Η Ελληνίδα κολυμβήτρια διατήρησε τη φυσική της κατάσταση στην περίοδο της πανδημίας και αναμένει να βρει και πάλι κανονικό ρυθμό προπονήσεων, όμως βλέπει τα πράγματα ως εξωτερικός παρατηρητής και ξέρει ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι από κάθε άποψη.
Το 2020 δεν ήταν μία εύκολη χρονιά για την Κέλλυ Αραούζου. Άλλαξε προπονητή και πισίνα μετά από αρκετά χρόνια και στη συνέχεια είχε ένα δύσκολο τραυματισμό που την ανάγκασε να αναπροσαρμόσει τα σχέδιά της. Παρόλα αυτά κατάφερε με υπομονή και επιμονή να επανέλθει και μέχρι το Μάρτιο τα πράγματα έδειχναν να πάνε προς τη σωστή κατεύθυνση. Ο μεγάλος της στόχος ήταν να εξασφαλίσει το επόμενο διάστημα (Απρίλιο με Ιούνιο) τη δεύτερη Ολυμπιακή της πρόκριση μετά από αυτή του Ρίο το 2016, αλλά η πανδημία είχε άλλα σχέδια για εκείνη, όπως και για όλους. Η ίδια δήλωσε: «Άρχισα το Σεπτέμβρη με το πλάνο του όπεν γουότερ. Το Δεκέμβρη τραυματίστηκα οπότε το γύρισα στην πισίνα και αποφάσισα να κυνηγήσω τα 800μ και κυρίως τα 1500μ ελεύθερο. Το πόδι μου έφτασε να είναι σε πολύ καλή κατάσταση μέχρι πριν κλείσουμε το Μάρτιο, μετά και την προετοιμασία στο Ερζερούμ. Το δοκίμασα σε δυνατά τεστ και είδα ότι μπορεί να πάει γρήγορα. Δεν το κρύβω όμως ότι αισθάνθηκα τρομερή πίεση το Μάρτιο, προτού ανακοινωθεί η αναβολή των Ολυμπιακών, γιατί υπήρχε ένα χρονικό διάστημα 2 εβδομάδων που η μία χώρα μετά από την άλλη έκλεινε τα πάντα και η ΔΟΕ έλεγε ότι όλα θα γίνουν κανονικά. Είμαι χαρούμενη για την αναβολή και τη θεωρώ πολύ επιεική απόφαση».
Για το θολό μονοπάτι μέχρι τους Ολυμπιακούς του 2021 πρόσθεσε: «Τώρα δύσκολα θα αλλάξει το πλάνο για τα αγωνίσματα πισίνας λόγω του είδους του τραυματισμού που δεν μου επιτρέπει να σκέφτομαι την ανοιχτή θάλασσα. Περιμένω να δω ποιες διοργανώσεις θα γίνουν και που για να κυνηγήσουμε τα όρια. Είναι όμως μεγάλο θέμα το πως θα γίνουν οι διοργανώσεις από εδώ και πέρα, έχω ακούσει διάφορα σενάρια. Όλοι προχωράμε μικρά μικρά βήματα για να είμαστε όλοι υγιείς».
Στην περίοδο του γενικού αποκλεισμού σίγουρα δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια, αφού πρόλαβε να υλοποιήσει το ιδιωτικό γυμναστήριο που πάντα ήθελε: «Ούτως ή άλλως έκανα καθημερινά ένα ειδικό ασκησιολόγιο για τον τραυματισμό που έχω στο πόδι μου οπότε έπρεπε να το συντηρώ. Αυτή την περίοδο έκανα ό,τι υπήρχε από προγράμματα, πιλάτες, γιόγκα, στατικές αλλά και γυμναστήριο στο σπίτι. Είχα ένα χώρο ανεκμετάλλευτο και ήθελα από πριν να φτιάξω ένα γυμναστήριο. Με το που άρχισαν τα μέτρα και είδα ότι πάμε για lockdown πήρα τα όργανα που ήθελα και το έφτιαξα. Ήταν αρκετά ευνοϊκό για εμένα που το είχα και μάλιστα είμαι σε καλύτερη φυσική κατάσταση από αυτή που ήμουν πριν γιατί έκανα πιο σωστή γυμναστική. Στο κολύμπι νομίζω ότι το γυμναστήριο μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, δεν του δίνουμε τη βάση που πρέπει οι κολυμβητές. Τώρα όμως επειδή είχα να κάνω μόνο αυτό το εξαντλούσα. Εδώ και λίγες ημέρες έχω ξεκινήσει και προπονήσεις όπεν γουότερ στη θάλασσα. Τις δύο πρώτες μέρες έκανα από ένα μισάωρο και μετά ανέβηκα στη μία ώρα κολύμπι».
Για τη γενικότερη κατάσταση με την πανδημία και τον αθλητισμό είναι ιδιαίτερα προβληματισμένη: «Μιλάμε για θέματα υγείας και καλώς ή κακώς ο αθλητισμός μπαίνει όχι σε δεύτερη αλλά σε τρίτη και τέταρτη μοίρα. Και αυτό είναι απολύτως λογικό. Περιμένω να δω τι θα γίνει από Σεπτέμβρη και Οκτώβρη που ο καιρός θα αρχίσει πάλι να χαλάει και θα έχουμε νέο κύμα εξάπλωσης. Επίσης θέλω να δω τι θα γίνει με τους δήμους, αν θα ανοίξουν δηλαδή τα κολυμβητήρια, γιατί δεν μπορούμε να χωρέσουμε όλοι σε ένα. Όπως έχουν ανακοινώσει μέχρι στιγμής, το κολύμπι είναι ένα από τα τελευταία που θα επιστρέψει λόγω του ότι ακόμα φοβούνται τη μετάδοση του ιού στο νερό» και πρόσθεσε ότι ευελπιστεί να βρεθεί μία δραστική λύση στο πρόβλημα: «Όσο δε βγαίνει το εμβόλιο δεν θα μπορούν τα πράγματα να είναι τελείως ίδια με πριν. Αυτό είναι το πρώτο που θα έπρεπε να μας απασχολεί και μετά είναι τα υπόλοιπα. Όσα τοπικά πρωταθλήματα και να κάνει ποτέ δε θα έχεις το συναγωνισμό που πρέπει για να κυνηγήσεις ένα Ολυμπιακό όριο. Πρέπει να βρούμε δηλαδή τρόπο να πετύχουμε το μέγιστο αποτέλεσμα με τις μικρότερες απώλειες και αυτό δεν ξέρω αν είναι εφικτό στον πρωταθλητισμό. Μπαίνουμε όλοι σε μία νέα βάση δεδομένων και αρχίζουμε από την αρχή. Είναι ακόμα πολλές μεταβλητές στην εξίσωση και αν δεν βρεθεί κάτι να το σταματήσει θα μπαίνουν όλο και περισσότερες. Τυχαίνει να το βλέπω από τη θέση που έχω και μέσα σε μία επιχείρηση, τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, η ανεργία θα χτυπήσει κόκκινο και εμείς μιλάμε για πρωταθλητισμό. Να μου πεις, είναι η δουλειά μας και σίγουρα θα μιλήσουμε και για αυτό, αλλά πρώτα από όλα είναι η υγεία μας. Πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα πιο σφαιρικά. Κρατάω μικρό καλάθι για την ώρα αλλά με μικρά, μικρά βήματα πιστεύω ότι θα ξαναβρούμε το δρόμο μας».
