Με κάποιες ομοσπονδίες είναι πραγματικά να απορεί κανείς, αναφορικά με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται την έννοια της προβολής
του Ηλία Τάταλα
[email protected]
Κυριακή πρωί, 7 Δεκεμβρίου του 2014. Ο ποδηλάτης Χρήστος Βολικάκης κατέκτησε το βράδυ του Σαββάτου το χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο κύπελλο του Λονδίνου και έχει κάνει κάνει ένα μεγάλο βήμα για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Φοράει το εθνόσημο, εκπροσωπεί την Ελλάδα και τον έστειλε στη διοργάνωση η ελληνική ομοσπονδία ποδηλασίας. Μόνο που η ομοσπονδία δεν το είπε πουθενά. Στην ιστοσελίδα της δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά ότι στο Λονδίνο διεξάγεται το παγκόσμιο κύπελλο και ότι εκεί αγωνίζονται Έλληνες αθλητές. Προφανώς, στην ομοσπονδία ήταν απασχολημένοι με το δελτίο τύπου για την ερώτηση που κατατέθηκε στη Βουλή από τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι εκεί θίγονταν οι παράγοντες. Γι’ αυτό το γεγονός υπήρξε επίσημη ενημέρωση στις 5 Δεκεμβρίου. Για το παγκόσμιο κύπελλο, όχι.
Υπάρχουν και χειρότερα. Στην πυγμαχία η ενημέρωση είναι τόσο ανύπαρκτη, που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν το άθλημα υπάρχει ακόμη στην Ελλάδα.
Στο τάε κβον ντο υπάρχουν αθλητές που πασχίζουν μόνοι τους για τις Ολυμπιακές προκρίσεις, καλύπτουν τα έξοδα από την τσέπη τους και η ομοσπονδία δεν κάνει ούτε μία απλή αναφορά για να τους βοηθήσει έστω με λίγη δημοσιότητα, μήπως και βρουν κάποιον χορηγό. Και μιλάμε για μία ομοσπονδία που εκμεταλλεύεται στο έπακρο το αθλητικό δυναμικό της ζητώντας διαρκώς παράβολα από αθλητές και σωματεία. Πρόσφατα είχε συμμετάσχει η Εθνική ομάδα στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα νέων στην Αυστρία. Η ομοσπονδία δεν το γνωστοποίησε ποτέ, δεν ανέφερε ποτέ όλους τους αθλητές που αγωνίστηκαν, αλλά αντίθετα μετά το τέλος της διοργάνωσης ενημέρωσε σε ένα δελτίο τύπου μόνο για τους αθλητές που διακρίθηκαν και αυτούς με μία απλή ονομαστική αναφορά..
Με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 υποτίθεται ότι όλοι κατάλαβαν πως στο επίκεντρο του αθλητισμού είναι ο αθλητής. Υποτίθεται…
Σε μία εποχή όπου οι επιχορηγήσεις από την Πολιτεία έχουν πετσοκοπεί η μόνη λύση για να υπάρχει ανάπτυξη είναι να εκμεταλλευτούν οι ομοσπονδίες τον ιδιωτικό παράγοντα και όχι απλώς να στραγγίζουν οικονομικά τους γονείς. Όπως ακριβώς έκανε η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή για να βοηθήσει τους αθλητές που προσπαθούν να προκριθούν στους Ολυμπιακούς του Ρίο. Χωρίς προβολή, όμως, τι να έρθει να κάνει ο χορηγός; Δεν θα είναι χορηγία, αλλά ελεημοσύνη.
Στον τομέα της προβολής, ακόμη και τα αυτονόητα λείπουν σήμερα από κάποιες ομοσπονδίες. Πόσο δύσκολο είναι δηλαδή για έναν υπάλληλο να στείλει έστω αποτελέσματα ή να τα ανεβάσει στην ιστοσελίδα της ομοσπονδίας, ώστε να μάθει ο κόσμος ότι π.χ. στο πανελλήνιο πρωτάθλημα αγωνίστηκαν αυτοί οι αθλητές και κατάφεραν αυτά τα πράγματα. Πώς θα έρθουν παιδιά σε ένα άθλημα, εφόσον δεν υπάρχει πουθενά;
Και όλα αυτά, ενώ ζούμε στην εποχή του διαδικτύου, όπου τα δεδομένα έχουν αλλάξει αναφορικά με την προβολή. Ο χώρος δεν είναι περιορισμένος όπως π.χ. σε μία εφημερίδα ή σε μία τηλεοπτική εκπομπή. Ο καθένας μπορεί να προβληθεί όσο θέλει.
Στο Sportsfeed.gr έχουμε άλλη αντίληψη. Ο αθλητής θα είναι ο πρωταγωνιστής και όχι ο παράγοντας. Δεν το διαπραγματευόμαστε…
