Connect with us

ΒΟΛΕΪ

Πρόωρη Ανάσταση

Published

on

Λίγες ημέρες πριν από το Πάσχα, στην Πάτρα γιόρτασαν μια άλλη Ανάσταση. Αυτήν της ΕΑ Πατρών. Της ομάδας η οποία από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας μπήκε σφήνα στους μεγάλους του ελληνικού βόλεϊ φτάνοντας στο σημείο να διεκδικεί τίτλου, να συμμετέχει σε φάιναλ φορ ευρωπαϊκών κυπέλλων, αλλά ξαφνικά από τα σαλόνια βρέθηκε στα… αλώνια των τοπικών πρωταθλημάτων.

του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]

Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου όμως οι ‘μελανόλευκοι’ της Αχαϊκής πρωτεύουσας έκαναν το πρώτο βήμα για την μεγάλη επιστροφή, δείχνοντας ότι σιγά, σιγά στέκονται ξανά στα πόδια τους. Στα δικά τους όμως πόδια, όπως ακριβώς στα τέλη της δεκαετίας του 90’ όταν με ηγέτες τους αδελφούς Ρουμελιώτη (Νίκο και Παναγιώτη) εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Α1. Τώρα με τον Παναγιώτη να επιστρέφει μετά από μια δεκαετία περίπου στην ομάδα της καρδιάς του, η ΕΑΠ κέρδισε την άνοδο της στην Α2 Ανδρών, έχοντας μια ομάδα με μέσο όρο ηλικίας τα 19 χρόνια και μισή ντουζίνα αθλητές στις αναπτυξιακές εθνικές ομάδες.

Η εκκωφαντική πτώση
Την σεζόν 2009-2010 ο τότε πρόεδρος της ΕΑΠ Μανώλης Ρογδάκης φέρνει στην Πάτρα Ισπανό διεθνή ακραίο Ισραέλ Ροντρίγκεθ και τον Πορτορικανό ακραίο Χοσέ Ριβέρα (πρωταθλητής με Ηρακλή, Ολυμπιακό) με την ΕΑΠ να πηγαίνει τρένο και την τελευταία αγωνιστική να έχει την χρυσή ευκαιρία να πάρει την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο.
Οι Αχαιοί με 53 βαθμούς υποδέχονταν τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό, που είχε 54 βαθμούς, με την ΕΑΠ να παίρνει το πρώτο σετ αλλά παρόλο που ο ΠΑΟ έχασε διαδοχικά Αγκάμεζ, Σαμικά το τριφύλλι πήρε τη νίκη με 3-1. Το σοκ ήταν τεράστιο αλλά το διαδέχθηκε ο αποκλεισμός στους προημιτελικούς από την Λαμία με δύο εντός έδρας ήττες. Ωστόσο η ΕΑΠ και την επόμενη σεζόν ήταν στο προσκήνιο.
Τον Απρίλιο του 2011 αντιμετώπισε την ιταλική Ματσεράτα στους ημιτελικούς του Τσάλεντζ Καπ (χάνοντας με 3-1 στην Πάτρα και 3-0 στην Ιταλία) φτάνοντας για δεύτερη φορά στην τετράδα της συγκεκριμένης διοργάνωσης, αλλά κάπου εκεί ξεκίνησε η κατηφόρα για να ακολουθήσει τον Απρίλιο του 2012 ο υποβιβασμός στην Α2.
«Σε ένα πρότζεκτ υπάρχει η εξωτερική και η εσωτερική αξιολόγηση. Στην εξωτερική ο καθένας μπορεί να σκεφτεί: ‘πήρανε τίτλο; Όχι, άρα το πρότζεκτ απέτυχε», εξηγεί ο τεχνικός της ΕΑΠ Αντώνης Γεράνιος ο οποίος είναι στην ομάδα από το 2005 κι ανέλαβε πρώτος προπονητής λίγο πριν τα πλέι άουτ που οδήγησαν στον υποβιβασμό.
«Για να πάρεις έναν τίτλο μετρούν πολλά. Ατυχίες, διαιτησίες, τραυματισμοί. Η ΕΑΠ μπήκε σε έναν χορό εκατομμυρίων ανταγωνιζόμενες μεγάλες ομάδες, χωρίς όμως να έχει τον ίδιο κόσμο, αλλά και ένα ποδοσφαιρικό τμήμα που έφερνε έσοδα. Για μένα πάντως η μεγάλη ευκαιρία για έναν τίτλο δεν χάθηκε το 2009-2010 αλλά την προηγούμενη χρονιά όταν λίγο πριν τα πλέι οφ χτύπησε ο Γιορντάνοφ», συμπληρώνει ο έμπειρος τεχνικός και συνεχίζει με διάθεση αυτοκριτικής: «Στην εσωτερική αξιολόγηση το ερώτημα είναι ένα: Έπρεπε η ΕΑΠ να βάλει ως στόχο την κατάκτηση ενός τίτλου; Κατά τη γνώμη μου όχι, γιατί είχε να ανταγωνιστεί τεράστια μεγέθη και δεν πιστεύω ότι αν κατακτούσαμε κάτι θα άλλαζε η ροή της ιστορίας. Κι αυτό το λέω γιατί η ΕΑΠ είχε μεγαλώσει πολύ αγωνιστικά, όχι όμως και εξωαγωνιστικά. Σε θέματα μάρκετινγκ ήμασταν χρόνια πίσω. Παίζαμε προημιτελικό Ευρώπης με την Νόλικο, το γήπεδο είχε 5.000 κόσμο και τα έσοδα μας ήταν μηδέν γιατί υπήρχε δωρεάν είσοδος. Η ΕΑΠ δεν φρόντισε για την επόμενη μέρα της και το μόνο που έκανε ήταν να μεγαλώνει κάθε χρόνο το μπάτζετ της. Κάποια στιγμή όμως τα λεφτά τελειώνουν…».

