη ενεργητικότητα, συνοδευόμενη από ένα τεράστιο πάθος για τον αθλητισμό κάθε είδους. Η πρώτη του ενασχόληση με το μπάσκετ κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν, ωστόσο ο πιτσιρικάς έδειξε τα στοιχεία εκείνα που θα τον ακολουθούσαν μέχρι και σήμερα: εργατικότητα, αποφασιστικότητα και πειθαρχία, που λίγα παιδιά της ηλικίας του είχαν. Σε ηλικία 13 ετών αποφάσισε να ασχοληθεί με την πάλη, θέλοντας να προκαλέσει τον εαυτό του σωματικά και ψυχικά, σε ένα από τα πιο απαιτητικά αθλήματα που υπάρχουν. Η παρθενική του χρονιά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί καταστροφή, αφού ο Μπεν έχασε και στους 24 αγώνες που έλαβε μέρος. Η εύκολη διέξοδος θα ήταν να τα παρατήσει. Όχι όμως εκείνος, αφού όπως λέει «έβλεπα βελτίωση από ήττα σε ήττα. Ακόμη και αν αυτό σήμαινε ότι είχα μείνει στο ταπί έστω για ένα δευτερόλεπτο παραπάνω από ό,τι στον προηγούμενο αγώνα». Έτσι συνέχισε να προπονείται σκληρά, έξι ημέρες την εβδομάδα, και να παρακολουθεί βίντεο με αγώνες μέχρι τις 3 το ξημέρωμα, δουλεύοντας στις κινήσεις του μέχρι να γίνουν «δεύτερη φύση» του. Την επόμενη χρονιά, κέρδισε τον πρώτο του αγώνα. «Ένιωσα περηφάνια για τον εαυτό μου, την οικογένεια, τους προπονητές και τους συναθλητές μου, γιατί χωρίς τη στήριξή τους, αυτή η πρώτη νίκη δε θα ήταν δυνατή». Όπως γράφει ο ίδιος στον επίσημο λογαριασμό του στο Twitter, «Απλά ένας τύπος που ζει τα όνειρά του. #winfromwithin (κέρδισε από μέσα σου)».
Και τώρα… Ρίο
Κάποιος άλλος στη θέση του, ίσως και να επαναπαυόταν στις δάφνες του. Όχι όμως εκείνος. Πηγαίνοντας στο κολέγιο, όπου μελετά για να πάρει πτυχίο στις επικοινωνίες, ο Μπεν διαπίστωσε ότι η πάλη δεν συμπεριλαμβανόταν στα διαθέσιμα αθλήματα. Ωστόσο δεν το έβαλε κάτω, ανακαλύπτοντας έναν νέο δρόμο για να διοχετεύσει την ενέργειά του: άρση βαρών. Επόμενος στόχος του, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο, το 2016, εκεί όπου η απλή συμμετοχή δεν θα του είναι αρκετή. Μόνο το χρυσό μετάλλιο. Όπως δηλώνει με χαμόγελο, μόλις αποφοιτήσει ελπίζει να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, επηρεάζοντας όσο περισσότερες ζωές συνανθρώπων του μπορεί, δίνοντας ομιλίες κινητροποίησης.
«Αυτό που με κάνει να συνεχίζω είναι το γεγονός ότι πιστεύω ειλικρινά πως είμαι ικανός να αλλάξω ζωές. Θέλω απλά να με θυμούνται πάντοτε ως έναν άνθρωπο που άφησε αυτόν τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος για να ζεις από ό,τι ήταν όταν ήρθα σε αυτόν».
Πράγματι, η εγκεφαλική παράλυση δεν έμοιαζε ποτέ της πιο ωραία…
https://www.youtube.com/watch?v=xLimu0fw8gg
