Η ελληνική Παραολυμπιακή αποστολή για το Ρίο αποτελείται από 64 άτομα (μαζί με τους συνοδούς-αθλητές). Όλοι τους μοναδικοί και ξεχωριστοί. Δέκα από αυτούς διεκδικούν μετάλλια και όχι μόνο. Το Sportsfeed θα καλύψει τους Παραολυμπιακούς όπως κάλυψε και τους Ολυμπιακούς, κυρίως όσον αφορά στους αθλητές και τις αθλήτριες μας οι οποίοι και μετάλλια αναμένεται να κερδίσουν και πολλές συγκινήσεις να μας προσφέρουν, όπως ακριβώς έκαναν και οι συναθλητές τους στους Ολυμπιακους.
Συντακτική ομάδα Sportsfeed
Γρηγόρης Πολυχρονίδης, μπότσια
Πάντα είναι ξεχωριστή η στιγμή της εισόδου της Ελλάδα στο Ολυμπιακό στάδιο ως πρώτη χώρα στην τελετή έναρξης. Στο Ρίο την τιμή του σημαιοφόρου έχει αναλάβει ο Γρηγόρης Πολυχρονίδης. Ένας αθλητής με εκ γενετής αναπηρία (ατροφικά άκρα) ο οποίος κατάγεται από μουσική (και ποντιακή οικογένεια) και ξεκίνησε τον αθλητισμό το 2002. Μαζί του, η γυναίκα της ζωής του (από κάθε άποψη) Κατερίνα Πατρώνη. Ο Πολυχρονίδης στο Ρίο θα υπερασπιστεί και τον τίτλο που κατέκτησε στο ομαδικό το 2012 στο Λονδίνο και αυτή τη φορά έβαλε στόχο και το ατομικό, στο άθλημα του μπότσια.
Κώστας Δήμου, άρση βαρών σε πάγκο
Πραγματική ιστορία ψυχικής δύναμης. Ενός ανθρώπου που δεν το έβαλε κάτω ποτέ. Έμεινε ανάπηρος από τροχαίο ατύχημα στο οποίο κόντεψε να χάσει τη ζωή του έχοντας πέσει με το αυτοκίνητο σε αρδευτικό κανάλι. Έμεινε στα παγωμένα νερά για ώρες δίνοντας μεγάλη μάχη μέχρι να τον εντοπίσουν και να τον ανασύρουν ζωντανό. Ο Δήμου πριν το ατύχημα ήταν πολίστας. Μετά το ατύχημα δοκίμασε στο μπάσκετ με αμαξίδιο για να γνωρίσει τελικά τον Παύλο Μάμαλο και να αλλάξει άθλημα. Στο Ρίο θα αγωνισεί στην άρση βαρών σε παγκό, στην κατηγορία των +107κ. Είναι μεταξύ των πέντε καλύτερων αθλητών στον κόσμο και το χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησε στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα πέρσι, δημιουργεί ελπίδες για κάτι καλό. Δεν πρέπει να χάσετε την προσπάθεια αυτού του γίγαντα.
Αλεξάνδρα Σταματοπούλου, κολύμβηση
Άλλη μία ιδιαίτερη περίπτωση πεισματάρας, της ελληνικής αποστολής. Η Αλεξάνδρα πάσχει από stiff-person syndrom. Μια νευρολογική διαταραχή που είναι σπάνια και αφορά τους μυς. Δεν αποβάλλεται το γαλακτικό οξύ εύκολα με αποτέλεσμα οι μυς να σκληραίνουν και να δημιουργούται κινησιολογικές δυσλειτουργίες. Αυτό δεν εμπόδισε την Αλεξάνδρα να πάρει τρία μετάλλια στο φετινό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ένα αργυρό στα 50μ. ελεύθερο και δύο χάλκινα σε 50μ. ύπτιο και 100μ. ελεύθερο. Παρά το πρόβλημα μυϊκής δυστροφίας που αντιμετωπίζει, είναι ιδιαίτερα ενεργή συμμετέχοντας σε χορευτικούς συλλόγους, η ίδια είναι και τραγουδιστρία, ένα έκανε καμπάνια μόνη της για να μαζέψει χρήματα για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες!
