Στη διάρκεια της ομιλίας του προς τους νεαρούς κολυμβητές στο πλαίσιο της συνάντησης επιλέκτων που έγινε το απόγευμα του Σαββάτου στο ΟΑΚΑ, ο Σπύρος Γιαννιώτης αποκάλυψε πώς κατάλαβε ότι του ταίριαζαν περισσότερο τα μεγάλα αγωνίσματα στη πισίνα.
του Στέφανου Σουλιώτη
[email protected]
Στην πορεία του μέχρι το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ο Γιαννιώτης έζησε όλα τα συναισθήματα – χαρά, απογοήτευση, ψυχικό και σωματικό πόνο. Ωστόσο αυτά ήταν που διαμόρφωσαν τον αγωνιστικό και προσωπικό του χαρακτήρα. Ο 37χρονος βετεράνος πλέον αθλητής ξεκίνησε την πορεία του από την Κέρκυρα και όπως θυμήθηκε ο ίδιος, ο δρόμος προς την επιτυχία δεν ήταν διάπλατα ανοιχτός: «Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα. Μέχρι την ηλικία των 15 ετών δε μπορούσα να πιάσω όριο για το πανελλήνιο πρωτάθλημα. Το πρώτο μου όριο για το πανελλήνιο το έπιασα τυχαία! Έκανα προπόνηση στα 1500μ. μέσα στην πισίνα και ο χρόνος μου ήταν πιο κάτω από το όριο. Ο προπονητής μου δεν το πίστευε. Το ξαναέκανα άλλη μέρα και κολύμπησα πάλι κάτω από το όριο. Εκεί κατάλαβα πως μου ταίριαζαν περισσότερο τα μεγάλα αγωνίσματα στην πισίνα. Είναι καλό όμως να δοκιμάζουμε σε όλα τα στυλ για να βλέπουμε με τον προπονητή μας πού εχουμε κλίση», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Γιαννιώτης προς τους νεαρούς κολυμβητές εξηγώντας πως δεν πρέπει να αφήνουν τα όνειρά τους ακόμα και αν στην αρχή υπάρχουν εμπόδια. Ο ασημένιος Ολυμπιονίκης έχει αναλάβει το ρόλο του πρεσβευτή της ΚΟΕ για τα αθλήματα του υγρού στίβου μεταλαμπαδεύοντας τις γνώσεις και τις εμπειρίες του στη νέα γενιά.
