Το ημερολόγιο του Καραλή (φωτό)

Λένε πως η ζωή δεν μετριέται με πόσες ανάσες θα πάρεις συνολικά, αλλά με τις στιγμές που σου κόπηκε η ανάσα. Ο χάλκινος παγκόσμιος νικητής παίδων και κάτοχος του πανελλήνιου ρεκόρ στο άλμα επί κοντώ Εμμανουήλ Καραλής, μίλησε στο Sportsfeed και μοιράστηκε μερικές από τις ξεχωριστές στιγμές που του έκοψαν την ανάσα στο ονειρικό ταξίδι του παγκόσμιου πρωταθλήματος της Κολομβίας.

της Ελεονώρας Ρωσιάδου
[email protected]

Βιώνοντας την καλύτερη έως τώρα εμπειρία της ζωής του και βλέποντας τους κόπους και τις προσπάθειες να τον απογειώνουν μέχρι το μακρινό Κάλι, ο ταλαντούχος αθλητής του Βασίλη Μεγαλοοικονόμου μεταξύ μαθημάτων Β’λυκείου και εντατικών προπονήσεων, αναπολεί το Πασκουάλ Γκερέρο και την παρέα την Εθνικής ομάδας, δουλεύοντας μέχρι να πετύχει το επόμενο όνειρο του.
«Από τα πρώτα που θυμάμαι είναι όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο και γνωριστήκαμε μεταξύ μας. Ταξιδέψαμε μέσω Ισπανίας και στην πρώτη πτήση κάθισα μαζί με τον Παναγιώτη Μαντζουρογιάννη και τον Οδυσσέα Μουζενίδη και… γνωριζόμασταν καλύτερα! Μέχρι που αρχίσαμε να κάνουμε φασαρία και η αεροσυνοδός ερχόταν συνέχεια, λέγοντας στα ισπανικά να κάνουμε ησυχία. Φτάσαμε Μαδρίτη! Αφού τελειώσαμε με το δείπνο και πήγαμε στο δωμάτιο μας με τον Καραγιάννη, παρακολουθήσαμε επι κοντώ στην τηλεόραση. Λίγη ξεκούραση και αναχώρηση για Κολομβία! Άφιξη στο Κάλι και αμέσως πήγαμε μαζί με τον προπονητή μου και τον Καραγιάννη να πάρουμε τα κοντάρια μας και κάναμε 30 ώρες για να τα βρούμε. Μια από τις στιγμές που δε θα ξεχάσω είναι όταν μαζευτήκαμε όλοι στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και κάναμε φασαρία, μέχρι που ήρθε ο αρχηγός της αποστολής και μας μάλωσε. Φύγαμε για το στάδιο Πασκουάλ Γκερέρο. Όταν μπήκαμε μέσα στο γήπεδο ο κόσμος στις κερκίδες ήταν πολύ θετικός και σε κάθε άλμα ενθάρρυναν τόσο πολύ τον κάθε αθλητή σαν ήταν τελικός Ολυμπιακών αγώνων. Ξεκινήσαμε τις προπονήσεις μας μέχρι την ημέρα του πρώτου αγώνα και όλα πήγαιναν πολύ καλά, ενώ παράλληλα με τον Καραγιάννη γνωρίσαμε και τους υπόλοιπους επικοντιστές. Έφτασε η μέρα του προκριματικού και πήγαμε στα call rooms, όπου άρχισαν να μας ψάχνουν τις τσάντες. Έφτασαν στη δικιά μου, την άνοιξαν και κοιτούσαν τα καρφιά μου μιλώντας Κολομβιανά…είχα πεθάνει από το άγχος! Το θετικό στην υπόθεση είναι ότι με έβλεπαν οι άλλοι αθλητές και γελούσαν, οπότε έσπασε και ο μεταξύ μας πάγος. Τελικά μετά από 2′ με άφησαν να περάσω. Φτάνοντας στην πύλη για να μπούμε μέσα στο στάδιο και να κάνουμε τα πρώτα άλματα, άκουγα τον κόσμο να φωνάζει. Άρχισε ο αγώνας του προκριματικού…βγήκαν όλα μου τα άλματα χωρίς να χάσω καμία προσπάθεια! Επιστροφή στο ξενοδοχείο και ξεκούραση για το μεγάλο τελικό. Τα συναισθήματα έντονα, όσο και αν έχω λίγο άγχος (θετικό) είμαι έτοιμος για το μεγάλο αγώνα. Έφτασε η ώρα του τελικού! Μπήκαμε μέσα στο στάδιο με την ίδια διαδικασία και άρχισα τις προσπάθειες. Όταν ο πήχης έφτασε στα 5μ. και είχα αποτύχει στις δύο προηγούμενες προσπάθειες δεν σκεφτόμουν τίποτα εκτός από το ότι έχω περάσει ήδη το άλμα και θα συνέχιζα κανονικά. Το πέρασα…συνέχισα κανονικά! Ο αγώνας τελείωσε και κέρδισα το χάλκινο παγκόσμιο μετάλλιο, πήρα την σημαία της Ελλάδας και έκανα το γύρο του θριάμβου! Όλος ο κόσμος χειροκροτούσε και ήμουν χαρούμενος. Την ώρα της απονομής βλέπω το Μπουμπκά να μου δίνει ο ίδιος το μετάλλιο και να μου λέει «Ήσουν ο πιο χαρούμενος από όλους τους αθλητές, θα πας ψηλά!» Μετά τον αγώνα θα το θυμάμαι αυτό για πάντα. Επίσης δε θα ξεχάσω πόσες φωτογραφίες μας έβγαζαν εμένα τον Καραγιάννη και τον προπονητή μου. Ήταν τόσος πολύ κόσμος που ήθελε να βγάλει φώτο μαζί μας λες και ήμασταν σούπερ σταρ. Ακολούθησε ένα πάρτι που διοργάνωσαν για όλους τους αθλητές και ήταν το καλύτερο πάρτι της ζωής μου! Ο Μουζενίδης είχε τρελαθεί στο χορό και ήταν πολύ αστείο γιατί ήταν μόνο μια μεριά των Ελλήνων που χόρευε τρελά. Εγώ με Μαντζουρογιάννη και Μονόπωλη χορεύαμε με τις Σουηδέζες. Μετά το πάρτι πήγαμε στο ξενοδοχείο και ετοιμαστήκαμε να επιστρέψουμε την επόμενη μέρα στην Ελλάδα. Όλοι οι συναθλητές μου στην ομάδα ήταν φοβεροί και πιστεύω πως θα είμαστε όλοι μαζί σε αποστολές για αρκετά ακόμα χρόνια. Ήμασταν όλοι μια παρέα. Είναι όλοι πολύ καλοί χαρακτήρες και ο καθένας ξεχώριζε με το δικό του τρόπο».