Θρύλος, αλλά και μπαμπάς

Τι κάνει ένας θρύλος του παγκόσμιου αθλητισμού όταν πηγαίνει το παιδί του στην προπόνηση κωπηλασίας; Στην περίπτωση του Πύρρου Δήμα, ό,τι ακριβώς θα έκανε και ένας οποιοσδήποτε φυσιολογικός πατέρας: εμπιστεύεται τους ειδικούς, αλλά η αγωνία του πατέρα ξεπερνά ακόμα και έναν τελικό Ολυμπιακών Αγώνων!

του Νίκου Κούδα
[email protected]
follow me @nkoudas

Στην προκειμένη περίπτωση, ο ειδικός που έχει εμπιστευτεί ο… μπαμπάς Πύρρος είναι μία συνάδελφος Ολυμπιονίκης και πρωταθλήτρια Ευρώπης. Η Χρύσα Μπισκιτζή της οποίας η γνώμη έχει ιδιαίτερα βαρύνουσα σημασία. Η προπονήτρια του ΕΝΟΑ, του κωπηλατικού ομίλου στον οποίο ανήκει και προπονείται η μικρότερη κόρη του Δήμα, Μαρία, μιλάει στο Sportsfeed.gr για τον πατέρα Πύρρο, τις ιδιαιτερότητες του ρόλου της, και για τη νέα γενιά κωπηλατών που μεγαλώνουν στα χέρια της.

«Ο Πύρρος δεν κάνει κάτι περισσότερο από ένας απλός πατέρας. Άλλωστε δεν έχει και πολύ ελεύθερο χρόνο, καθώς είναι περιορισμένος λόγω των πολλών υποχρεώσεών του. Συνήθως έρχεται τα Σαββατοκύριακα ή κάποιες μέρες που είναι ελεύθερος, γιατί και οι αποστάσεις είναι μεγάλες και απαιτούν πολύωρες μετακινήσεις, μιας και ο όμιλος είναι στα νότια της Αθήνας και εκείνοι μένουν στα βόρεια. Ως πατέρας παρακολουθεί την εξέλιξή της Μαρίας και δείχνει ενδιαφέρον όπως κάθε γονιός. Βέβαια γνωρίζει καλά από αθλητισμό, τι δυσκολίες έχει, τι έχει να αντιμετωπίσει, πώς να τη στηρίξει σε ψυχολογικό επίπεδο κλπ».

Στο ερώτημα πώς ήταν άραγε η πρώτη φορά που τα παιδιά στον ΕΝΟΑ αντίκρισαν τον θρύλο της ελληνικής άρσης βαρών από κοντά, η έμπειρη προπονήτρια θυμάται: «Σίγουρα την πρώτη φορά που εμφανίστηκε στον όμιλο, όλοι έπαθαν πλάκα και έτρεξαν πάνω του για να τον συγχαρούν και να του μιλήσουν! Ήταν πολύ εκδηλωτικοί. Τώρα πλέον όμως τον έχουν συνηθίσει, και τον θεωρούν μέλος της οικογένειας του ομίλου…». Όσο για το πώς ζει ο Πύρρος την προπόνηση, και αν προσφέρει τη γνώμη του σε θέματα αμιγώς αθλητικά, η απάντηση της κυρίας Μπισκιτζή είναι ξεκάθαρη: «Όχι, η αλήθεια είναι ότι δεν επεμβαίνει και μας δείχνει απόλυτη εμπιστοσύνη. Βεβαίως είναι πάντοτε από κοντά, αν χρειαστεί κάπου βοήθεια σε κάτι, αλλά γενικώς δεν έχει επέμβει κάπου άμεσα και, παρότι διαθέτει τεράστια εμπειρία, κρατάει διακριτικά τις αποστάσεις, περιμένοντας από εμάς να του το ζητήσουμε».

