Το ανερχόμενο αστέρι της κωπηλασίας Στέφανο Ντούσκο, ο οποίος έχει αλλάξει διάφορα αγωνίσματα ώσπου να κατασταλλάξει στο ατομικό, αγώνισμα στο οποίο κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κάτω των 23 ετών και διεκδικεί την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, παρουσίασε η παγκόσμια ομοσπονδία.
της Δανάης Καρασμανάκη
O 22χρονος Γιαννιώτης κωπηλάτης μίλησε για την ενασχόλησή του και πώς ξεκίνησε η αγάπη του για το άθλημα αυτό. «Όσο ήμουν μικρός ποτέ δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι θα μπορούσα να ασχοληθώ με την κωπηλασία. Όλα ξεκίνησαν στα 15 μου (ήμουν αθλητής του στίβου εώς τότε) όταν ένας προπονητής κωπηλασίας με ώθησε να την δοκιμάσω. Στην πρώτη μου προπόνηση θυμάμαι τους αθλητές να φωνάζουν από τον πόνο και την κούραση και σκέφτηκα, γιατί να θέλει κάποιος να ασχοληθεί με ένα τόσο απαιτητικό και επίπονο άθλημα. Συνέχισα να κωπηλατώ γιατί σιγά σιγά το αγάπησα το άθλημα. Θυμάμαι το κείμενο που είχε κολλημένο στον τοίχο ο προηγούμενος προπονητής μας που έλεγε “οι καλύτεροι κωπηλάτες είναι αυτοί που έχουν την καλύτερη φυσική κατάσταση από όλους τους αθλητές. Είναι δυνατοί σαν αρσιβαρίστες και ψηλοί σαν μπασκετμπολίστες. Έχουν την αντοχή αθλητών μεγάλων αποστάσεων και επιτάχυνση σπρίντερ. Τέλος χρειάζονατι πνευμόνια ορειβάτη, λιονταρίσια καρδιά και αυτοσυγκέτρωση παίκτη σκακιού”. Η προπόνηση που κάνουμε είναι πολύ επίπονη. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που θέλω να τα παρατήσω, όμως στο τέλος σκέφτομαι υπάρχει εύκολος δρόμος για αυτό δεν αφήνω τον πόνο να με επηρεάζει. Και το ατομικό και το ομαδικό αγώνισμα έχουν τα υπέρ και τα κατά τους. Σίγουρα στο ομαδικό βοηθιέσαι πολύ ψυχολογικά και πνευματικά να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό, όμως το να είσαι μέλος ενός πληρώματος μπορεί να είναι πολύ αγχωτικό κατά τη διάρκεια του αγώνα, γιατί δεν μπορείς να το “προδώσεις” αν δεν είσαι εσύ καλά. Από την άλλη μεριά στο ατομικό είσαι μόνο σου και πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη αν κάτι δεν πάει καλά. Σίγουρα το επίπεδο των ενηλίκων είναι πολύ πιο δύσκολο από αυτό των κάτω των 23. Χρειάζονται πολλά χρόνια προπόνησης για να είσαι ανταγωνοστικός τόσο στο ατομικό όσο και στο ομαδικό. Μου είναι δύσκολο να διαλέξω μία στιγμή από το άθλημα καθώς όλες είναι ξεχωριστές. Ίσως να ξεχωρίζω λίγο παραπάνω την κούρσα του ημιτελικού των Ολυμπιακών του Ρίου, όταν ενώ δεν είχαμε κάνει πολλές προπονήσεις μαζί ως πλήρωμα καταφέραμε να προκριθούμε στον τελικό στο αγώνισμα των ελαφρών τετράκοπων σκιφ. Η αγαπημένη μου ώρα να κωπηλατώ είναι νωρίς το πρωί, ενώ το αγαπημένο μου μέρος η λίμνη Ογκεμπέλετ στη Γαλλία. Το όνειρό μου στην κωπηλασία είναι κοινό με των περισσότερων κωπηλατών σε αυτό το επίπεδο…ένα Ολυμπιακό μετάλλιο. Αν και γνωρίζω ότι κάτι τέτοιο είναι δύσκολο είμαι διατθιμένος να κάνω ό,τι χρειάζεται για να τα καταφέρω».
