Connect with us

TOP

Πως οι λούζερ έγιναν κυρίαρχοι

Published

on

Μέχρι το περασμένο καλοκαίρι πολλοί ήταν αυτοί που παρουσίαζαν την εθνική ομάδα βόλεϊ ανδρών της Γαλλίας, με την μεγάλη Ολλανδία του Γιόχαν Κρόιφ, καθότι αν και πολλές φορές είχε φτάσει στην πηγή, δεν είχε καταφέρει να πιει νερό.

του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]

Ασημένια και χάλκινα μετάλλια οι τρικολόρ είχαν πάει αρκετά, αλλά κερδισμένο τελικό σε επίπεδο ανδρών ποτέ. Όλα αυτά όμως μέχρι την 19η Ιουλίου οπότε και η ομάδα του Λοράν Τιλί κατέκτησε το World League, αποτινάσσοντας από πάνω της την ταμπέλα του looser κάτι που αποδείχθηκε περίτρανα και στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που κατέκτησαν το βράδυ της Κυριακής στην Σόφια.
Πως όμως από μια ομάδα που έβλεπε τις ευκαιρίες να περνούν, κατάφερε να πανηγυρίσει δύο χρυσά σε τοπ διοργανώσεις μέσα σε ελάχιστους μήνες;

Το πνεύμα του νικητή
Τα φετινά επιτεύγματα της Γαλλίας είναι μία ακόμη απόδειξη ότι οι ομάδες δεν χτίζονται από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά αποτελούν προϊόν μιας πολυετούς διαδικασίας. Η προηγούμενη γενιά των Γάλλων (Αντιγκά, Σαμικά, Πατέν, Πουζόλ, Βαντελό, κα.) μπορεί και να είχε μεγαλύτερο ταλέντο, όμως η τωρινή ομάδα έχει το πνεύμα του νικητή.
Κι αυτό το καλλιεργεί από μικρή ηλικία. Αρκετοί δεν το γνωρίζουν ή δεν το θυμούνται, αλλά η Γαλλία το 2008 αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης στους παίδες και το 2009 πρωταθλήτρια Ευρώπης στους εφήβους.
Τι κοινό συνδέει εκείνες τις ομάδες με αυτήν που κατέκτησε το χρυσό στους άνδρες; Οι Ενγκαπέ, Τονιουτί, Λε Ρού, Ροσάρ, Λαφίρ, Τιλί. Έξι από τους αθλητές που πήραν τα χρυσά μετάλλια την διετία 2008-2009 ήταν στην αποστολή των ανδρών το 2015.
Τα τελευταία 8 χρόνια αυτοί οι αθλητές περνούν 200 ημέρες τον χρόνο μαζί, στα ίδια δωμάτια, στα ίδια γήπεδα, στα ίδια αεροπλάνα (κι όσοι ξέρουν, γνωρίζουν ότι δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα η συνύπαρξη για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα) γεγονός που τους έχει μετατρέψει περισσότερο σε οικογένεια, παρέα, παρά σε μια απλή αποστολή εθνικής ομάδας.

Ο ρόλος του προπονητή
Κάπου εδώ μπαίνει στο κάδρο και ο ρόλος του προπονητή. «Αν ο Φιλίπ Μπλεν είχε την ίδια ομάδα, δεν είμαι σίγουρος ότι θα πετυχαίναμε αυτά που καταφέραμε φέτος», μας είπε Γάλλος συνάδελφος αναδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο την επιρροή του Λοράν Τιλί στην εθνική ομάδα.
Σπουδαίος παίκτης ο ίδιος στο παρελθόν, δεν ήταν ο συμβατικός τύπος αθλητή που είχε ως ευαγγέλιο την σκληρή πειθαρχία και γνωρίζοντας πολύ καλά ότι έχει να διαχειριστεί ένα τσούρμο παιδιών, που ανάμεσα τους υπήρχαν και ιδιαίτεροι χαρακτήρες, αποφάσισε απλά να είναι ο εαυτός του.
Για τους λάτρεις των social media η εθνική Γαλλίας είναι η χαρά των… δημοσιεύσεων αφού καθημερινά κάποιος παίκτης ή όλοι μαζί θα ανέβαζε ένα βίντεο ή μια φωτογραφία από τις πλάκες που έκαναν ή τα ταξίδια τους ανά τον κόσμο.
Δείτε εδώ τη βουτιά του Γκρεμπενικόφ στο… συντριβάνι του ξενοδοχείου ή εδώ το τι έγινε στο λεωφορείο που τους μετέφερε στο αεροδρόμιο της Σόφιας μετά τον τελικό για να καταλάβετε.
Χιουμορίστες, κυκλοθυμικοί, περίεργοι, απλοί, όλοι μαζί ήταν μια παρέα κι ο Τιλί έμοιαζε κάποιες φορές με τον ομαδάρχη στην κατασκήνωση, ο οποίος όμως είχε βάλει τους όρους του: «Όταν περνάτε την γραμμή του γηπέδου υπάρχει μόνο η ομάδα και η δουλειά. Έξω από δω είστε μεγάλα παιδιά και ξέρετε τι δεν πρέπει να κάνετε».
Ο Τιλί κατάφερε με τον τρόπο του να κερδίσει τους παίκτες, να τους πείσει ότι μπορούν πολλά περισσότερα, ενώ κατάφερε να κερδίσει γρήγορα και το άλλο στοίχημα καθώς σε όλο το φάσμα του παγκόσμιου αθλητισμού το να προπονείς μια ομάδα στην οποία παίζει ο γιος σου δεν είναι κι ότι πιο εύκολο.

