Όσο βρισκόμασταν στο Μπόρας για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ20 δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε την ευκαιρία να γνωριστούμε με κάποιους από τους ανερχόμενους σταρ του παγκόσμιου στίβου και να μιλήσουμε μαζί τους.
Συνέντευξη Πηνελόπη Γκιώνη
[email protected]
Ένα από τα αστέρια, που προβλέπεται να έχει μια λαμπρή καριέρα, είναι σίγουρα η Ουκρανή υψίστρια Γιαροσλάβα Μάχουτσικ, με την οποία κάναμε μια ωραία συζήτηση σχετικά με το πως αντιμετωπίζει το γεγονός πως στα 17 της έχει ξεπεράσει τα 2.00μ. και ο κόσμος πια έχει μεγάλες προσδοκίες από αυτή αλλά και παράλληλα που χαίρεται να την βλέπει να αγωνίζεται και ο,τι και να κάνει την χειροκροτά. Η ίδια, με ένα μόνιμο χαμόγελο και έχοντας πάντα στο μυαλό της πως είναι μόλις 17 ετών, μας είπε τις σκέψεις της και τα σχέδιά της για το μέλλον ενώ πολλές φορές διακόψαμε την συζήτησή μας για να ρωτήσει πράγματα για εμένα και να γνωριστούμε καλύτερα.
Πως ήταν αυτός ο αγώνας στο Μπόρας για εσένα; Ίσως λίγο πιο εύκολος από άλλους;
Εδώ στο Μπόρας είναι πολύ ωραία και οι αγώνες μου άρεσαν πάρα πολύ γιατί ο κόσμος με γνώριζε και με χειροκροτούσε και χαιρόταν που με έβλεπε. Σαν αγώνας μπορεί και να ήταν λίγο πιο εύκολος σε σχέση με άλλους που έχω κάνει φέτος γιατί αγωνιζόμουν με αθλήτριες της ηλικίας μου και ένιωθα λίγο πιο ασφαλής, για διάφορους λόγους. Σκεφτόμουν πως μπορώ να έχω το χρυσό όμως δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάς τον αντίπαλο οπότε και έτσι σκεφτόμουν κι εδώ. Όπως και να έχει, χάρηκα πάρα πολύ που ήμουν νικήτρια σε αυτό τον αγώνα.
Έχεις σαρώσει τα μετάλλια, της κατηγορίας σου και της μεγαλύτερης σε Ευρώπη και κόσμο. Ποιο είναι το επόμενο μετάλλιο που βάζεις στόχο;
Το επόμενο μετάλλιο που θα κυνηγήσω είναι φυσικά το Ολυμπιακό μετάλλιο αν και ξέρω πως είναι πάρα πολύ δύσκολο να το πάρω. Αυτό είναι όμως το μετάλλιο που θα με κάνει απόλυτα ευτυχισμένη, άλλωστε είναι και το όνειρο κάθε αθλητή. Ίσως στο Τόκιο να μην το καταφέρω γιατί θα αγωνιστώ με τις πιο έμπειρες και μπορεί να το χάσω, όμως στο Παρίσι θα είναι σίγουρα δικό μου. Ως τότε, θα κοιτάξω κάτι πολύ πιο κοντινό που είναι το παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ντόχα που θα προσπαθήσω πολύ για ο,τι καλύτερο έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου και το μετάλλιο.
Είσαι μόλις 17 ετών και έχεις ξεπεράσει τα 2.00μ. και όλοι πια περιμένουν πάρα πολλά από εσένα. Αυτό εσύ πως το διαχειρίζεσαι;
Πολλές φορές ξεχνάω κι εγώ ότι είμαι 17 ετών, ειδικά τώρα που τελείωσα με τις υποχρεώσεις του σχολείου πιστεύω πως θα αφιερωθώ ολοκληρωτικά στην προπόνηση και θα είμαι μόνο εκεί. Όσο ήμουν στο σχολείο ήταν πολύ δύσκολο να τα συνδυάσω, προπόνηση και διάβασμα και δεν ήξερα τι να πρωτοκάνω. Ευτυχώς οι δάσκαλοί μου καταλάβαιναν την θέση μου και βρίσκαμε πάντα λύση, όμως δεν ήθελα να αφήσω το σχολείο. Και τώρα θα σπουδάσω κανονικά και θα τα συνδυάσω όπως πρέπει.
Πολλές φορές έχουν πει στους προπονητές μου ότι είναι κακό που πηγαίνω στα ντάιαμοντ λιγκ ή που θα πάω στην Ντόχα γιατί θα με πιέσει και είμαι πολύ μικρή για τέτοιους αγώνες αλλά δεν έχουν δίκιο. Ξέρω πολύ καλά πως αν εκεί χάσω δεν θα με πειράξει αφού χάνω από τις κυρίαρχες του αγωνίσματος, όπως η Λασίτσκενε και η Λεβτσένκο, και πρέπει εγώ να κοιτάζω να βελτιώνω τις δικές μου επιδόσεις όχι να κοντράρω τις δικές τους.
