Μετά από διπλή μαστεκτομή και χημιοθεραπείες, η Σάντε Λο συνδύασε την προπόνηση με τις θεραπείες για τον καρκίνο και στοχεύει να προλάβει τους Ολυμπιακούς του Τόκιο 2020. Ο στόχος, όμως, δεν είναι το μετάλλιο αλλά κάτι πολύ πιο ισχυρό.
της Πηνελόπης Γκιώνη
[email protected]
Η 35χρονη άλτρια του ύψους από τις ΗΠΑ έχει ανέβει αρκετές φορές στο βάθρο μεγάλων διοργανώσεων, με αποκορύφωμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008 όταν κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Πρόσφατα, όμως, η ζωή της άλλαξε…
Η Σάντε Λο, σε ηλικία 34 ετών, κάνοντας εξετάσεις εντόπισε έναν μικρό όγκο, που όμως κρίθηκε ακίνδυνος από τους γιατρούς, για τα επόμενα, τουλάχιστον, 6 χρόνια. Η ίδια, όμως, είχε αρχίσει να αντιλαμβάνεται πως κάτι πάει λάθος και έτσι, ζήτησε επανεξέταση περίπου έξι μήνες αργότερα (Ιούνιος, 2019). Τότε οι γιατροί εντόπισαν έναν όγκο τρεις φορές μεγαλύτερο σε μέγεθος από τον αρχικό, που όπως αποδείχθηκε ήταν καρκίνος του μαστού.
Η Αμερικανίδα αθλήτρια προχώρησε σε διπλή μαστεκτομή και συνέχισε με χημιοθεραπείες, κάτι που κάνει μέχρι και σήμερα. Έχει χάσει όλα της τα μαλλιά όμως αυτό δεν την εμπόδισε δημοσιεύσει κάθε βήμα της ασθένειάς της στα κοινωνικά δίκτυα θέλοντας να δώσει ένα ισχυρό μήνυμα σε όσους την παρακολουθούν.
«Την πρώτη φορά μου είπαν πως δεν θα έπρεπε να ανησυχώ για τίποτα, πως δεν θα πρέπει να με ανησυχεί το ενδεχόμενο του καρκίνου. Επέμεινα, όμως, και τελικά διαγνώσθηκα με καρκίνο του μαστού. Δεν μπορούσα να το πιστέψω, τόσο νέα με μια τόσο σοβαρή ασθένεια. Θυμάμαι τον γιο μου να με βλέπει και να μη θέλει να με αγκαλιάσει γιατί φοβόταν πως θα πονέσω. Πως θα τα άφηνα χωρίς μητέρα; Αποφάσισα, τότε, να παλέψω και παλεύω ακόμη. Είμαι τυχερή που το ανακάλυψα σε πρώιμο στάδιο και είναι θεραπεύσιμο, νιώθω χαρά και ευγνωμοσύνη γι’ αυτό, δεν χρειάζεται κανείς να με λυπάται».
Η 35χρονη αθλήτρια στοχεύει στο να αποτελέσει παράδειγμα για όλους όσους παλεύουν με αυτή την ασθένεια, πηγαίνοντας στους πέμπτους Ολυμπιακούς Αγώνες της καριέρας της (2004, 2008, 2012, 2016). Ο στόχος της δεν είναι το μετάλλιο αυτή τη φορά, αλλά να κάνει γνωστό πως αυτό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα και σε οποιαδήποτε ηλικία και πως η μόνη λύση είναι η πρόληψη.
«Θέλω να προλάβω τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, όχι όμως για να πάρω μετάλλιο. Πέραν του ότι είναι η μεγαλύτερη ευτυχία ενός αθλητή ο Ολυμπιακοί, θέλω να δείξω στον κόσμο πως μπορούν να βγουν νικητές μέσα από μια τέτοια κατάσταση. Να δουν πως αυτό είναι κάτι πραγματικό και μπορεί να συμβεί σε όλους, να δώσω ένα μήνυμα που μπορεί να σώσει ζωές. Να επιμένουν στις εξετάσεις και αν οι ίδιοι δε νιώθουν καλά, να εξετάζονται ξανά και ξανά, να πιέζουν τους γιατρούς και να μην καθησυχάζονται αν δε νιώθουν οι ίδιοι καλά».
