Ήδη θεωρούνται δύο από τα κορυφαία ταλέντα του παγκόσμιου πόλο και τα ονόματα τους βρίσκονται στα μπλοκάκια όλων των μεγάλων προπονητών του αθλήματος.
Οι δίδυμες αδελφές Χαραλαμπίδη, Στεφανία και Ιωάννα, ήταν από τις πρωταγωνίστριες στην κατάκτηση τόσο του ευρωπαϊκού (2011) όσο και του παγκόσμιου (2012) τίτλου, από την Εθνική ομάδα πόλο των νεανίδων.
του Σούλη Μέζου
[email protected]
Δυστυχώς οικογενειακοί λόγοι, οδήγησαν τις δύο κοπέλες να επιλέξουν την αμερικάνικη υπηκοότητα (η μητέρα τους είναι Αμερικανίδα). Αυτό σημαίνει, πως η ομάδα των ΗΠΑ θα είναι αυτή που θα ενισχυθεί σημαντικά για τα επόμενα 10 χρόνια και η Ελλάδα απώλεσε δύο μελλοντικές σταρ και Ολυμπιονίκες του αθλήματος. Η αλήθεια είναι πως η απόφαση αυτή των δύο αθλητριών, στεναχώρησε πολύ κόσμο που ασχολείται με τον υγρό αθλητισμό στην Ελλάδα, όμως η απόφαση των δύο αθλητριών περιέχει οικογενειακούς λόγους και θα πρέπει να γίνει σεβαστή. Από την ελληνική ομοσπονδία πάντως, δεν έχουν χάσει την αισιοδοξία τους και ευελπιστούν πως οι δύο ταλαντούχες Ελληνοαμερικανίδες, θα αλλάξουν γνώμη και θα ξαναφορέσουν το γαλανόλευκο σκουφάκι.
Το sportsfeed.gr εντόπισε τη Στεφανία και την Ιωάννα, την ημέρα που μετακόμισαν στο κολέγιο του Σάουθ Καλιφόρνια για να ξεκινήσουν τις σπουδές του. Οι δύο κοπέλες δεν αρνήθηκαν να παραχωρήσουν συνέντευξη μιλώντας για το αγαπημένο τους πόλο, αλλά και να τονίσουν το πόσο πολύ τους λείπει η Ελλάδα.
Πως επιλέξατε να ασχοληθείτε με το πόλο και οι δυο;
Για πολλά χρόνια ασχολούμασταν με την κολύμβηση μέχρι που τελικά μία μέρα αποφασίσαμε πως δε θέλουμε άλλο να κολυμπάμε. Είχαμε βαρεθεί. Η μητέρα μας, επιτέλους μας άφησε να διαλέξουμε εμείς με ποιο άθλημα θα ασχοληθούμε και αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε το πόλο, γιατί ο πατέρας μας ήταν παίκτης. Το δοκιμάσαμε μια Κυριακή, το λατρέψαμε και από τότε αποτελεί την καθημερινή μας ενασχόληση.
Έχετε σκεφτεί ότι κάποια στιγμή ίσως αγωνιστείτε σε διαφορετικές ομάδες;
Το έχουμε ασκεφτεί και είμαστε σίγουρες πως αυτό δε θα συμβεί ποτέ. Είμαστε αχώριστες και αν η μία χωρίσει με την άλλη, θα νιώθουμε μισές. Αυτό το ενδεχόμενο το έχουμε αποκλείσει εντελώς από την αθλητική μας ζωή. Είναι δύσκολο να χωρίσεις δίδυμα παιδιά, πόσο μάλλον εμάς που είμαστε πολύ δεμένες.
Η μεγαλύτερη χαρά που είχατε στο πόλο;
Είναι πολλές. Είμαστε γεμάτες με ευχάριστες αναμνήσεις από το πόλο και την Εθνική ομάδα. Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσουμε κάποια, αυτή θα ήταν η κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στη Μαδρίτη. Για εμάς ήταν ο πρώτο μεγάλος τίτλος και όπως είναι γνωστό, η πρώτη φορά πάντα είναι η πιο γλυκιά.