Η νέα γενιά κωπηλατών
«Όλη η ομάδα είναι κοντά στα 50 παιδιά. Έχουμε κατηγορίες ανάπτυξης, παίδων-κορασίδων, εφήβων-νεανίδων και ανδρών-γυναικών. Οι ηλικίες ξεκινούν από 10 ετών, και φτάνουν μέχρι τον Σπύρο Γιάνναρο που είναι στα 23, τη Σοφία Ασουμανάκη που είναι 18 και την αδερφή της που είναι επίσης στα 22-23. Βλέπω όμως ότι διαθέτουμε μία πολύ καλή φουρνιά νέων παιδιών, που κάποια από αυτά θα αποτελέσουν αύριο-μεθαύριο τους διεθνείς μας. Πέρα όμως από τον πρωταθλητισμό, έχουμε παιδιά που έρχονται για τη χαρά της άθλησης, και που μαζί με τα υπόλοιπα που πάνε για πρωταθλητισμό αναπτύσσουν παρέες με ισχυρούς δεσμούς φιλίας και αγάπης, που είναι άλλωστε το νόημα και η ουσία του να αθλείσαι. Ο όμιλός μας είναι ανοιχτός για όλα τα παιδιά και προσπαθούμε να στεκόμαστε πλάι τους σαν δάσκαλοι και παιδαγωγοί, φροντίζοντάς τα σε κάθε στάδιο της ζωής τους, από την παιδική ηλικία μέχρι την εφηβεία, με όλες τις ιδιαιτερότητες που αυτό εμπεριέχει». Όσο για τη Μαρία, δείχνει από μικρή ότι έχει όλα τα φόντα για να κάνει πρωταθλητισμό, διαθέτοντας πέρα από ταλέντο και μία πολύ καλή υποδομή: «Από την πρώτη εβδομάδα έπιασε κατευθείαν την κίνηση της κωπηλασίας, και ακολουθεί πιστά το πρόγραμμά μας χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Φυσικά τη βοηθά το γεγονός ότι είναι πάρα πολύ γυμνασμένη, λόγω του ότι είχε κάνει παλιότερα στίβο, άρση βαρών με τον πατέρα της, ήξερε τις κινήσεις όλες, και αυτό τη βοήθησε πάρα πολύ στην προσαρμογή. Διευκόλυνε πάρα πολύ και το δικό μας έργο, αφού ήταν σχεδόν έτοιμη», κατέληξε η Χρύσα Μπισκιτζή.

Η αγάπη του Πύρρου
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Δήμας, δεν έχει ανακαλύψει ξαφνικά την κωπηλασία και ούτε είναι απλά ένας γονιός που συνοδεύει το παιδί του. Το καλοκαίρι βρέθηκε στην Κατερίνη και γνώρισε από κοντά την Κατερίνα Νικολαΐδου αλλά όλους τους ανθρώπους του Ναυτικού Ομίλου Κατερίνης. Τότε είχε κάνει και την παρακάτω ανάρτηση στο προσωπικο του προφίλ. «Δεν ξέρω προσωπικά την Κατερίνα Νικολαίδου,αλλά γνώρισα τους ανθρώπους της κωπηλασίας στην Κατερίνη. Γνώρισα τον Γιώργο Μπικογιάννη, που είναι ο προπονητής του ΝΟΚΑΤ και αυτός που αγαπάει τόσο παθιασμένα τα κουπιά και τις βάρκες, που εμπνέει με το πάθος του αυτό, εκατοντάδες νεους αθλητές και αθλήτριες. Ο Ναυτικός όμιλος Κατερίνης έχει ανθρώπους που αγαπούν τον αθλητισμό. Δουλεύουν ασταμάτητα, με κέφι και όρεξη, παρά τις δυσκολίες, που δεν είναι καθόλου λίγες. Από την παραλία Κατερίνης και το ποταμάκι στη Γρίτσα Λιτοχώρου, στην αφρόκρεμα της παγκόσμιας κωπηλασίας. Προσπάθειες που αξίζουν την προσοχη. Πολλά συγχαρητήρια στην Κατερίνα και καλή συνέχεια σε όλους». Όταν αυτά τα λόγια προέρχονται από έναν ζωντανό θρύλο του παγκόσμιου αθλητισμού τα δικά μας λόγια περισσευουν…