Ο 42χρονος Παναγιώτης Γκιώνης είναι ο κορυφαίος (και βάσει παγκόσμιας κατάταξης) Έλληνας αθλητής της επιτραπέζιας αντισφαίρισης. Η αναβολή των Ολυμπιακών Αγώνων κατά ένα χρόνο, ενδεχομένως να μη λειτουργεί υπέρ του, όμως ο ίδιος δεν το βάζει κάτω και δηλώνει έτοιμος να διεκδικήσει την 5η συμμετοχή του σε Ολυμπιακούς.
Ο Γκιώνης ακολουθεί και αυτός τις εντολές για εγκλεισμό, με μικρά διαλείμματα για τρέξιμο και ποδήλατο εκτός σπιτιού. Ο Έλληνας πρωταθλητής, παραχώρησε συνέντευξη στο site της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, ως ένα από τα κορυφαία ονόματα της γηραιάς ηπείρου.
Μπορείς να θυμηθείς τη στιγμή, που άρχισες να παίζεις πινγκ πονγκ και ποιος ή ποιο πράγμα ήταν ο λόγος για τον οποίο το έκανες;
Άρχισα στην ηλικία των εννέα, εντελώς από τύχη, καθώς ένα μικρό σωματείο ήταν δίπλα στο σπίτι μου και είπα να δοκιμάσω.
Πριν φτάσεις πολύ ψηλά στον αθλητισμό απέκτησες το πτυχίο σου στην οδοντιατρική. Πότε κατάλαβες ότι η επιτραπέζια αντισφαίριση θα γίνει η επαγγελματική σας ενασχόληση;
Το κατάλαβα μετά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα. Ήμουν επίσης οδοντίατρος, αλλά εκείνη τη στιγμή ένιωσα ότι αυτό θέλω να ακολουθήσω και να κάνω στη ζωή μου.
Αισθάνθηκες ποτέ ότι είχες πετύχει αρκετά και ήθελες να σταματήσεις;
Ποτέ δεν το ένιωσα.
Θυμάσαι το πρώτο σου έπαθλο;
Ναι, το είχα πάρει ως πρωταθλητής Ελλάδας στους μίνι παμπαίδες. Ήμουν 11 ετών.
Οι πιο δυνατές αναμνήσεις στην καριέρα σου;
Οι πιο δυνατές στη μνήμη στιγμές είναι η εμπειρία να πάρω μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, τα μετάλλια στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2013 και τη στιγμή, που κατακτήσαμε τον τίτλο της μπουντεσλίγκα με την Μπορούσια Ντίσελντορφ…
Αθλητής που σε εντυπωσίασε περισσότερο;
Ο Τίμο Μπολ. Γιατί έχει κερδίσει τα πάντα στην καριέρα του, γιατί είναι μύθος, αλλά ένας πολύ απλός άνθρωπος. Είχα τη χαρά να παίξω μαζί του στην ίδια ομάδα, ήταν μεγάλο σχολείο για μένα, ακόμη και αν το στυλ παιχνιδιού μας δεν είναι το ίδιο.
Μεγαλύτερη λύπη στη σταδιοδρομία σου;
Θα ήθελα να γίνω νωρίτερα επαγγελματίας αθλητής, αλλά ζούσα στην Ελλάδα και δεν ήταν εύκολο. Δεν μπορούσα να βασίζομαι στον αθλητισμό ως το κύριο επάγγελμά μου, γι’ αυτό και προτίμησα να σπουδάσω παράλληλα.
Μεγαλύτερη ευτυχία μέχρι στιγμής;
Το ασημένιο μετάλλιο στο ομαδικό ανδρών και το χάλκινο στο απλό στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2013 στο Σέτσατ της Αυστρίας.
Μεγαλύτερη θλίψη;
Ο αγώνας εναντίον του Κισικάουα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012. Είχα ματς μπολ μετά από ένα καταπληκτικό comeback και έχασα εύκολη μπάλα στο 10-9! Δεν μπορούσα να κοιμηθώ για τρεις ημέρες μετά από αυτό.
Η κληρονομιά σου στο άθλημα;
Ελπίζω ότι πολλοί αθλητές στο μέλλον θ’ ακολουθήσουν τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού μου γιατί δεν είναι τόσοι πολλοί οι αμυντικοί! Είναι ένα στυλ παιχνιδιού πολύ συναρπαστικό για τους θεατές.
Ποιος είναι ο επόμενος στόχος;
Ο επόμενος στόχος μου είναι να προσπαθήσω να προκριθώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες για 5η φορά (σ.σ. μετά τις συμμετοχές του 2004, του 2008, του 2012 και του 2016).
