Όλοι οι δρόμοι αυτό το Σαββατοκύριακο οδηγούν στην Σόφια, όπου αύριο το μεσημέρι θα μάθουμε τον νέο πρόεδρο της CEV, ενώ το βράδυ θα γνωρίζουμε ποιες από τις Ιταλία – Σλοβενία (17:45, ο πρώτος ημιτελικός), Βουλγαρία – Γαλλία (20:45, ο δεύτερος ημιτελικός) θα διεκδικήσουν την Κυριακή τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης σε επίπεδο ανδρών.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Για τις εκλογές τα γράψαμε από χθες (κι οι τελευταίες πληροφορίες δίνουν ένα μικρό προβάδισμα νίκης στον Αλεξάντερ Μπόρισιτς έναντι του Αντρέ Μέγιερ), ωστόσο και στους ημιτελικούς ναι μεν υπάρχουν φαβορί, αλλά όχι και τόσο ξεκάθαρα.
Ξεκινώντας από το πρώτο χρονικά ματς, το ενδιαφέρον είναι και εξωαγωνιστικό καθώς ο Αντρέα Τζιάνι ο οποίος μεγαλούργησε με την Ιταλία την δεκαετία του ’90, θέλει να δώσει συνέχεια στο όνειρο που ζει η σταχτοπούτα Σλοβενία (πρώτη φορά σε τετράδα ευρωβόλεϊ).
Η λογική λέει ότι η πορεία του Ούρναουτ και της παρέας του θα τελειώσει εδώ, αλλά για να συμβεί αυτό η Ιταλία θα πρέπει να δείξει την εικόνα που έβγαλε στον προημιτελικό με την Ρωσία.
Απέναντι σε μια τέτοια Ιταλία, ακόμη κι η πολύ καλή Σλοβενία θα παραδοθεί, αλλά μιλώντας πάντα θεωρητικά, εφόσον οι Σλοβένοι έχουν και πάλι σερβίς… θανάτου, όλα μπορούν να συμβούν.
Από τη στιγμή μάλιστα που η δική τους υποδοχή κρατάει γερά (Ούρναουτ και Τσέμπουλ είναι στην 2η και 3η θέση αντίστοιχα των καλύτερων υποδοχέων) το ματς μπορεί να αποκτήσει άγρια όμορφια.
Πιο ξεκάθαρο φαβορί είναι στο άλλο ματς η Γαλλία, ωστόσο πολύ δύσκολα θα επαναλάβει το περίπατο που έκανε στις αρχές Ιουλίου στην Βάρνα στον τελικό του Β’ γκρουπ του World League (επικράτησε με συνοπτικές διαδικασίες με 3-0).
Αναμφισβήτητα οι τρικολόρ είναι καλύτερη ως ομάδα, οι Ενγκαπέ, Ρουζιέ μοιάζουν ώρες, ώρες ασταμάτητοι, αλλά η Βουλγαρία με τη δύναμη της έδρας (12.700 εισιτήρια έχουν εξαντληθεί και σήμερα πωλούνται στην μαύρη αγορά από 250 έως 500 ευρώ!) μπορεί παρόλο που έχει χτυπητές αδυναμίες.
Το γεγονός ότι στηρίζεται επιθετικά στον 37άχρονο Νικόλοφ (ο Σοκόλοφ είναι νοκ άουτ με εγχείριση στον ώμο) και ότι ο Κονσταντίνοφ αλλάζει τους ακραίους σαν τα πουκάμισα ψάχνοντας σε κάθε ματς να βρει ισορροπία (κι έχοντας το κοκαλάκι της νυχτερίδας αφού σε πολλές περιπτώσεις έβγαλε λαγούς από το καπέλο του) είναι ένα μείον, ενώ αν δεν παίξει ο Σαλπάροφ τότε τα πράγματα θα γίνουν ακόμη πιο δύσκολα.
Η Γαλλία από την άλλη, την φετινή χρονιά δείχνει απίστευτη σταθερότητα, μοιάζει με μια καλοκουρδισμένη μηχανή η οποία μπορεί να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα κι αν προκύψει στην ροή ενός αγώνα.
Επαναλαμβάνουμε όμως ότι ίσως το κλειδί της συγκεκριμένης αναμέτρησης είναι το πόσο θα αφήσει η Γαλλία την Βουλγαρία να ελπίζει… Γιατί αν το κάνει, τότε το όνειρο του χρυσού σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα θα παραμείνει όνειρο.
