Τα παιδιά του ανέμου

Η επαφή με τη θάλασσα είναι αυτή που κάνει την ιστιοπλοΐα ξεχωριστή σαν άθλημα. O σκηνοθέτης Παύλος Τριποδάκης επιχείρησε με το φακό του να καταγράψει στιγμές από τη διαρκή μάχη των ιστιοπλόων με τη θάλασσα και τον αέρα στο ντοκιμαντέρ «Τα παιδιά του ανέμου».

του Άκη Ιωακείμογλου
[email protected]

Οι άγνωστες πτυχές ενός αθλήματος που μας έχει χαρίσει πολλές και μεγάλες επιτυχίες στο παρελθόν και σίγουρα θα μας προσφέρει κι άλλες, μεταφέρονται στη μεγάλη οθόνη. «Τα παιδιά του ανέμου», το ντοκιμαντέρ του Παύλου Τριποδάκη θα βάλει το κοινό στα άδυτα της ελληνικής ιστιοπλοΐας, σε ένα έργο με πρωταγωνιστές τους ίδιους τους αθλητές. «Είχα κάνει ένα αντίστοιχο ντοκιμαντέρ για τη χιονοδρομία με την ομάδα που πήγε στους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σότσι. Επειδή είχε μεγάλη επιτυχία, ήρθε μία ιστιοπλόος που θέλει να βοηθήσει το χώρο της ιστιοπλοΐας γιατί δεν έχουν την προβολή που αξίζουν τα παιδιά. Θεώρησε ότι πρέπει να γίνει κάτι αντίστοιχο. Δέχθηκα αν και ήμουν λίγο διστακτικός στην αρχή, γιατί η ιστιοπλοΐα είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο με πολλά πρόσωπα. Πήρα τελικά την απόφαση να το ξεκινήσω κι εκεί που λέγαμε να τελειώσουμε σε τρεις μήνες κάναμε τελικά εννιά. Ενθουσιάστηκα γιατί έβλεπα ένα παρθένο έδαφος και είχα να διαχειριστώ πρόσωπα όπως ο Κακλαμανάκης, η Μπεκατώρου, ο Μπουγιούρης και πολλοί άλλοι. Άρχισαν να δουλεύω με πολύ μεράκι και βγήκε μία ώρα ντοκιμαντέρ που έχει πολλή επιτυχία», είπε στο Sportsfeed ο Παύλος Τριποδάκης, περιγράφοντας το πώς ξεκίνησε αυτή τη δουλειά.
Τα εξωτερικά γυρίσματα είναι πάντα πιο γοητευτικά αλλά και πιο δύσκολα. Ειδικά στην περίπτωση των γυρισμάτων πάνω στα σκάφη, ο Τριποδάκης αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες. «Ήταν πολύπλοκα τα γυρίσματα. Στις συνεντεύξεις είχα δυσκολία να φωτίσω, να έχω καλό ήχο και κουβαλώντας την κούραση όλης της ημέρας προέκυψαν κάποια τεχνικά λαθάκια. Για παράδειγμα δεν είχα κουράγιο να δω αν ο φακός είναι καθαρός. Έπεφτε το βάρος στην καλή ατάκα και σε αυτή την περίπτωση μικροτεχνικά λάθη συγχωρούνται», συνέχισε ο σκηνοθέτης, ενώ φέρνοντας στο μυαλό του συγκεκριμένα περιστατικά είπε: «Στην κινηματογράφηση συνάντησα δυσκολίες γιατί ο ήλιος είναι πολύ έντονος και αναγκάζεσαι να μην κοιτάς το μόνιτορ της κάμερας αλλά το βιζέρ με αποτέλεσμα να ζαλίζομαι. Κάποια στιγμή που τραβούσα τον Μάντη και τον Καγιαλή δεν άντεξα και έκανα εμετό. Κάθισα λίγο, ηρέμισα και μετά συνεχίσαμε. Μία άλλη δυσκολία ήταν να κρατάω στεγνό το φακό, ο οποίος βρεχόταν με τα σπρέι από τα νερά κι έπρεπε κάθε λίγο και λιγάκι να τον σκουπίζω μα χαρτί υγείας, το οποίο ήταν μέσα σε σακούλα για να μην βρέχεται. Ήταν μία μαχητική κατάσταση και έπρεπε να είμαι 100% συγκεντρωμένος».

