Το ανεκπλήρωτο όνειρο

Έκανε δυναμική πρώτη εμφάνιση στα 16 του και μέσα σε εφτά χρόνια κατέκτησε σχεδόν τα πάντα. Το μοναδικό ανεκπλήρωτο όνειρο του Λευτέρη Κοσμίδη είναι η συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες και φυσικά ένα μετάλλιο.

του Άκη Ιωακείμογλου
[email protected]
φωτογραφίες Κώστας Αμοιρίδης
[email protected] follow me @amiridiskostas
[email protected]

Ο Λευτέρης Κοσμίδης βάζει τα δυνατά του για το σπουδαίο 2015, που μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την πραγματοποίηση του μοναδικού στόχου που δεν έχει πετύχει, την συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι προϋποθέσεις σε σχέση με πέρσι μοιάζουν ιδανικές και ας εξακολουθούμε να βιώνουμε τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Φέτος ο Έλληνας σπεσιαλίστας του εδάφους έχει και το καινούριο ταπί που χρησιμοποιείται στους αγώνες αλλά και χορηγό, ως ένας από τους αθλητές που «υιοθετήθηκαν» μέσω του προγράμματος «Υιοθετείστε έναν αθλητή στο δρόμο για το Ρίο». Το Sportsfeed.gr σκάλιξε λίγο το παρελθόν του 23χρονου γυμναστή, ο οποίος μίλησε για όσα πέτυχε και γι’ αυτά που δεν έχει καταφέρει ακόμα.

Λευτέρη μόλις στα 16 κατέκτησες το πρώτο σου ευρωπαϊκό μετάλλιο, το χάλκινο. Με τι όνειρα ξεκινούσε τότε την καριέρα σου;
Ήθελα να πετύχω. Εκεί λοιπόν κατάλαβα ότι μπορώ να έχω επιτυχίες. Στο μυαλό μου είχα κάποιο μεγάλο μετάλλιο είτε σε παγκόσμιο είτε σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Εκείνο το πρώτο μετάλλιο μου έδωσε τη δύναμη και την ώθηση για να φτάσω στους στόχους που είχα θέσει.

Μετά από εφτά χρόνια καριέρας τι θεωρείς ότι έχεις καταφέρει;
Έχω καταφέρει σχεδόν τα πάντα. Κατέκτησα ευρωπαϊκό τίτλο, αρκετά ευρωπαϊκά μετάλλια, παγκόσμιο τίτλο. Το μόνο που μου λείπει είναι το λιγότερο η συμμετοχή σε μία διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων και το ιδανικό βέβαια ένα Ολυμπιακό μετάλλιο.

Στα χέρια σου έχεις δύο τατουάζ. Στο ένα γράφεις «πρωταθλητής κόσμου 2010» και στο άλλο «πρωταθλητής Ευρώπης 2012». Είναι αυτά τα δύο μετάλλια που ξεχωρίζεις;
Είναι τα δύο χρυσά που έχω κατακτήσει. Τα μετάλλια που ξεχωρίζω είναι σίγουρα το χρυσό στο παγκόσμιο του 2010 και το άλλο είναι το πρώτο μου, το χάλκινο στο ευρωπαϊκό του 2007. Το χάρηκα τόσο πολύ. Ήταν τραυματίας ο Μάρας και πήγα εγώ περισσότερο για να αποκτήσω μία εμπειρία. Κανείς δεν το περίμενε. Ήταν γιορτή για μένα και μόνο που βρισκόμουν εκεί και τελικά επέστρεψα και με μετάλλιο.

Από πέρσι μπήκε καινούριο ταπί. Τι άλλαξε με αυτό στο αγώνισμα;
Έχει γίνει πιο θεαματικό, γιατί είναι πιο ελαστικό το ταπί και ανεβαίνει το επίπεδο του οργάνου. Όλοι οι αθλητές έχουν ανεβάσει κατά πολύ μεγάλο ποσοστό το συντελεστή δυσκολίας του προγράμματός τους μόνο και μόνο λόγω του καινούργιου ταπί.

Εσύ πώς θα προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα; Τι θα αλλάξεις στο πρόγραμμά σου;
Εγώ θα μπορέσω να ανεβάσω την αξία του προγράμματός μου. Θα προσθέσω κάποιες ασκήσεις, που θα με βοηθήσουν να βρίσκομαι στην τριάδα είτε του ευρωπαϊκού είτε του παγκόσμιου.

Θα ετοιμαστείς και για το σύνθετο ατομικό του χρόνου;
Σίγουρα, γιατί αν δεν καταφέρω να πάρω την πρόκριση από το όργανό μου, θα την διεκδικήσω από το σύνθετο ατομικό.

Πόσο δύσκολο είναι να ετοιμάσεις προγράμματα για έξι όργανα;
Είναι πολύ δύσκολο. Για τους σπεσιαλίστες λένε ότι συνήθως πέφτει το επίπεδο στο όργανό τους, σε μένα για παράδειγμα στο έδαφος αλλά επειδή έχω πεισμώσει θέλω να πάω και να ανεβάσω την αρχική αξία του προγράμματός μου.

Παρακολουθείς τον τελευταίο καιρό και τη σχολή προπονητών. Αυτό είναι το μέλλον σου όταν σταματήσεις την καριέρα σου;
Δεν νομίζω. Σπουδάζω και φυσικοθεραπεία. Απλά επειδή ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει θα ήθελα να έχω κι ένα πτυχίο προπονητή.