Ο κόσμος πια σε γνωρίζει και του αρέσει να σε βλέπει να αγωνίζεσαι ενώ κι εσύ φαίνεσαι να το απολαμβάνεις. Πως σου φαίνεται όλο αυτό;
Μου αρέσει πολύ η σύνδεση με τον κόσμο, είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα που σου βγαίνει. Όταν αγωνίζομαι και με χειροκροτούν για να με ενθαρρύνουν ή όλοι μου χαμογελάνε και μου λένε «μπράβο», είναι πολύ ωραίο πραγματικά. Αυτό αρέσει και σε μένα να κάνω, να χαμογελάω σε όλους και να λέω ένα ειλικρινές «ευχαριστώ» γιατί ξέρω πως τα εννοούν όσα μου λένε. Στο Μπόρας παρ’ όλο που δεν πέρασα τα 2.02μ. με καταχειροκρότησαν και μόνο που προσπάθησα, ήταν τέλεια η ατμόσφαιρα αυτή όπως και σε όλους τους αγώνες μου.
Πως προέκυψε η αγάπη σου για το άλμα εις ύψος;
Όταν ήμουν μικρή ξεκίνησα στον στίβο γενικά, έκανα διάφορα πραγματάκια και πρώτο αγώνα στο άλμα εις ύψος έκανα το 2015 και ξεπέρασα τα 1.65μ. μάλλον, μπορεί και να έριξα τον πήχη τελικά… Μου είχε φανεί λίγο αστείο τότε αυτό το ύψος και σκεφτόμουν πως θέλω να πάω πιο ψηλά. Όμως μου άρεζε πάρα πολύ εκείνος ο αγώνας και το αγάπησα και έτσι πείσμωσα πολύ και συνέχισα και κάπως έτσι ήρθαν τα 2.00μ. και θα κοιτάξω να ανέβει κι άλλο.
Στο Μπόρας δοκίμασες το 2.02μ. και το παγκόσμιο ρεκόρ Κ20 αλλά δεν σου βγήκε. Να περιμένουμε να το πετύχεις σύντομα;
Είναι εφικτό το 2.02μ. σίγουρα. Απλά στο άλμα εις ύψος κάθε εκατοστό για να ανέβεις θέλει μεγάλη προσπάθεια αλλά αφού κάναμε τα 2.00μ. πιστεύω θα ανέβω σύντομα και πιο πάνω. Δεν βιάζομαι, όσο ξέρω πως προσπαθώ είμαι ικανοποιημένη.
Έχεις σκεφτεί πότε να αφήσεις την Ουκρανία και να πας στις ΗΠΑ όπως αρκετοί αθλητές μεγάλου επιπέδου;
Έχω σκεφτεί να φύγω αλλά γρήγορα άλλαξα γνώμη. Στην Ουκρανία τα έχω όλα όσα χρειάζομαι, το γκρουπ μου είναι ιδανικό και στα μέτρα μου και η προπονήτριά μου είναι η καλύτερη έχω πολύ καλή σχέση μαζί της και ξέρει πάντα τι πρέπει να μου πει ή τι πρέπει να κάνω και έχει σε όλα δίκιο, δεν θέλω να φύγω από εκεί. Όταν πήγαμε στο Στάνφορντ για το μίτινγκ του ντάιαμοντ λιγκ δεν μου άρεσε πολύ, για να ζήσεις δηλαδή δεν ήταν όπως εγώ έχω συνηθίσει και μου αρέσει αλλά για ένα τριήμερο ήταν πολύ ωραία.
Πες μου, από όλα τα αγωνίσματα αλμάτων και όλους τους άλτες, ποιους δύο ξεχωρίζεις; Μια γυναίκα και έναν άνδρα
Στις γυναίκες άλτριες φυσικά και είναι η Μαρίγια Λασίτσκενε, είναι φοβερή δεν χάνει ποτέ και έχει φτάσει στα 2.06μ. και λογικά θα κάνει το παγκόσμιο ρεκόρ. Είναι εξαιρετική αθλήτρια, πολύ συγκεντρωμένη και αφοσιωμένη. Στους άνδρες, έχω εντυπωσιαστεί από τον Ντουμπλάντις. 19 χρονών έκανε 6.05μ.; Είναι τρελό και σίγουρα μπορεί και παραπάνω και μέσα σε όλα είναι και καλό παιδί. Τον ξεχωρίζω και πιστεύω θα κάνει θαύματα.
