Περήφανος μπαμπάς

Εδώ και τρία χρόνια έχει εγκατασταθεί στο χωριό των γονιών του, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, τα οποία πλέον έχουν πέσει πάνω στον γιο του. Ακόμη όμως και στο Βοΐβοντα Στέπα, το χωριό των 900 κατοίκων ο Μίλαν Τζούριτς δεν μπορεί να κάνει χωρίς το βόλεϊ κι έτσι δημιούργησε από το μηδέν μια ομάδα βόλεϊ για τα παιδιά του χωριού, μεταδίδοντας τους τις τεράστιες εμπειρίες του από την σπουδαία καριέρα του.

του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]

Όπως ακριβώς έκανε και με τον Δημήτρη και την Ίβανα, όταν ήταν μικροί και τώρα τους καμαρώνει αν και όπως εξηγεί ο ίδιος μιλώντας στο Sportsfeed «τους καμαρώνω πρώτα απ’ όλα γιατί έχουν γίνει καλοί άνθρωποι και μετά για όλα τα υπόλοιπα. Το να ακούς καλά λόγια για τον χαρακτήρα του παιδιού σου είναι το μεγαλύτερο κοπλιμέντο για έναν γονιό».
Έχοντας στερηθεί τον γιο του από τον περασμένο Αύγουστο, αλλά έχοντας στερηθεί και να δει από κοντά βόλεϊ υψηλού επιπέδου ο παλαίμαχος κεντρικός, που ακόμη παραμένει είδωλο στην Ορεστιάδα, βρέθηκε το προηγούμενο διάστημα στην Ιταλία κι ήταν ένας από τους τυχερούς που παρακολούθησε από κοντά τον 4ο τελικό του πρωταθλήματος όπου η Τρεντίνο κατέκτησε τον τίτλο νικώντας με 3-0 στην έδρα της Μόντενα.
«Χάρηκα που είδα μετά από πολύ καιρό ένα τέτοιο παιχνίδι και χάρηκα διπλά γιατί νίκησε και η ομάδα του γιου μου. Ήταν μια πραγματική γιορτή με 5.000 κόσμο, όπου ο κόσμος χειροκροτούσε και δεν έκανε άσχημα πράγματα», εξηγεί ο Τζούριτς ο πρεσβύτερος ο οποίος φυσικά και δήλωσε περήφανος για τον Δημήτρη.
«Είμαι μια ζωή στο βόλεϊ και το βλέπω λίγο διαφορετικά. Δεν έχω νεύρα, ούτε άγχος όταν τον βλέπω να παίζει γιατί ξέρω ότι πάντα δίνει το 100%. Απλά λίγο αγχώνομαι όταν δεν περάσει μια, δυο μπάλες συνεχόμενες γιατί ξέρω ότι εκεί θα νευριάσει. Για παράδειγμα ξεκίνησε το ματς και δεν τελείωσε τις πρώτες 4-5 μπάλες, αλλά μετά πήρε φόρα και δεν σταμάτησε».
Ως πατέρας ήξερε καλά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο γιος του αγωνιζόμενος στην Κορέα, ωστόσο με έμμεσο τρόπο υποκλίθηκε στην ακατάπαυστη θέληση και το πείσμα του.
«Πέρασε μία δύσκολη χρονιά στην Κορέα, αφού έπρεπε να προσαρμοστεί σε μια διαφορετική κουλτούρα και σε διαφορετικές αγωνιστικές συνθήκες, αλλά πάλι βρήκε δύναμη για να παίξει. Και δεν το έκανε για τα λεφτά αλλά γιατί ήθελε να παίξει και να δείξει ποιος είναι», λέει και αποκαλύπτει: «Κανονικά έπρεπε τώρα να σταματήσει και να κάνει επέμβαση στις αμυγδαλές του, αλλά δεν μπορεί γιατί έχει προετοιμασία με την Εθνική ομάδα και δεν έχει λείψει ποτέ».
Αυτή η αναφορά στην Εθνική ήταν η καλύτερη πάσα για να τον ρωτήσουμε πως αισθάνεται που βλέπει το γιο του να παίζει με την γαλανόλευκη και τι πιστεύει ότι μπορούμε να πετύχουμε φέτος στο World League.
«Ο Δημήτρης είναι Έλληνας και αισθάνεται Έλληνας και χαίρομαι πραγματικά που τον βλέπω να αγωνίζεται με την φανέλα της Εθνικής», λέει και συμπληρώνει: «Αν όλα τα παιδιά είναι καλά και δεν υπάρχουν απώλειες με τραυματισμούς εγώ πιστεύουν ότι μπορούν και φέτος να κάνουν μια επιτυχία».
Το μοναδικό του παράπονο; Ότι λόγω του προβλήματος με τα χαρτιά του (από αμέλεια κάποιων) δεν μπορεί μέχρι το επόμενο καλοκαίρι να έρθει στην Ελλάδα για να τον καμαρώσει από κοντά, αλλά και να δει τους πάρα πολλούς φίλους του.
Σπουδαίος κεντρικός ο ίδιος τον ρωτήσαμε αν θεωρεί ότι είναι καλύτερος στη δική του θέση ή σαν διαγώνιος κι η απάντηση του ήταν αφοπλιστική.
«Μπορεί να παίξει τα πάντα γιατί έμαθε από μικρός. Στους έφηβους τον είχαν βάλει πασαδόρο, μετά έπαιξε ακραίος, ύστερα έγινε κεντρικός και τώρα διαγώνιος. Θα στο πω διαφορετικά: Είναι κρίμα να παίζει κεντρικός και πιστεύω ότι δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα του. Αυτή η αλλαγή με τον λίμπερο όπου κάθεται τρεις θέσεις τον σκοτώνει! Ο Μίταρ αν δεν παίζει είναι σαν θηρίο στο κλουβί.
Από κει και πέρα όμως νομίζω ότι πλέον δείχνει και σαν διαγώνιος τις μεγάλες του δυνατότητες κι είμαι σίγουρος ότι μπορεί να παίξει πολύ καλύτερα».
Όταν τελείωσε ο τελικός και η Τρεντίνο πήρε το πρωτάθλημα, ο Δημήτρης ανέβηκε στην κερκίδα και αφού αγκαλιάστηκαν πήρε τον πατέρα του στα αποδυτήρια της ομάδα. Από τη μια ήταν η ανάγκη να μοιραστεί τη μεγάλη χαρά μαζί του κι από την άλλη για να τον πειράξει.
«Με πήγε στα αποδυτήρια για να βγούμε φωτογραφία με το μετάλλιο που πήρε κι αυτός άνοιξε το πουκάμισο μου για να φανεί το στομάχι μου και πήρε κι έβαλε τη φωτογραφία στο facebook. Μισή ώρα αργότερα είχα πόσα τηλεφωνήματα από την Ορεστιάδα που με πείραζαν για την κοιλιά μου. Εντάξει είναι πλακατζής ο γιος μου, αλλά του ετοιμάζω κι εγώ ανάλογη πλάκα. Μη με ρωτήσετε τι θα του κάνω, αλλά θα το μάθετε όταν με το καλό τελειώσει με την Εθνική και έρθει να με επισκεφτεί».