Στην πρώτη διερεύνηση της νομοθετικής πρωτοβουλίας του Γιώργου Βασιλειάδη σταθήκαμε σε όσα περιλαμβάνει το νομοσχέδιο και τις αλλαγές που επιφέρει στο υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο του Αθλητισμού. Υπάρχουν, ωστόσο, καί αρκετά ζητήματα που έμειναν έξω από την επικείμενη παρέμβαση της πολιτείας.
του Σταύρου Γεωργακόπουλου
[email protected]
Πρώτα απ’ όλα, στο νομοσχέδιο αγνοείται εντελώς το καταστατικό της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής που εναρμονίστηκε πρόσφατα με εκείνο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Οι τροποποιήσεις έχουν σταλεί στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και όλοι περίμεναν τη νομοθετική παρέμβαση που θα τις νομιμοποιούσε. Χωρίς, ωστόσο, την παραμικρή αναφορά στο νομοσχέδιο για την Ε.Ο.Ε.
Κι, όμως, το νέο καταστατικό ρυθμίζει μία σειρά θεμάτων, όπως η δυνατότητα προσφυγής στο CAS αντί για την ελληνική δικαιοσύνη, στην οποία χρονίζουν διάφορες υποθέσεις. Επίσης επιλύεται το εκλογικό ζήτημα, το οποίο ταλαιπώρησε όλο τον αθλητικό κόσμο εξ αιτίας της στάσης που κράτησε προ διετίας ο Λάμπης Νικολάου.
Άλλη μία παράλειψη αφορά στις Ομοσπονδίες που καλλιεργούν ολυμπιακά αθλήματα, αλλά δεν είναι ανεξάρτητες. Το ράγκμπι, το σόφτμπολ, το τρίαθλο αποτελούν κάποιες ενδεικτικές περιπτώσεις. Από την Ε.Ο.Ε. είχαν ζητήσει την ανεξαρτητοποίηση των ομοσπονδιών, έστω και χωρίς κρατική επιχορήγηση. Ακόμα κι έτσι θα διεξάγονται πρωταθλήματα και οι καλοί αθλητές θα μπορέσουν να διεκδικήσουν πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Κάτι που δεν μπορούν να κάνουν τώρα με το υφιστάμενο πλαίσιο.
Ακόμα και στο πλαφόν για τις θητείες παραγόντων σε εκτελεστικές θέσεις, ο νομοθέτης απέφυγε να βάλει όριο ηλικίας. Στη ΔΟΕ προβλέπεται η αποχώρηση μετά από τα 70, αλλά στην Ελλάδα δεν ισχύει και δεν θεσπίστηκε παρά τις κατά καιρούς διαρροές για την επιθυμία του υφυπουργού Αθλητισμού…
Ούτε καν για τα προνόμια των αθλητών δεν υπάρχει πρόβλεψη στο νομοσχέδιο. Αλλά αυτή είναι μία πονεμένη ιστορία που θα αποτυπωθεί σε άλλο ρεπορτάζ..
