Η ξιφασκία είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά αθλήματα των Ολυμπιακών Αγώνων. Μόνο όσοι έχουν παρακολουθήσει από κοντά αγώνες σε υψηλό επίπεδο μπορούν να αντιληφθούν τη μαγεία αυτού του ευγενούς αθλήματος που έχει τις ρίζες του στην αριστοκρατία του Μεσαίωνα και από το 1896 δεν έχει λείψει ποτέ από το πρόγραμμα των Αγώνων. Η Ελλάδα έχει μικρή, αλλά αξιόλογη παράδοση. Η Δέσποινα Γεωργιάδου είναι μια από τις αθλήτριες που συνεχίζουν την παράδοση.
συνέντευξη Παναγιώτης Βότσης
[email protected]
Τον περασμένο Νοέμβριο, η αθλήτρια του Παναθηναϊκού πραγματοποίησε εξαιρετική εμφάνιση στο παγκόσμιο κύπελλο της Ορλεάνης στο αγώνισμα της σπάθης και βρέθηκε στην κορυφαία οκτάδα της διοργάνωσης. Επιτυχία σαφώς πολύ μεγάλη που δημιούργησε προοπτικές για ακόμα μεγαλύτερες διακρίσεις με απώτερο στόχο την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Συναντήσαμε με την Δέσποινα Γεωργιάδου και μιλήσαμε για την πορεία της, για τους στόχους της, και βέβαια για τους Ολυμπιακούς του Τόκιο το 2020, για τους οποίους διεκδικεί την πρόκριση. Η συνάντηση έγινε στο προπονητήριο της ξιφασκίας του Παναθηναϊκού, σε αυτόνομο χώρο κοντά στο «Απόστολος Νικολαΐδης». Ένας περαστικός μπορεί ίσως δύσκολα να φανταστεί απέξω ότι σε αυτό το χώρο προπονείται μία αθλήτρια με βλέψεις Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά με την ξενάγηση στον εσωτερικό χώρο είναι εμφανές ότι έχει φτιαχτεί με προσπάθεια και μεράκι.
Δέσποινα, πώς είναι σήμερα η κατάσταση στην ελληνική ξιφασκία; Υπάρχουν νέα παιδιά;
Δεν είναι τόσο ανεπτυγμένο άθλημα, πράγμα που δημιουργεί αρκετά προβλήματα σε εμάς, από την άλλη όμως, επειδή είμαστε λίγοι οι αθλητές στην Ελλάδα και ο χώρος είναι μικρός, υπάρχει η αίσθηση ότι είμαστε μία οικογένεια. Υπάρχουν θετικά και αρνητικά στοιχεία σε αυτό. Πάντως, σίγουρα θα ήθελα στο μέλλον να υπάρξουν περισσότερα παιδιά στο χώρο της ξιφασκίας, και στις ακαδημίες αλλά και στη συνέχεια σε υψηλό επίπεδο. Τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να βλέπω αρκετά καινούργια πρόσωπα, πράγμα που είναι πολύ ενθαρρυντικό.
Υπάρχει στήριξη από την ελληνική ομοσπονδία και την ΕΟΕ;
Είμαστε λίγοι οι αθλητές της ομοσπονδίας που αγωνιζόμαστε σε υψηλό επίπεδο οπότε και καλές σχέσεις υπάρχουν και στήριξη, όχι όμως σε οικονομική βάση, αυτό μας το έχουν διευκρινίσει. Όπου μπορούν βοηθάνε, αλλά κατά βάση, κάθε αθλητής ή αθλήτρια που αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο πρέπει να βρει δικούς του χορηγούς. Η ΕΟΕ έχει συνάψει συμφωνίες με νοσοκομεία και γυμναστήρια οπότε μέσα από αυτό το πρόγραμμα έχω μία σημαντική στήριξη ως προς την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την εκγύμνασή μου. Δεν έχει προκύψει κάποιος χορηγός για εμένα από το πρόγραμμα «Υιοθετήστε έναν αθλητή».