Χαράλαμπος Ταΐγανίδης, κολύμβηση
Είναι ο Μάικλ Φελπς της ελληνικής αποστολής. Από το 2004 μέχρι και το 2012 έχει κερδίσει 12 Παραολυμπιακά μετάλλια και έχει καταρρίψει 16 παγκόσμια ρεκόρ. Αν καταφέρει να πάρει ακόμα ένα μετάλλιο στο Ρίο, το επίτευγμα του θα είναι μοναδικό. Ο 35χρονος Κοζανίτης εκ πρώτης όψεως σε ξεγελά με το θέμα της αναπηρία τους, ωστόσο όμως πάσχει από μία σοβαρή ασθένεια των ματιών, η οποία εκφυλίζει την όραση, την ελαττώνει σταδιακά και καθιστά ατροφικά τα νεύρα του αμφιβληστροειδούς.
Παύλος Μάμαλος, άρση βαρών σε πάγκο
Είναι ο πιο δημοφιλής της ελληνικής αποστολής. Είναι ο big guy όπως τον αποκαλούν οι συναθλητές του. Σε ηλικία πέντε ετών άλλαξε η ζωή του όταν ανάβασε πυρετό και στη συνέχεια απέκτησε πολιομυελίτιδα. Όπως λέει και ο ίδιος «με έριξε κάτω και μου νέκρωσε και τα δύο πόδια». Από τότε έχουν περάσει 40 χρόνια. Αφού αντιμετώπισε ότι δυσκολία του προέκυψε, έφτασε το 2014 να ανεβεί στην κορυφή του κόσμου. Στο Ρίο πήγε ως παγκόσμιος πρωταθλητής και κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ στην κατηγορία των 107κ.
Βαγγέλης Καναβός, στίβος
Πριν από ένα χρόνο περίπου, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ντόχα στο Κατάρ, ο Καναβός κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στο τριπλούν. Τεράστια επιτυχία, όμως αυτό που έμεινε σε όλους ήταν το μήνυμα που είχε γράψει πίσω από το bib number. «Ο θάνατος, πίστεψε ότι σε πήρε μακριά από εμένα. Όμως, δεν γνωρίζει ότι στην πραγματικότητα, σε έφερε κοντά μου, περισσότερο από ποτέ. Μου λείπεις μπαμπά. Το μετάλλιο αυτό είναι δικό σου και της Παναγίας». Ήταν ακριβώς την ίδια μέρα (29 Οκτωβρίου) όταν πριν από έξι χρόνια είχε χάσει τον πατέρα του… Ο αθλητής του Ηρακλή, αγωνίζεται στην κατηγορία της νοητικής αναπηρίας και δικεδικεί θέση στον τελικό του μήκους και ίσως κάτι παραπάνω.
Βασίλης Χριστοφόρου, ιστιοπλοΐα
Είναι από τις περιπτώσεις των ΑμεΑ που υπήρξαν αθλητές στο άθλημα τους και ως αρτιμελείς. Ασχολείται με την ιστιοπλοΐα από έξι ετών περνώντας σχεδόν από Ολυμπιακές κατηγορίες (όπτιμιστ, λέιζερ, 470). Το 1999, παθαίνει κάκωση στον αυχένα μετά από βουτιά στη θάλασσα και καθηλώνεται σε αμαξίδιο. Όχι όμως πολύ καθώς δεν μπορεί να ζήσει δίχως την αλμύρα του θαλασσινού νερού. Τέσσερα χρόνια μετά το ατύχημα συμμετέχει για πρώτη φορά σε αγώνα και το 2004, είναι 8ος στους Παραολυμπιακούς τους Αθήνας. Δώδεκα χρόνια αργότερα παραμένει ενεργός ιστιοπλόος.
