Ποια παγκόσμια πρωταθλήτρια; Η καταιγιστική Ολλανδία συνέτριψε με το εντυπωσιακό 5-1 (!) την αγνώριστη Ισπανία , παίρνοντας την πιο γλυκιά ρεβάνς για τον χαμένο τελικό του 2010.
του Νίκου Κούδα
[email protected]
follow me @nkoudas
Η εκδίκηση είναι, όπως λένε, ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Ωστόσο αυτό το χθεσινοβραδινό χουνέρι, οι υπερασπιστές του στέμματος Ισπανοί θα το φυσάνε και δε θα κρυώνει με τίποτα. Με μάτι που γυάλιζε, οι «οράνιε» του Λούις φαν Χάαλ αποδείχτηκαν πιο… φουριόζοι από τους «φούριας ρόχας», τους οποίους διέσυραν κυριολεκτικά στο εναρκτήριο παιχνίδι του 2ου ομίλου όπου συμμετέχουν με το εξωπραγματικό 5-1.
Ολλανδοί «τρομοκράτες»
Παρότι προηγήθηκε με πέναλτι του Τσάμπι Αλόνσο (θύματος του «καρατερίστα» Νάιτζελ ντε Γιονγκ το 2010 στη Νότια Αφρική), η Ισπανία έδειξε εντελώς ανήμπορη να ακολουθήσει τον ρυθμό της καταιγιστικής Ολλανδίας, την οποία μάλλον εκνεύρισε με το γρήγορο 1-0. Αυτό που επακολούθησε δε θα το φανταζόταν ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός των «πορτοκαλί», καθώς είχαμε μία βροχή από γκολ, όλα στο βάθος της εστίας του -όχι και τόσο Αγίου, αλλά μάλλον… θνητού χθες- Ίκερ Κασίγιας, τον οποίο ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε ίσως θα πρέπει να αρχίσει να αλλάζει πού και πού με τον εξαιρετικά φορμαρισμένο Νταβίντ δε Χέα. Η αρχή έγινε με την απίθανη κεφαλιά-λόμπα του… ιπτάμενου Ολλανδού αρχηγού, Ρόμπιν φαν Πέρσι, η οποία εξέθεσε για μία ακόμη φορά την αναποφασιστικότητα αλλά και αδυναμία του Ισπανού πορτέρο στις εξόδους, όπως ακριβώς είχε γίνει και στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Μετά την ανάπαυλα, ακολούθησε το χάος, με ένα εφιαλτικό για την ομάδα του ντελ Μπόσκε δεύτερο ημίχρονο, στο οποίο δέχθηκε τέσσερα γκολ. Σημαντικότατο ρόλο στη διαμόρφωση του αποτελέσματος έπαιξε το δυνατό -αλλά όχι αντιαθλητικό- παιχνίδι των «οράνιε», οι οποίοι αποσυντόνισαν εντελώς τους πιο ντελικάτους αντιπάλους τους με το δυνατό πρέσινγκ, τα μαρκαρίσματα και τα τάκλιν τους στον άξονα του γηπέδου. Είναι μάλιστα ενδεικτικό ότι οι Ολλανδοί υπέπεσαν σε 18 φάουλ έναντι μόλις πέντε των Ισπανών, ενώ από τις 142 επιτυχημένες πάσες των Μπουσκέτς και Ινιέστα, ελάχιστες ήταν διεισδυτικές και με κάποια ουσία (όπως εκείνη που οδήγησε στο κερδισμένο πέναλτι)…
Το σύνδρομο της Γαλλίας 2002
Φυσικά οι πρωταθλητές δεν ξέχασαν σε μια νύχτα το ποδόσφαιρο που ξέρουν. Απλώς έπαθαν αυτό που παθαίνουν κατά κανόνα οι νικήτριες της προηγούμενης διοργάνωσης, όπως η Γαλλία, που από τον θρίαμβο του 1998, έφυγε από το μουντιάλ των Ιαπωνίας-Κορέας με την ουρά στα σκέλια. Ήταν ολοφάνερο χθες ότι οι Ισπανοί ποδοσφαιριστές είναι εντελώς «καμμένοι» από πλευράς φυσικής κατάστασης, απόρροια της ασφυκτικά γεμάτης ποδοσφαιρικής χρονιάς που είχαν με τις ομάδες τους. Δεν είναι τυχαίο ότι από τη βασική ενδεκάδα των Ισπανών, οι περισσότεροι παίκτες έμοιαζαν «ξεζουμισμένοι», με προεξάρχοντες αυτούς των φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ, Ρεάλ και Ατλέτικο Μαδρίτης. Ενδεικτικά, ο Ίκερ Κασίγιας έχει αγωνιστεί φέτος σε 35 παιχνίδια (24 Ρεάλ – 11 εθνική), ο Θέσαρ Αθπιλικουέτα σε 50 (44 Τσέλσι – 6 εθνική), ο Σέρχιο Ράμος σε 75 (52 Ρεάλ – 23 εθνική), ο Ζεράρ Πικέ σε 53 (39 Μπαρτσελόνα – 14 εθνική), ο Ζόρντι Άλμπα σε 36 (26 Μπαρτσελόνα – 10 εθνική), ο σκόρερ Τσάμπι Αλόνσο σε 46 (42 Ρεάλ – 4 εθνική), ενώ οι «μαέστροι» της Μπαρτσελόνα, Αντρές Ινιέστα σε 56 (52 Μπαρτσελόνα – 4 εθνική) και Τσάβι σε 54 (47 Μπαρτσελόνα – 7 εθνική)!
Ο παίκτης – αποκάλυψη: Ντάλι Μπλιντ
Ο 24χρονος κεντρικός αμυντικός, γιος του παλαίμαχου σταρ του Άγιαξ Ντάνι Μπλιντ (πρωταθλητής Ευρώπης με τον «Αίαντα» το 1993), ήταν πραγματικά καταπληκτικός, θυμίζοντας ώριμο βετεράνο. Με τις δύο πανομοιότυπες μακρινές ασίστ «πάρε-βάλε» που σέρβιρε στους Ρόμπιν φαν Πέρσι και Άριεν Ρόμπεν, έγινε ο πρώτος Ολλανδός ποδοσφαιριστής που το πετυχαίνει σε ένα παιχνίδι μουντιάλ, από το μακρινό 1998! Τότε ήταν ο Βιμ Γιονκ, που το είχε καταφέρει κόντρα στη Νότια Κορέα.