Τι είπαν κάποιοι από τους πρωταγωνιστές
Κώστας Τριγκώνης Ποτέ μου όλα αυτά τα χρόνια που αγωνίζομαι δεν είχα ολοκληρωμένα την δυνατότητα να δείξω τον αγώνα που χρειάζεται καθημερινά για να φτάσεις ψηλά. Ήταν μια διαδικασία την οποία βίωνα μόνος και μετά όταν έκανα οικογένεια μαζί με την οικογένεια μου. Ήταν και είναι ακόμη μια μοναχική διαδικασία και μου είναι ακόμη και σήμερα δύσκολο να κάνω κατανοητές τις όποιες δυσκολίες συναντήσαμε και συναντάμε ακόμη περισσότερο σήμερα, όπως και τον τρόπο με τον οποίο τις αντιμετωπίζουμε, μιας και ίσως στα μάτια των ανθρώπων αυτή η επιμονή και ο τρόπος δουλειάς να μοιάζουν ανυπόφοροι, ίσως σκληροί και αυστηροί. Ίσως… Στην παρουσίαση της ταινίας του Παύλου Τριποδάκη «Τα παιδιά του ανέμου» αισθάνθηκα για πρώτη φορά ότι τώρα μπορώ να δείξω με εικόνα πια τι είναι αυτό που σε οδηγεί να κυνηγάς το όνειρο. Η απάντηση ίσως να φανεί απλή. Το ίδιο το όνειρο. Η θέληση του να πετύχεις το καλύτερο που μπορείς μα πάνω απ’ όλα η ικανοποίηση ότι πάλεψες ενάντια σε «καιρούς» και «ανέμους» ταξιδεύοντας ακόμη και κόντρα στο «ρεύμα».
Αντώνης Μπουγιούρης Ήταν μία πολύ ωραία εμπειρία, προσωπικά δαπάνησα πάνω από 20 ώρες για την ταινία αλλά πραγματικά άξιζε τον κόπο. Είχε κάποια δυσκολία γιατί δεν είμαι συνηθισμένος σε τέτοια γυρίσματα αλλά πέρασα πολύ καλά. Θυμάμαι μια μέρα που κάναμε γυρίσματα και ήμουν ελαφρώς αξύριστος. Μετά ξυρίστηκα για να πάω στην υπηρεσία μου στο λιμενικό και για να συνεχίσουμε τα γυρίσματα μου είπε ο Παύλος ότι έπρεπε να περιμένουμε να μεγαλώσουν πάλι τα γένια. Αυτά ήταν πράγματα που δεν τα φανταζόμουν ποτέ. Το αποτέλεσμα νομίζω ότι συγκίνησε και μπορεί να φέρει κόσμο στην ιστιοπλοΐα. Χρησιμοποίησε ο Παύλος όλα τα μεγάλα ονόματα και πιστεύω ότι μπορούμε να εμπνεύσουμε την νεολαία για να αποφεύγει τις κακοτοπιές και να ασχοληθεί με τον αθλητισμό και την ιστιοπλοΐα.
Παύλος Καγιαλής Το φιλμ του Παύλου είναι ένα καταπληκτικό έργο, συγκινητικό και ταυτόχρονα αισιόδοξο. Βγάζει την εικόνα των Ελλήνων αθλητών που έχουμε πετύχει μόνο και μόνο επειδή αγαπάμε το άθλημα. Τα γυρίσματα ήταν σε πολύ χαλαρό κλίμα και γι’ αυτό βγήκε και όλος ο αυθορμητισμός και η ειλικρίνεια όλων μας. Μακάρι αυτό το έργο να μπορέσει να το δει όλη η Ελλάδα, να έχουμε όλους τους Έλληνες στο πλευρό μας και να μας ενώνει το γαλάζιο που είναι και το σύμβολο της χώρας μας.
Γιάννης Μιτάκης «Τα παιδιά του ανέμου» νομίζω ότι είναι μία πάρα πολύ καλή προσπάθεια του Παύλου Τριποδάκη να αποκαλύψει στον κόσμο την πραγματικότητα της ελληνικής ιστιοπλοΐας, τις δυσκολίες που περνάμε, την προσπάθεια που κάνουμε αλλά παράλληλα δείχνει και την ομορφιά του αθλήματος, μιας και η αλήθεια είναι ότι το άθλημά μας δεν έχει την προβολή που του αξίζει στην Ελλάδα. Τα γυρίσματα ήταν σχετικά εύκολα μιας και ο Παύλος μας ακολουθούσε στην καθημερινότητά μας, δεν ζήτησε να κάνουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνουμε πάντα.