Η Αριάδνη Αδαμοπούλου ήταν μόλις 8 χρονών όταν για πρώτη φορά παρακολούθησε το επί κοντώ. Ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Πεκίνου και η Γέλενα Ισινμπάεβα που την έκαναν να ερωτευτεί το αγώνισμα των παράτολμων και 16 χρόνια αργότερα να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα και να αγωνιστεί και αυτή στο μεγαλύτερο γεγονός του πλανήτη.
της Ελισάβετ Γρηγοριάδου
[email protected]
Λίγες μέρες πριν από την έναρξη του πανελληνίου πρωταθλήματος στο Βόλο, η Αριάδνη Αδαμοπούλου βρέθηκε εντός ranking για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες και αυτό που χρειαζόταν να κάνει πλέον ήταν μια παρουσία ανάλογη του επιπέδου της. Τα κατάφερε, εξασφαλίζοντας την δεύτερη θέση με άλμα στα 4.45μ, ενώ επιχείρησε να ξεπεράσει και τον εαυτό της, αφού ο πήχης ανέβηκε στο 4.55μ. Δεν βγήκε αυτό το ύψος, αλλά λίγη σημασία έχει αφού η 23χρονη θα είναι επίσημα στην ελληνική αποστολή για το Παρίσι: «Το ήξερα μετά τον αγώνα πως είμαι μέσα γιατί γνώριζα ποια με απειλούσε και πόσο εν τέλη έκανε στο πρωτάθλημα της από το Σάββατο, αλλά εγώ είχα το τελευταίο λόγο γιατί πηδούσα Κυριακή αυτό ήταν και καλό αλλά και κακό γιατί πιέστηκα αρκετά στο αγώνα συναισθηματικά επειδή έπρεπε να πηδήξω στη χειρότερη 4.40μ. Ενώ είναι ένα εύκολο ύψος για εμένα φέτος το έβλεπα τεράστιο αλλά τώρα νιώθω τέλεια».
Η αθλήτρια του Βασίλη Μεγαλοοικονόμου κέρδισε για πρώτη φορά στην καριέρα της το εισιτήριο για το μεγαλύτερο γεγονός του πλανήτη και μπορεί στην αρχή της χρονιάς να ήταν ένας μακρινός στόχος, όμως η ανοδική της παρουσία στον ανοιχτό τον εκπλήρωσε και με το παραπάνω: «Δεν μπορώ να περιγράψω πως αισθάνομαι γιατί δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα. Πετάω από χαρά βασικά. Η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν κυριολεκτικά ένα πολύ μακρινό όνειρο για εμένα καθώς έπρεπε μέσα σε ένα μήνα να φτιάξω το ranking μου, κάτι παρά πολύ δύσκολο. Το ότι βγήκε είναι η ανταμοιβή όλη της σκληρής προσπάθειας και επιμονής που έκανα με τον προπονητή μου».
Η συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ύψιστη τιμή για κάθε αθλητή και αθλήτρια και σηματοδοτεί ένα μεγάλο άλμα στην καριέρα τους. Το μικρόβιο για το επί κοντώ και τους Αγώνες μπήκε στην Αδαμοπούλου όταν ήταν δεν είχε κλείσει καν τα οκτώ της χρόνια: «Επί κοντώ ξεκίνησα βλέποντας τους Ολυμπιακούς στο Πεκίνο και συγκεκριμένα την Γελένα Ισινμπάγιεβα. Προφανώς η συμμετοχή είναι το όνειρο κάθε αθλητή», ανάφερε και εξομολογήθηκε στο Sportsfeed: «Ανυπομονώ απίστευτα. Θέλω να πάω και να δώσω το καλύτερο μου εαυτό στον αγώνα. Αυτό σκέφτομαι τώρα, αλλά προφανώς δεν ξέρω πως θα είναι και ούτε μπορώ να το φανταστώ γιατί είναι πρωτόγνωρη εμπειρία για εμένα». Μεγάλη η επιτυχία της Αδαμοπούλου, αλλά μεγάλη η επιτυχία και του ελληνικού επί κοντώ, αφού για δεύτερη διαδοχική διοργάνωση θα έχει τριπλή συμμετοχή στις γυναίκες: «Είμαστε μια χώρα που αποτελεί δύναμη σε αυτό το αγώνισμα πολλά χρόνια τώρα και η τριπλή συμμετοχή και φέτος το επιβεβαιώνει και χαίρομαι πολύ για αυτό».
Εκτός από την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η Ελληνίδα πρωταθλήτρια σημείωσε φέτος και ατομικό ρεκόρ, περνώντας τον πήχη στο 4.50μ, ύψος που ήταν το όριο πρόκρισης για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Ρώμης και αποτελούσε τον κύριο στόχο της χρονιάς. Στην Αιώνια Πόλη έδωσε τον καλύτερό της εαυτό και κέρδισε πολύτιμες εμπειρίες: «Ήταν πολύ ωραίος αγώνας και έντονος συναισθηματικά πάλι γιατί πέρασα το 4.40μ με την τρίτη. Είχα στεναχωρηθεί επειδή δεν έκανα το 4.50μ (που θα με έβαζε τελικό) αλλά τώρα κοιτώντας πίσω νιώθω ότι ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία και με βοήθησε να πεισμώσω παραπάνω!».
Μέσα σε μία χρονιά ήρθε το ατομικό ρεκόρ, η πρώτη συμμετοχή σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα αλλά και σε Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ ήταν διαφορετική από πολλές πλευρές από τις προηγούμενες. Η Αδαμοπούλου ολοκλήρωσε τις σπουδές της στις ΗΠΑ και φέτος έκανε όλη την προετοιμασία της σε ελληνικό και ευρωπαϊκό έδαφος: «Ήταν μεταβατική χρόνια και δεν ήμουν σίγουρη ότι θα μου έβγαινε από τον πρώτο χρόνο, αλλά ήξερα ότι θα με βοηθούσε αθλητικά σε βάθος χρόνου καθώς είχα στο μυαλό μου ότι θα αφοσιωνόμουν στο στίβο και γνωρίζοντας ότι έχω έναν πολύ καλό προπονητή που πιστεύει σε εμένα και μπορεί να με βοηθήσει να εξελιχθώ. Όποτε η αλλαγή ήταν εύκολη τελικά». Ένας σημαντικός κύκλος έκλεισε, από τον οποίο έμαθε πολλά ως αθλήτρια και φοιτήτρια και με χαρά κοιτάζει πίσω και τον θυμάται: Μου έλειψαν οι φίλοι μου από εκεί και το κλίμα στην προπόνηση, καθώς δεν υπάρχει τοξικότητα στον χώρο του αθλητισμού όπως στην Ελλάδα. Θα το ξαναέκανα και πιστεύω ότι σε όποιον δίνεται η ευκαιρία πρέπει να την εκμεταλλευτεί! Ο αθλητισμός είναι σημαντικός αλλά εξίσου και περισσότερο σημαντική είναι ακαδημαϊκή εκπαίδευση και στην Αμερική σου δίνεται η δυνατότητα να τα συνδυάσεις και τα δυο πολύ πιο εύκολα από ότι στην Ελλάδα!».
