O Κυριάκος Μητσοτάκης έχει υποσχεθεί πώς θα κυβερνήσει με απόλυτη διαφάνεια.
Και με τους καλύτερους σε νευραλγικά πόστα του κρατικού μηχανισμού. Και με τις δικές του επιλογές έχει δείξει ότι προσπαθεί να κάνει πράξη τις προγραμματικές εξαγγελίες του. Χωρίς φυσικά να μπορεί να γνωρίζει όλες τις επιλογές των υπουργών, οι οποίοι ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν να κάνουν κάποιο λάθος, το οποίο ενδεχομένως να εκθέτει το σύνολο.
Ο Λευτέρης Αυγενάκης, για παράδειγμα, μπορεί να έχει προχωρήσει σε κάποια επιλογή που δεν έχει όσα απαιτεί (και) ο πρωθυπουργός από τη γυναίκα του Καίσαρα. Ο υφυπουργός Αθλητισμού επέλεξε τον Παναγιώτη Σκανδαλάκη για την προεδρία του ΕΣΚΑΝ. Έναν εξαιρετικό επιστήμονα, όπως προκύπτει από το βιογραφικό του. Αποδεκτό από την ιατρική κοινότητα παγκοσμίως. Έστω και αν η καταπολέμηση του ντόπινγκ δεν απαιτεί χειρούργο, αλλά χειρουργικές κινήσεις, εμείς δώσαμε χρόνο στην επιλογή, αν και πολλοί στάθηκαν στο γεγονός ότι ο Παναγιώτης Σκανδαλάκης έχει διατελέσει βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και πρώην υφυπουργός Εξωτερικών στην πρώτη κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή.
Η πρώτη ένστασή μας αφορούσε στον χρόνο που έχει διαθέσιμο ο διακεκριμένος επιστήμονας. Διότι οι ευθύνες στο ΕΣΚΑΝ είναι πολλές. Και σημαντικές, αν κρίνουμε και από τη φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη για την καταπολέμηση των αναβολικών και εκτός αγώνων.
Ερχόμαστε σήμερα στη δεύτερη ένσταση, που στηρίζεται στη λογική ότι η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, αλλά πρέπει και να δείχνει. Και στην περίπτωση της επιλογής που έκανε ο Λευτέρης Αυγενάκης για την προεδρία του ΕΣΚΑΝ εκφράζονται ήδη οι πρώτες αμφιβολίες.
Ο Παναγιώτης Σκανδαλάκης έχει από τον πρώτο γάμο του ένα γιο, τον Νίκο. Με σπουδές στα οικονομικά. Κατά μία περίεργη σύμπτωση, σε αυτόν τον τομέα στράφηκε και ο Νίκος Σκανδαλάκης, μέλος στη διοίκηση του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού και έφορος της ομάδας πόλο. Ούτε μία, ούτε δύο συμπτώσεις κατά πώς λένε ήδη στα Νότια Προάστια της Αττικής. Εκεί που εδρεύουν οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού στην υδατοσφαίριση. Εκεί που ανέδειξαν την τελευταία διετία ως ανεπιθύμητο τον Νίκο Σκανδαλάκη. Εκεί που λένε εδώ και μερικές μέρες πώς για λόγους ηθικής και μόνο, ο Λευτέρης Αυγενάκης όφειλε να κάνει διαφορετική επιλογή.
Εμείς δεν ξέρουμε αν υπάρχει συγγενική σχέση ανάμεσα στον επικεφαλής του ΕΣΚΑΝ και τον έφορο του Ολυμπιακού. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Ούτε λέμε πώς αν υπάρχει συγγένεια, θα μεροληπτήσει ο Παναγιώτης Σκανδαλάκης υπέρ της ομάδας του γιου του. Λέμε το απλό και αυτονόητο της υπόθεσης. Ότι ο υφυπουργός Αθλητισμού όφειλε να προστατέψει το κύρος του ΕΣΚΑΝ. Αλλά και τον εξαιρετικό επιστήμονα. Να μην επιτρέψει την παραμικρή συζήτησης αμφισβήτησης. Να μη δώσει δικαιώματα. Αλλά τα έδωσε. Και επέτρεψε στα διάφορα στέκια του πόλο και της κολύμβησης να γίνεται συζήτηση για το ενδεχόμενο «Τάκης Σκανδαλάκης να κερνάει και Νίκος Σκανδαλάκης να πίνει». Επαναλαμβάνουμε ότι δεν υπάρχει κάτι παράνομο στην επιλογή, ακόμα και αν μιλάμε για τόσο ισχυρό δεσμό συγγένειας. Ούτε μπορεί να προσάψει κάποιος κάτι μεμπτό στον εξαιρετικό επιστήμονα. Λέμε για την καχυποψία που είναι διάχυτη στην ελληνική κοινωνία και προσδοκούσαμε από τη νέα κυβέρνηση να την περιορίσει. Άραγε, εκεί στο Μαξίμου, τι λένε;
Θέτουμε το ερώτημα εμείς που εξ αρχής είπαμε ότι η επιλογή της Χριστίνας Τσιλιγγίρη ως συντονίστριας διευθύντριας στο ΣΕΦ είναι η καλύτερη που μπορούσε να κάνει ο Λευτέρης Αυγενάκης. Κόντρα σε όσα γράφονται και λέγονται, εμείς επαναλαμβάνουμε ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικά ικανό άτομο. Για μία κοπέλα που έχει την τεχνογνωσία για να απογειώσει το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Τόσο οικονομικά, όσο και λειτουργικά. Αλλά για την περίπτωση του ΕΣΚΑΝ έχουμε ενστάσεις επειδή έφτασαν στα αυτιά μας οι πρώτες εκφράσεις καχυποψίας και αμφισβήτησης. Κι αυτό είναι ό,τι χειρότερο μπορούσε να συμβεί στον ελληνικό αθλητισμό.
Το μαχαίρι και το καρπούζι βρίσκεται πλέον στο Μέγαρο Μαξίμου. Διότι η νέα Ελλάδα, την οποία οραματίζεται ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να φτιαχτεί με συνταγές που προκαλούν καχυποψία.
