Σε φθορά το πανελλήνιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου

Η πρώτη μεγάλη εγχώρια διοργάνωση για το 2019, το πανελλήνιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου, ανήκει πλέον στο παρελθόν. Για κάποιον με εμπειρία στο χώρο του στίβου είναι αρκετά σαφές ότι το επίπεδο που παρουσιάστηκε φέτος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ιδιαίτερα υψηλό πέρα από κάποιες πολύ συγκεκριμένες ατομικές επιδόσεις, που όμως δεν είναι ικανές να κρύψουν την ύφεση στα αγωνίσματά τους.

του Παναγιώτη Βότση
[email protected]

Ένας τρόπος για να αξιολογηθεί το πανελλήνιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου σε επιμέρους σημεία του είναι η σύγκριση με τα προηγούμενα. Για αυτό το λόγο επιλέξαμε να συγκρίνουμε τις επιδόσεις του πρωταθλήματος του 2019 με τις αντίστοιχες του 2018 και του 2017, αναλύοντας δύο στοιχεία: α) τη νικητήρια επίδοση και β) την επίδοση του τρίτου νικητή, που έδινε θέση στο βάθρο. Η πρώτη από μόνη της δεν είναι αντιπροσωπευτική του επιπέδου γιατί είναι σύνηθες το φαινόμενο να υπάρχουν αθλητές ή αθλήτριες που βρίσκονται εδώ και χρόνια μόνοι τους στην κορυφή του αγωνίσματός τους, και μάλιστα με αξιόλογες επιδόσεις που έχουν μεγάλη διαφορά από αυτές που έπονται. Αυτό που μπορεί να δείξει όμως αυτό το στοιχείο είναι οι ηχηρές απουσίες αθλητών/τριών από τη διοργάνωση. Η επίδοση του χάλκινου νικητή δίνει μία σαφώς καλύτερη εικόνα για την υποβάθμιση που υπάρχει σε συγκεκριμένα αγωνίσματα αλλά και συνολικά στον κλειστό στίβο.

Δρόμοι γυναίκων

Οι χειρότερες των τελευταίων δύο ετών ήταν οι νικητήριες επιδόσεις σε όλα σχεδόν τα δρομικά αγωνίσματα στις γυναίκες. Οι απουσίες της Μαρίας Μπελιμπασάκη στα 200/400, της Κωνσταντίνας Γιαννοπούλου στα 800 (έλαβε μέρος μόνο στα 1500), της Αναστασίας Καρακατσάνη στα 3000μ. και της Ελισάβετ Πεσιρίδου στα 60μ. εμπόδια έγιναν ακόμα πιο ηχηρές με τις επιδόσεις των φετινών νικητών. Σε όλα τα γρήγορα δρομικά αγωνίσματα γυναικών (60μ., 200μ., 400μ., 60μ. εμπόδια) παρατηρήθηκε ύφεση των επιδόσεων που επιτρέπουν θέση στο βάθρο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα 200μ. γυναικών όπου η κορασίδα νικήτρια έτρεξε σε 25.28 και η επίσης κορασίδα που βγήκε τρίτη έτρεξε σε 25.64, όταν τις χρονιές 2017-2018 η επίδοση της νικήτριας ήταν 23.90 και 23.02 και η επίδοση της χάλκινης 24.76 και 24.45 αντίστοιχα. Μικρή ύφεση παρατηρήθηκε και στα 200μ. ανδρών, πράγμα που δείχνει τη συνολική κακή εικόνα του αγωνίσματος στον κλειστό στίβο.
Στα υπόλοιπα δρομικά, θετική ήταν μόνο η επίδοση κάτω από 13 λεπτά της Παναγιώτας Τσινοπούλου στα 3000μ. βάδην (12.51.57 ατομικό ρεκόρ) που ίσως να πιέστηκε λίγο από τις πολύ καλές νεάνιδες Κυριακή Φιλτισάκου και Όλγα Φιάσκα. Μάλιστα και οι τρεις φιγουράρουν έστω και προσωρινά στη λίστα με τις καλύτερες του κόσμου για φέτος.