Πώς είναι αθλητικός κύκλος της χρονιάς στην ξιφασκία;
Ξεκινάει Σεπτέμβριο και κλείνει με το παγκόσμιο πρωτάθλημα κάθε Ιούλιο. Έχουμε 10 αγώνες μέσα στο χρόνο με διαβαθμισμένο συντελεστή βαθμολόγησης. Με αύξουσα σειρά σε σχέση με συντελεστή κατατάσσονται ως εξής: 5 παγκόσμια κύπελλα, 3 γκραν πρι, πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για την πρόκριση για το Τόκιο;
Ο στόχος είναι να είμαι μέσα στις πρώτες 16 αθλήτριες του κόσμου για να είναι σίγουρη η πρόκριση. Μετά γίνεται αρκετά περίπλοκο γιατί η Ολυμπιακή πρόκριση προκύπτει αρχικά μέσω των ομάδων (οι θέσεις προκύπτουν κατά 70% από τις ομάδες, 24 από τις 34 θέσεις πρόκρισης), στη συνέχεια προκρίνονται η μία ή οι δύο καλύτερες από κάθε ζώνη ανάμεσα στις χώρες που δεν πήραν ομαδικές προκρίσεις, και τέλος δίνεται άλλη μία θέση από τα προκριματικά κάθε ζώνης. Έπειτα από την πρόκριση μέσω των ομάδων, δυσκολεύει η απόκτηση του εισιτηρίου για Τόκιο. Για αυτό παλεύουμε κι εγώ και η Γκουντούρα να είμαστε μέσα στις 16 καλύτερες και να ξεμπερδεύουμε νωρίς και να μην υπάρχει άγχος. Δυστυχώς δεν αγωνιζόμαστε ομαδικά γιατί δεν υπάρχουν χρήματα. Συμμετέχουμε μόνο σε ένα παγκόσμιο κύπελλο ως ομάδα, το Ακρόπολις, επειδή διεξάγεται στην Αθήνα. Υπάρχει όμως η σκέψη να προσπαθήσουμε για τους επόμενους Ολυμπιακούς το 2024 ως ομάδα.
Σου κάνει καλό που υπάρχει άλλη μία Ελληνίδα αθλήτρια σε τόσο υψηλό επίπεδο;
Εννοείται! Υπάρχει υγιής συναγωνισμός μεταξύ μας. Και πραγματικά θα θέλαμε κι άλλες αθλήτριες σε αυτό το επίπεδο γιατί αυτό θα σήμαινε ότι υπάρχει ανάπτυξη στο άθλημα.
Παράλληλα με τον πρωταθλητισμό σπούδασες και στο Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου Πανεπιστημίου. Πώς κατάφερες να τα συνδυάσεις;
Ήμουν πολύ τυχερή γιατί με υποστηρίξαν οι καθηγητές μου στο τμήμα. Παράλληλα με τη σχολή και τον πρωταθλητισμό, δούλευα και τις Παρασκευές και τα Σαββατοκύριακα. Υπήρχε κούραση σίγουρα, αλλά άξιζε από κάθε πλευρά και να το δω, ένιωθα γεμάτη. Τώρα που τελείωσα επικεντρώνομαι 100% στην ξιφασκία στο δρόμο για το Τόκιο, στη συνέχεια όμως θέλω να συνεχίσω με ένα μεταπτυχιακό στο μάρκετινγκ για να συνδυάσω τις σπουδές μου με την αγάπη μου για την ξιφασκία.
Τί είναι αυτό που σου αρέσει στην ξιφασκία και τί μπορεί να δώσει σε ένα παιδί;
Η ξιφασκία προσφέρει και απαιτεί παράλληλα εκγύμναση τόσο στο σώμα όσο και στο πνεύμα. Από τη μία πρέπει να έχεις ένα πολύ δυνατό σώμα το οποίο μπορεί να υποστηρίξει τις κινήσεις που σκέφτεσαι να εφαρμόσεις και από την άλλη υπάρχει η στρατηγική σε κάθε παιχνίδι, είναι σα σκάκι στο οποίο είσαι εσύ το πιόνι. Αυτό μου αρέσει περισσότερο πιστεύω. Η ξιφασκία επίσης βοηθάει ένα παιδί στο συντονισμό, στην ταχύτητα, στην εκρηκτικότητα.
Τί άλλο θα ήθελες να πει στον κόσμο που θα διαβάσει αυτή τη συνέντευξη;
Κάνουμε κάποιες δράσεις για να αναπτύξουμε το άθλημα και θα ήθελα πραγματικά να δω νέα παιδιά στο χώρο. Επίσης, θα ήθελα να δω νέους χορηγούς με θέληση να στηρίξουν όχι μόνο εμένα, αλλά στο σύνολο το χώρο της ξιφασκίας. Αυτή είναι η μόνη μου έκκληση. Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους χορηγούς μου, τον προπονητή μου και τους συναθλητές μου, γιατί χωρίς τη στήριξη τους δε θα είχα τώρα ελπίδες να διεκδικώ την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