Τα παιδαρέλια που έγιναν αντράκια
Έτσι μοιραία ήρθε η πτώση που έμοιαζε με μια κατηφόρα δίχως τέλος. Η ΕΑΠ υποβιβάστηκε το 2012, είχε πλέον τρεις παίκτες στο δυναμικό της (Ασπιώτης, Πατρινός, Παναγιώτης Παπαδόπουλος) οι οποίοι έφυγαν κι η διοίκηση ζήτησε από τον Γεράνιο να κάνει ομάδα για την Α2 με τους παίκτες από τις Ακαδημίες. «Εγώ δεν πρόκειται να δημιουργήσω μια γενιά από ‘λούζερς’», απάντησε ο προπονητής με τον Μανώλη Ρογδάκη να υπογράφει το χαρτί της απόσυρσης (η τελευταία διοικητική του πράξη στην ομάδα) και την ΕΑΠ να υποβιβάζεται στα τοπικά πρωταθλήματα. Σ’ αυτά τα πρωταθλήματα όμως τα παιδαρέλια από τις ομάδες παμπαίδων, παίδων και εφήβων του συλλόγου έγιναν αντράκια και τρία χρόνια έφεραν την ομάδα στην Α2.
«Πήραμε μια φουρνιά παιδιών από τα αναπτυξιακά τμήματα, τους βάλαμε στα αποδυτήρια της ανδρικής ομάδας και τους είπαμε: ‘Εσείς θα πάτε ξανά ψηλά την ΕΑΠ’. Τους πιστέψαμε, μας πιστέψανε, τους στηρίξαμε και δικαιωθήκαμε», εξηγεί ο κ. Γεράνιος και βγάζει το καπέλο στον Παναγιώτη Ρουμελιώτη: «Έχει πολύ τρέλα μέσα του με την καλή έννοια κι αυτό βοήθησε όλη την ομάδα. Δεν μπορώ πραγματικά να το εξηγήσω, αλλά η παρουσία του ανέβασε όλη την ομάδα. Ο Παναγιώτης έκανε όλους τους υπόλοιπους παιδιά του και όλοι πίστεψαν από την στιγμή που ήρθε ότι με τον Παναγιώτη δεν πρόκειται να χάσουμε την άνοδο, όπως και έγινε».

Πιστοί στο πλάνο
Με τον μέσο όρο ηλικίας της ομάδας να είναι τα 19 χρόνια, μοναδικός τριαντάρης ο Ρουμελιώτης ενώ μόλις δύο παίκτες είναι άνω των 20, ο Γεράνιος είναι ξεκάθαρος και για τον σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς. «Θα παραμείνουμε πιστοί στο πλάνο που μας έφερε μέχρι εδώ. Αν δείτε ότι η ΕΑΠ αρχίζει να κάνει μεταγραφές τότε δεν θα είμαι εγώ προπονητής. Πιστεύω ότι τα παιδιά μπορούν να κρατήσουν την ομάδα στην κατηγορία και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε. Του χρόνου τα περισσότερα παιδιά θα έχουν τελειώσει το σχολείο, θα μπορούν να κάνουν διπλές προπονήσεις και να βελτιωθούν ακόμη περισσότερο. Ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε τρεις διεθνείς στην Παίδων, δύο στην Παμπαίδων και η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται αφού κάπως έτσι το 1999 η ΕΑΠ βρέθηκε στη μεγάλη κατηγορία».

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/