60μ. εμπόδιο
Αν βγάλουμε τον Κώστα Δουβαλίδη και την Ελισάβετ Πεσιρίδου από την εξίσωση, δεν υπάρχει άλλος άνδρας αθλητής ή γυναίκα αθλήτρια των ψηλών εμποδίων που μπορεί να διεκδικήσει κάτι παραπάνω εκτός συνόρων. Η φετινή τριάδα έκλεισε στο 8.24 και το 8.80 σε άνδρες και γυναίκες αντίστοιχα και ο αριθμός των συμμετοχών ήταν τόσο μικρός που δεν έγιναν καθόλου προκριματικές σειρές στα εμπόδια. Αρκετά ελπιδοφόρο το γεγονός ότι υπάρχουν νεάνιδες και έφηβοι με μέλλον όπως η Αναΐς Καραγιάννη και ο Γιάννης Καμαρινός (που δεν συμμετείχε στον κλειστό), χρειάζεται όμως κάτι παραπάνω για να μιλήσουμε για ανάπτυξη του αγωνίσματος.

Αλμάτα ανδρών
Δε φάνηκε από τις επιδόσεις στο ΣΕΦ ότι στα άλματα γίνεται δουλειά υποδομής, με εξαίρεση το άλμα επί κοντώ. Το άλμα εις μήκος ανδρών έδωσε αργυρό και χάλκινο μετάλλιο με επίδοση 7.48μ., στο τριπλούν πήρε τη 13η νίκη ο 37χρονος Τσιάμης με άλμα λίγο πάνω από τα 16 μέτρα και στο ύψος ο τρίτος από τους 10(!) συμμετέχοντες έκανε άλμα στα 2.04μ., 10 εκατοστά πάνω από την πολύ καλή Τατιάνα Γκούσιν και το 1.94μ.. Ευτυχώς το γόητρο των αλμάτων, που είναι και το δυνατό χαρτί του ελληνικού στίβου, έσωσαν πέρα από τη Γκούσιν ο Μίλτος Τεντόγλου με το 8.19 στο μήκος, ο Κώστας Μπανιώτης με το 2.23μ. στο ύψος και η Ελένη Πόλακ με τον Εμμανουήλ Καραλή στο επί κοντώ με 4.50μ. και 5.70μ. αντίστοιχα.

Άλματα γυναικών
Σε αντίθεση με το ίδιο αγώνισμα των ανδρών όπου είδαμε και πολύ καλές επιδόσεις και ανάπτυξη, η σφαιροβολία των γυναικών έχει μείνει ιδιαίτερα στάσιμη. Η 34χρονη Βαγγελιώ Σοφάνη απέσπασε τη νίκη με 15.21μ. χωρίς καμία αντίσταση, που είναι λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι τις προηγούμενες δύο χρονιές που δε συμμετείχε το χρυσό μετάλλιο κρίθηκε κοντά στα 13.50μ. Η φετινή επίδοση του χάλκινου μεταλλίου (13.77μ.) θα έδινε χρυσό στα προηγούμενα δύο πρωταθλήματα. Στην ευρύτερη εικόνα όμως οι εγχώριες επιδόσεις απέχουν αρκετά μέτρα από το παγκόσμιο επίπεδο, κάτι που θα έπρεπε να μας προβληματίσει.

Οι αθλητές, πόσο μάλλον οι μικρότεροι που διακρίνονται, δεν έχουν ευθύνη για την κακή εικόνα του πανελλήνιου πρωταθλήματος κλειστού στίβου από τη στιγμή που οι στεγασμένες εγκαταστάσεις είναι μετρημένες στα δάχτυλα σε όλη τη χώρα και σωστή προετοιμασία με στόχο τον κλειστό γίνεται από λίγους και πάντα εκτός συνόρων. Η πρωτεύουσα Αθήνα δε δεν έχει ούτε ένα αξιόλογο κέντρο πέρα από τον ταλαιπωρημένο Άγιο Κοσμά, μιας και το κλειστό του Πανελλήνιου Γυμναστικού συλλόγου στο κέντρο της Αθήνας είναι σε αχρησία λόγω προβλημάτων στην κατασκευή. Το Σπίτι του Στίβου που σχεδιάζεται στον Κορυδαλλό θα μπορούσε να δώσει ξανά ζωή στον κλειστό, αλλά, μετά από κούφιες υποσχέσεις δεκαετιών, είναι καλό να κρατάμε μικρό καλάθι. Ο κλειστός στίβος είναι σίγουρα καταδικασμένος τουλάχιστον για τα επόμενα 6 χρόνια (χρονικός ορίζοντας κατασκευής που έβαλε ο δήμαρχος Κορυδαλλού) να πραγματοποιείται στο ΣΕΦ με την ανοχή της ΚΑΕ Ολυμπιακού και να τείνει περισσότερο στη φθορά σε σχέση με την αφθαρσία.