Η μεγαλύτερη απογοήτευση που είχατε στο πόλο;
Αγαπάμε τόσο πολύ το πόλο που δεν έχουμε νιώσει ποτέ απογοητεύμενες από αυτό. Σίγουρα υπήρχαν και άσχημες στιγμές από τη μέρα που ξεκινήσαμε να ασχολούμαστε με αυτό, όπως κάποιες ήττες, όμως αυτό δε μας απογοήτευσε. Το αντίθετο, μας έκανε πιο δυνατές για να είμαστε καλύτερες την επόμενη φορά.
Ποιος είναι ο στόχος σας ως αθλήτριες;
Όπως για κάθε άθλητη, έτσι και εμάς, ο μεγάλος μας στόχος είναι η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από πολύ μικρές αυτό ονειρευόμασταν και θα κάνουμε τα πάντα για να το πετύχουμε. Η συμμετοχή σε μια Ολυμπιάδα σε ολοκληρώνει σαν αθλήτρια. Στις ΗΠΑ, θεωρείται πολύ σημαντικό επίτευγμα απλά και μόνο να καταφέρεις να συμμετάσχεις και σχεδόν όλοι ξεκινούν τον αθλητισμό με αυτό το όνειρο.
Υπάρχει ανταγωνισμό μεταξύ σας;
Είμαστε αδελφές, δίδυμες και αθλήτριες, εννοείται πως υπάρχει ανταγωνισμός, πολύ μεγάλος και καθημερινός. Αυτό όμως είναι, που μας έχει κάνει καλύτερες και μας βοηθάει να βελτιωνόμαστε κάθε μέρα. Εννοείται πως χαιρόμαστε η μία με τις επιτυχίες της άλλης, όπως και θα στεναχωρηθούμε η μία για την άλλη όταν κάτι δεν πάει καλά.
Αν δεν ασχολούσασταν με το πόλο, και κάνατε άλλο άθλημα ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
Είμαστε μεταξύ μπάσκετ ή βόλεϊ. Το πρώτο μας αρέσει και ασχολήθηκε η μητέρα μας σαν αθλήτρια. Μάλλον κλίνουμε περισσότερο προς το μπάσκετ γιατί και οι δύο είμαστε πολύ καλές σε αυτό. Οπότε αν δε διαλέγαμε το πόλο του πατέρα μας, θα είχαμε επιλέξει το βόλεϊ της μητέρας μας.
Πόσο δύσκολο είναι να κάνεις πρωταθλητισμό σε τέτοια ηλικία;
Χρειάζεται πολύ δουλειά, πολλές προπονήσεις, να έχεις μεγάλη υπομονή και να το πάρεις απόφαση πως δεν θα έχεις μια… παραδοσιακή εφηβική ζωή. Ο πρωταθλητισμός δε σου αφήνει πολλά περιθώρια. Είναι πολύ καλό να ξεκινήσεις από μικρή ηλικία γιατί έτσι να βάζεις στόχους στη ζωή από νωρίς και μαθαίνεις μέσα από την αφοσίωση και τη σκληρή δουλειά να πετυχαίνεις.
Τί σπουδάζετε και τί σκέφτεστε να κάνετε εκτός από το πολο;
Φέτος είναι η πρώτη μας χρονιά στο κολέγιο του Σάουθ Καλιφόρνια. Ακόμα δεν έχουμε αποφασίσει για την επαγγελματική μας κατεύθυνση. Ίσως για τον πρώτο κύκλο να δοκιμάσουμε στον τομέα των λογιστικών και στη συνέχεια στις δημόσιες σχέσεις.
Σας λείπει η Ελλάδα;
Πάρα πολύ, είναι η πατρίδα του πατέρα μας. Έχουμε καταπληκτικές αναμνήσεις από την Ελλάδα και σίγουρα θα την επισκεφτούμε πολύ σύντομα.