Θεόκλητος Παπαχρήστος, τζούντο
Ο τυφλός τζουντόκα, αποτελεί και αυτός (όπως όλοι) ιδιαίτερη περίπτωση. Έχασε την όραση του σε ηλικία 19 ετών όταν κατά τη διάρκεια ποδοσφαιρικού αγώνα δέχθηκε πολύ δυνατό χτύπημα. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1995, αποφάσισε να ασχοληθεί με το τζούντο, πολύ πριν ο Ηλίας Ηλιάδης το βάλει στα σπίτια όλων των Ελλήνων. Από το 2000 συμμετέχει ανελλειπώς σε όλους τους Παραολυμπιακούς. Στο Ρίο θα φορέσει το Παραολυμπιακό τζουντόκι για 5η φορά και έχει υποσχεθεί να επιστρέψει στην Ελλάδα με μετάλλιο.
Χρήστος Ταμπαξής, κολύμβηση
Εκ γενετής πάσχει από εγκεφαλική παράλυση και σπαστική τετραπληγία. Από ενός έτους κάνει φυσιοθεραπεία και στις ηλικίες 12 και 13 ετών υποβλήθηκε σε χειρουργικές επεμβάσεις στα πόδια για την μερική αποκατάσταση της κινητικής ικανότητας. Όπως γίνεται αντιληπτο, με το… καλημέρα η ζωή δεν ήταν εύκολη για τον Χρήστο Ταμπαξή. Και όμως παρά τα προβλήματα, από το 2004 κερδίζει διαρκώς μετάλλια σε Παραολυμπιακούς! Χρυσό (50μ. ύπτιο) και αργυρό (50μ. ελεύθερο) στην Αθήνα το 2004, χρυσό (50μ. ύπτιο) στο Πεκίνο το 2008 και αργυρό (50μ. ύπτιο) στο Λονδίνο το 2012. Δύσκολα θα τους ξεφύγει το μετάλλιο στο αγαπημένο του αγώνισμα (50μ. ύπτιο) στο Ρίο.
Μανόλης Στεφανουδάκης, στίβος
Ακόμα ένα θύμα τροχαίου ατυχήματος. Από την ηλικία των 24 ετών είναι παραπληγικός, όταν στις 23 Απριλίου 2007 συνέβει το μοιραίο. Ένα χρόνο αργότερα όμως, στέφθηκε πρωταθλητής Ελλάδας στην κολύμβηση, με την ομάδα 4Χ50μ. ελεύθερο του συλλόγου «Η Μεγαλόνησος». Την επόμενη χρονιά, δε χρειάστηκε βοήθεια για το χρυσό. Ήταν πρώτος στα 100μ. ελεύθερο, δεύτερος στα 50μ. ύπτιο και τρίτος στα 50μ. ελεύθερο. Πρόσθεσε και ένα ακόμα χρυσό στα 4Χ50μ. και μια σπουδαία κολυμβητική καριέρα ξεκινούσε… Μάλλον όχι.
Ο Στεφανουδάκης ζει στη Γαλιά, ένα χωριό του στις Μοίρες Ηρακλείου του οποίου ο πληθυσμός δεν ξεπερνά τους 1.000 κατοίκους. Η δυσκολία που είχε στις μετακινήσεις για να προπονείται στο Ηράκλειο, τον ώθησαν να εγκαταλείψει την κολύμβηση και να στραφεί στο στίβο και τις ρίψεις. Πλέον είναι παγκόσμιος πρωταθλητής και κάτοχος παγκόσμιου ρεκόρ στον ακοντισμό και στο Ρίο διεκδικεί, ακόμα και το χρυσό μετάλλιο. Είναι ιδιαίτερα συμπαθής στην Κρήτη (και όχι μόνο) και σε περίπτωση που τα καταφέρει (κάτι που είναι πολύ πιθανό), αναμένεται να πάρει φωτιά ολόκληρη η Κρήτη.
