Αν κάθε άθλημα έχει το δικό του ήρωα τότε στο τζούντο δε θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερος πρεσβευτής εκτός του εμβληματικού Τέντι Ρινέρ που κατέκτησε το όγδοο χρυσό μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα.
του Στέφανου Σουλιώτη
Υπάρχουν κάποιοι που διαβάζουν ιστορία και κάποιοι που γράφουν. Αναμφίβολα ο Ρινέρ ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Ο Γάλλος τζουντόκα μετά τη κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Αστάνα έχει μία θέση στο πάνθεον του παγκόσμιου αθλητισμού τι και αν είναι ακόμα εν ενεργεία… Τι και αν είναι μόλις 26 ετών… Άλλωστε στα σπορ η δικαίωση-αναγνώριση δεν έρχεται όταν ο αθλητής κρεμάσει τα παπούτσια, το σκουφάκι, τα γάντια ή το τζουντόκι. Η δικαίωση έρχεται τη στιγμή της νίκης.
Σε μία χώρα όπως η Γαλλία που δεν στερείται σπουδαίων αθλητών, ο Ρινέρ αποτελεί το πιο σίγουρο χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2016. Ο Ρενό Λαβιλενί, ο Τόνι Πάρκερ ή ο Φλοράν Μανοντού μπορεί να κάνουν τους συμπατριώτες τους υπερήφανους αλλά ποιος είναι σε θέση να ισχυριστεί με απόλυτη βεβαιότητα πως θα γίνουν αιτία και αφορμή να ακουστεί η «Μασσαλιώτιδα» στο Ρίο; Για τον Ρινέρ όμως;
Δυο ήττες μόνο
Ο Γάλλος τζουντόκα που αγωνίζεται στην κατηγορία +100κ. δεν είναι τυχαία περίπτωση. Σε επίπεδο ανδρών έχει γνωρίσει μόλις δύο ήττες. Η τελευταία φορά που έπεσε στο τατάμι ήταν στις 13 Σεπτεμβρίου 2010. Στη συνέχεια μετράει μόνο νίκες: 27 το 2011, 13 το 2012, 14 το 2013, 16 το 2014 και 9 φέτος.
Ο Ρινέρ γεννήθηκε στις 7 Απριλίου 1989 στη Γουαδελούπη και δεν ήταν το τζούντο αυτό που τον κέρδισε αμέσως. Μεγαλώνοντας στο Παρίσι ο «Μεγάλος Τέντι», όπως είναι το παρατσούκλι του, ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο και μπάσκετ σε τοπικές ομάδες. Λόγω του επιβλητικού σωματότυπού του κανείς δεν ήθελε να τον έχει αντίπαλο. Ωστόσο αποφάσισε να τα παρατήσει και να ασχοληθεί με το τζούντο γιατί «είναι ατομικό άθλημα και όλα εξαρτώνται από εμένα. Μόνο από εμένα», όπως είχε δηλώσει κατά καιρούς.
Το 2007 μία ημέρα μετά τα γενέθλιά του αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης στο Βελιγράδι. Την ίδια χρονιά στο Ρίο έγινε ο νεότερος παγκόσμιος πρωταθλητής νικώντας μάλιστα στον ημιτελικό τον χρυσό Ολυμπιονίκη του Σίδνεϊ, Κοσέι Ινούε.
Ο Ρινέρ κατέκτησε τον δεύτερο παγκόσμιο τίτλο στο Όπεν του Παρισιού το 2008 και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου κατέλαβε την τρίτη θέση. Το 2009 ακολούθησε άλλο ένα χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο του Ρόντερνταμ επικρατώντας επί του Όσκαρ Μπράισον. Την επόμενη χρονιά πανηγύρισε το χρυσό στο Τόκιο στα 100κ. αλλά έχασε στην κατηγορία Όπεν από τον Ντάικι Καμικάουα. Μάλιστα αρνήθηκε να συγχαρεί τον αντίπαλό του καθώς θεώρησε πως υπήρξε αλλοίωση αποτελέσματος.
Πέντε χρόνια νίκες
Όπως αποδείχθηκε, η συγκριμένη ήττα τον πείσμωσε και από τότε άρχισε το νικηφόρο σερί. Το 2011 στην Κωνσταντινούπολη ο Ρινέρ αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης. Λίγους μήνες αργότερα χάρισε μοναδικές στιγμές στους συμπατριώτες τους όταν έγινε ο πρώτος τζουντόκα που έφτασε στους πέντε παγκόσμιους τίτλους. Το 2012 ο ύψους 2,04μ. αθλητής συμμετείχε για δεύτερη φορά στην καριέρα του σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Στον τελικό έκαμψε την αντίσταση του Αλεξάντερ Μιχαΐλιν και πανηγύρισε το χρυσό μετάλλιο. Το 2013 και 2014 σε Ρίο και Τσελιάμπινσκ αντίστοιχα ήρθαν άλλοι δύο παγκόσμιοι τίτλοι. Ακόμα τις ίδιες χρονιές δεν άφησε περιθώρια αμφισβήτησης ούτε στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα νικώντας στους τελικούς σε Βουδαπέστη (2013) και Μονπελιέ (2014).
Φέτος το Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης ταξίδεψε στην Αστάνα με τον τίτλο του απόλυτου φαβορί και κατέκτησε άλλο ένα πρωτάθλημα. Αν στα ομαδικά αθλήματα οι παρέες γράφουν την ιστορία τότε μάλλον γι’αυτό δεν του άρεσαν. Ο Ρινέρ ξέρει να την γράφει και μόνος του.
