Το χαμόγελο της Άννας ήταν χαμόγελο 11.000.000 Ελλήνων που σήμερα Κυριακή 7 Αυγούστου στις παραλίες, στα καφέ και στα σπίτια τους, πήραν τη μεγαλύτερη αθλητική χαρά της χρονιάς, μέχρι την επόμενη. Σίγουρα θα έρθουν και άλλες, αλλά σήμερα είναι η μέρα της 20χρονης Άννας από τη Δράμα. Της Άννας όλων των Ελλήνων.
Ρίο Θανάσης Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
Αυτό που πέτυχε η Κορακάκη είναι πραγματικά ασύλληπτο. Μόνη της, με την οικογένεια της και τους χορηγούς που προέκυψαν στην πορεία, πέτυχε την κορυφαία αθλητική επιτυχία της χρονιάς για την Ελλάδα. Ολυμπιακό μετάλλιο. Τρομερή επιτυχία που μόνο το αργυρό και το χρυσό των Ολυμπιακών μπορούν να το ξεπεράσουν.
Μετά τον τρομερό αγώνα που έδωσε, βρέθηκε στη μεικτή ζώνη απέναντι στους Έλληνες δημοσιογράφους αμήχανη, ενώ ήταν και η πιο δημοφιλής για τους ξένους ανταποκριτές και ας ήταν η τρίτη!
«Αυτό το μετάλλιο το ονειρευόμουν. Αισθάνομαι φανταστικά αυτή τη στιγμή γιατι αυτό το χάλκινο είναι η δικαίωση των κόπων μου. Τόσο για μένα όσο και για τον πατέρα μου που προσπαθούσαμε πολύ σκληρά όλη τη χρονιά. Στους τελικούς μετά το Λονδίνο, όταν και άλλαξαν οι κανονισμοί, το χέρι τρέμει. Παίζει σημαντικό ρόλο ο παράγοντας τύχη. Αν συνεχίζαμε όλες και στις 20 βολές μπορεί η κατάταξη να ηταν διαφορετική. Είναι σαν τον στίβο κάποιος να τρέχει 100 μέτρα και να αποκλείεται στα 20. Αυτό αλλάζει τα δεδομένα του αγωνίσματος» δήλωσε η Ελληνίδα χάλκινη Ολυμπιονίκης (θα το λέμε συνέχεια), ενώ δεν παρελειψε να τονίσει το πόσο σημαντική είναι η παρουσία του πατέρα της, ο οποίος είναι και ο προπονητής και πολλές ήταν οι φορές που αναγκάστηκε να αγωνιστει χωρίς αυτόν, καθώς η ομοσπονδία δεν τον συμπεριλάμβανε στις αποστολές.
«Θέλω τον προπονητή μου να είναι μαζί μου. Είναι πάντα καθοριστική η παρουσία του και δεν έχει καμία σημασία που είναι και ο πατέρας μου», ενώ αποκάλυψε ότι μετά την κατάκτηση του μεταλλίου δε θυμάται τί της είπε, παρά μόνο ότι την αγκάλιασε σφιχτά, ενώ η συγκίνηση στο πρόσωπο του Τάσου Κορακάκη ήταν έκδηλη. «Το είχα ονειρευτεί αυτό το μετάλλιο και επειδή ακούω για χρυσό και αργυρό, να ξέρουν όλοι ότι αγωνιζόμαστε 20 αθλήτριες και είαμστε όλες στο ίδιο επίπεδο. Έχει πολύ μεγάλη σημασία να είσαι στο βάθρο», τόνισε και θα συμφωνήσουμε απόλυτα μαζί της.
Όσον αφορά στη συνέχεια, να μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και τα 25μ. όπου η Άννα είναι ακόμα καλύτερη. «Τώρα είμαι πιο χαλαρή. Πιο απελευθερωμένη. Δεν ξέρω αν θα έρθει και άλλο μετάλλιο, όπως δεν ήξερα και σήμερα αν θα τα καταφέρω. Έχω όμως πολύ καλή ψυχολογία και πιστεύω ότι θα τα πάω και στα 25 μέτρα καλά».
