Η Ρούτα Μεϊλουτίτε δεν ήταν ένα συνηθισμένο παιδί. Μεγαλωμένη σαν αγρίμι, διοχετεύει πλέον την ενέργειά της στην πισίνα και τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά.
του Άκη Ιωακείμογλου
[email protected]
Η πρώτη διοργάνωση στην οποία προκάλεσε αίσθηση ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου. Σε ηλικία μόλις 15 ετών η Ρούτα Μεϊλουτίτε κατακτούσε το χρυσό μετάλλιο στα 100μ. πρόσθιο. «Ήταν ένα πραγματικό σοκ. Φαινόταν στην έκφρασή μου μόλις το συνειδητοποίησα», είπε η Λιθουανή κολυμβήτρια, που ήταν εντυπωσιακή στο πρόσφατο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ντόχας. Ένα χρυσό στα 50μ. πρόσθιο, ένα αργυρό και παραλίγο ένα παγκόσμιο ρεκόρ το οποίο δεν ήρθε για ένα εκατοστό του δευτερολέπτου ήταν ο απολογισμός της.
Η ζωή της μόνο εύκολα δεν της τα έφερε. Σε ηλικία τεσσάρων ετών έχασε τη μητέρα της σε τροχαίο και το δυσαναπλήρωτο κενό της προσπάθησε να καλύψει η γιαγιά της. Τα παιδικά της χρόνια δεν ήταν όπως αυτά που μπορεί να φανταστεί ο καθένας για ένα κοριτσάκι. «Ήμουν ένα αγρίμι. Μεγάλωσα σε μια περιοχή με πολλά δέντρα. Πηδούσα από το ένα δέντρο στο άλλο, όπως έκαναν όλα τα παιδιά στη γειτονιά μου. Δεν ήμουν από τα κορίτσια που έπαιζαν με κούκλες», θυμάται η Μεϊλουτίτε.
Την ενέργεια αυτή έφτασε να διοχετεύσει στην πισίνα, αφού πρώτα δοκίμασε και άλλα σπορ. Έπαιξε ποδόσφαιρο και μπάσκετ για μία πενταετία. Όταν έσπασε το πόδι της αποφάσισε να αφήσει μπάσκετ και να επιστρέψει στην κολύμβηση. Το μπάσκετ το έβλεπε βαρετό, ενώ εκνευριζόταν όταν οι συμπαίκτριές της έχαναν στην μπάλα. Μαζί με αυτό εγκατέλειψε και τα ομαδικά αθλήματα. Την τελευταία διετία απολαμβάνει τη δημοσιότητα που έχει αποκτήσει μετά το χρυσό στο Λονδίνο, ενώ μέσα στο χρόνο περιμένει πώς και πώς τις τρεις ή τέσσερις ευκαιρίες που θα της δοθούν για να πάει στην πατρίδα της και να δει τους συγγενείς της, καθώς η βάση της είναι στο Πλίμουθ. Μία από αυτές τις ευκαιρίες είναι τα Χριστούγεννα, τα οποία η Μεϊλουτίτε τα πέρασε ζεστά και οικογενειακά.
