Κάποιοι αρμόδιοι μπορούν να αποφασίζουν ότι το χάντμπολ στην περιοχή τους δεν θα υπάρξει ποτέ.
του Ηλία Τάταλα
[email protected]
Πριν λίγους μήνες εγκαινιάστηκε στους Μολάους του δήμου Μονεμβασίας, ένα πολύ όμορφο κλειστό γυμναστήριο με κόστος 1.800.000 ευρώ. Σε αυτό το γυμναστήριο πήγαν πριν λίγες ημέρες δύο περιφερειακοί ομοσπονδιακοί προπονητές της ΟΧΕ, ο Κώστας Κότσιρας και ο Δημήτρης Σκάρλος για να διδάξουν το χάντμπολ στα παιδιά της περιοχής, σε συνεργασία με τη σχολική επιτροπή. Έτυχαν καλής φιλοξενίας και η εκδήλωση είχε επιτυχία, καθώς έδωσαν το παρών παιδιά από σχολεία όλων των δημοτικών διαμερισμάτων. Μόνο που το συγκεκριμένο ολοκαίνουριο γυμναστήριο δεν έχει διαστάσεις για αγωνιστικό χώρο του χάντμπολ. Κατασκευάστηκε για μπάσκετ και για βόλεϊ. Το χάντμπολ, που ο αγωνιστικός χώρος του έχει διαστάσεις 40Χ20 μέτρα, δεν χωράει.
Φυσικά, μπορούν να γίνουν αγώνες μικρών ηλικιών σε αγωνιστικό χώρο μικρότερων διαστάσεων, όμως όταν τα παιδάκια μεγαλώσουν και να θέλουν να παίξουν χάντμπολ, δεν θα μπορούν, αφού το γυμναστήριο δεν θα έχει ποτέ τις απαιτούμενες διαστάσεις για να γίνουν αγώνες. Έτσι αποφάσισαν οι αρμόδιοι.
Γιατί το χάντμπολ, ένα Ολυμπιακό άθλημα, να είναι αποκλεισμένο από ένα καινούριο γυμναστήριο; Γιατί μια προσπάθεια ανάπτυξης και προώθησης του αθλήματος σε μία περιοχή να είναι θνησιγενής, επειδή απλώς αυτοί που έφτιαξαν το γήπεδο δεν σκέφτηκαν το χάντμπολ; Γιατί οι τοπικές αρχές επιβάλλουν ότι στην περιοχή τους δεν θα αναπτυχθεί το χάντμπολ στον αιώνα τον άπαντα, έχοντας αποφασίσει ότι σε αυτό το γυμναστήριο θα παίζεται μόνο μπάσκετ και βόλεϊ;
Η συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι μεμονωμένη. Ενδεικτικά την αναφέρουμε, δεν έχουμε τίποτα προσωπικό με τους ανθρώπους στο δήμο Μονεμβασίας. Αντιθέτως, μπράβο τους που μέσα στην εποχή της κρίσης έφτιαξαν αυτό το γυμναστήριο και βοηθούν τη νεολαία να κάνει αθλητισμό, έστω μέσα από το μπάσκετ και το βόλεϊ.
Δυστυχώς, όμως, η περίπτωση της έξωσης του χάντμπολ είναι αρκετά συνηθισμένη σε όλη την Ελλάδα και έχει κάποιες ρίζες στον πόλεμο που δέχθηκε το άθλημα πριν 30 και 20 χρόνια από συγκεκριμένα πρόσωπα, όταν προσπαθούσε να αναπτυχθεί. Ευθύνες, δυστυχώς, υπάρχουν και στο ίδιο το ελληνικό χάντμπολ, που δεν έχει επιβάλλει ακόμη την ύπαρξή του παντού.
Ακόμη και γήπεδα που χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες της Α1, είναι στενάχωρα αναφορικά με τον αγωνιστικό χώρο. Βέβαια, αρκετά γυμναστήρια στη χώρα είναι ηλικίας άνω των τριάντα ετών, ενώ το άθλημα μετρά όλα κι όλα 38 χρόνια στην Ελλάδα. Για τα καινούρια γυμναστήρια που κατασκευάζονται, όμως, είναι πολύ άδικο να αποκλείεται το χάντμπολ και κάτι πρέπει να γίνει γι’ αυτό…