Δύο ηγέτες
Πέρα όμως από το ομαδικό πνεύμα, πέρα από το ταλέντο και την σφραγίδα του προπονητή, αυτή η Γαλλία ευτύχησε να έχει και δύο σπουδαίους ηγέτες, οι οποίοι μέσα σε 18 μήνες αναγεννήθηκαν, ξεπερνώντας διαφορετικά προβλήματα και εφιάλτες.
Ο λόγος για τον Αντονίν Ρουζιέ και τον Ερβίν Ενγκαπέ. Ο πρώτος κουβαλούσε την ταμπέλα του looser και στην σωματειακή του καριέρα κι όμως το βράδυ της Κυριακής αναδείχθηκε MVP του ευρωβόλεϊ.
Το ταλέντο δεν του έλειπε ποτέ, ωστόσο ο 29άχρονος Ρουζιέ δεν αντιμετωπίζονταν ποτέ ως ο ηγέτης της ομάδας (που ως διαγώνιος ήταν και το φυσιολογικό). Όταν η μπάλα έκαιγε ο Γάλλος συνήθως έκανε λάθος, όμως τώρα πια στο τέλος των αγώνων υπάρχει κι αυτός. Πως το κατάφερε;
Ο Τιλί από την πρώτη στιγμή έπεσε πάνω του εξηγώντας του ότι αυτός είναι ο καλύτερος. Δεν έφτανε όμως μόνο αυτό, κι έτσι κάθε εβδομάδα είχε συνεχόμενες συναντήσεις (συνεδρίες) με τον αθλητικό ψυχολόγο που έχει προσλάβει η γαλλική ομοσπονδία προκειμένου στηρίξει την ομάδα.
Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη αγωνιστική μεταμόρφωση, ωστόσο εξίσου εντυπωσιακή ήταν και η αλλαγή του σούπερ σταρ αυτής της ομάδας Ερβίν Ενγκαπέ.
Μέχρι το 2013 ο Ενγκαπέ ήταν ένα τεράστιο ταλέντο, το οποίο όμως με την συμπεριφορά του εκτός γηπέδων (κυρίως) ακύρωνε τον ίδιον του τον εαυτό. Ζώντας κάτω από την ασφυκτική σκιά του πατέρα του Ερίκ Ενγκαπέ (συμπαίκτης του Τιλί στην εθνική Γαλλίας) τον ακολούθησε μέχρι το παγωμένο Κεμέροβο της Ρωσίας το καλοκαίρι του 2013. Ο ίδιος ήθελε να μείνει στην Ιταλία, αλλά ο πατέρας του για να πάρει την δουλειά στην ρωσική λίγκα είχε το δέλεαρ του γιου τον οποίο και πήρε μαζί του στην τοπική Κούζμπας.
Ωστόσο Ερβίν λίγο πριν κλείσει τα 22 (γεννημένος τον Φεβρουάριο του 1991) κι αφού είχε γίνει πατέρας λίγους μήνες νωρίτερα αποφάσισε σε εκείνο το σημείο να κάνει την επανάσταση του.
Τον Δεκέμβριο του 2013 αποχαιρέτισε το Κεμέροβο, αγνοώντας για πρώτη φορά τον πατέρα του και παίρνοντας την ζωή του στα χέρια του. «Θέλω να βρεθώ κοντά στο παιδί μου κι αυτή τη στιγμή δεν με νοιάζουν τα λεφτά», είπε τότε με τον πατέρα του να τον επιπλήττει δημοσίως ως αντιεπαγγελματία.
Κι όμως εκείνη την ημέρα ο Ερβίν έγινε άντρας, ο οποίος μέσα σε δύο χρόνια εξελίχθηκε αν όχι στον καλύτερο, σίγουρα σε έναν από τρεις καλύτερους ακραίους στον κόσμο και με διαφορά στον πιο εντυπωσιακό βολεϊμπολίστα.

Η δικαίωση του προέδρου
Προφανώς σε όλα τα παραπάνω θα υπάρχουν και κάποια άλλα μικρά ή μεγάλα μυστικά που επέτρεψαν στους Γάλλους να φτάσουν στην κορυφή της Ευρώπης, ενώ αυτός που πρέπει να αισθάνεται δικαιωμένος είναι ο πρώην πρόεδρος της γαλλικής ομοσπονδίας Ιβ Μπουζέ, ο άνθρωπος που αποφάσισε να δώσει την ευθύνη της εθνικής στον Λοράν Τιλί.
«Κύριοι αυτός είναι ο προπονητής σας, αυτός είναι το αφεντικό και θα κάνουμε ότι ζητήσει. Εσείς όμως από δω και πέρα αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να κερδίζετε τίτλους», είπε πριν από δύο χρόνια όταν παρουσίασε τον νέο προπονητή και λίγους μήνες μετά τις εκλογές (όπου έχασε την προεδρεία) είδε την επιλογή του να δικαιώνεται…

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/