Πριν από λίγες μέρες αγωνιζόμενη στα 10.000μ. του βελγικού πρωταθλήματος πέτυχε το όριο για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα νέων στη Μπίντγκοτζ. Με την Εθνική να έχει μείνει για αρκετό καιρό εκτός προσκήνιου στις μεγάλες αποστάσεις των διεθνών διοργανώσεων (εκτός της Παππά), η πρωταθλήτρια Ειρήνη Μιχάλα, αποτελεί τη νέα ελπίδα στο 10άρι και με χαρακτηριστικά την υπομονή και το πείσμα της, δείχνει πως το ευρωπαϊκό στην Πολωνία θα είναι μόνο η αρχή…
της Ελεονώρας Ρωσιάδου
[email protected]
Γεννημένη στη Χίο ξεκίνησε από την κολύμβηση σε ηλικία πέντε ετών, μια επιλογή που όπως μας λέει ακολουθούν οι περισσότεροι στο νησί που έχει πολύ μεγάλη παράδοση στην υδατοσφαίριση. Τα χρόνια περνούσαν με την ίδια να συνεχίζει τις υδάτινες προπονήσεις της, μέχρι την άνοιξη του 2004 πριν από τους Ολυμπιακούς της Αθήνας. Το πρώτο ερέθισμα για το τρέξιμο δόθηκε από την τηλεόραση, όταν είδε αγώνες 3.000μ. στιπλ στην οθόνη και έτσι ξεκίνησε στην ομάδα Φιλοπρόοδος Όμιλος Βροντάδου Χίου. «Όταν ξεκίνησα στο ΦΟΒ ήμασταν μόνο ο προπονητής κ. Νίκος Χούλης, ο Συμιριώτης και εγώ. Ποτέ δεν ήμουν από τα εξαιρετικά ταλέντα, ίσως αυτό να βοήθησε στο γεγονός ότι έτρεχα επειδή μου άρεσε. Είχα πολύ υπομονή και μου αρκούσε να βλέπω τον εαυτό μου να βελτιώνεται. Από μικρή ευχαριστιόμουν την ποιότητα χρόνου που έχω με τον εαυτό μου στα συνεχόμενα τρεξίματα. Με βοηθάει να σκέφτομαι καλύτερα. Βέβαια όταν άρχισα να καταλαβαίνω ότι μπορώ να μπω στο συναγωνισμό, ενισχύθηκε το αίσθημα της επιθυμίας για βελτίωση των επιδόσεων. Είναι ωραίο να βλέπεις ότι η δουλειά που κάνεις φέρνει αποτέλεσμα» δήλωσε στο Sportsfeed η 20χρονη Μιχάλα, για τα πρώτα της βήματα στον κλασσικό αθλητισμό.
Η πρωταθλήτρια νεανίδων στα 5.000μ. και στα 3.000μ., έχοντας τερματίσει τη διαδρομή στο Βελγίου σε 35:42.74 τρέχοντας το 10αρι για πρώτη φορά εντός σταδίου, μίλησε και για το μεγάλο ευρωπαϊκό στόχο του Ιουλίου καθώς και για την άριστη συνεργασία με τον Αντώνη Στόικο, που κυνηγάει μαζί της (μεταφορικά και κυριολεκτικά) τους στόχους της. «Στο ευρωπαϊκό θέλω να πετύχω ατομικό ρεκόρ και μια αξιοπρεπή εμφάνιση. Νιώθω υπόχρεη να δώσω την καλύτερη εικόνα που μπορώ, εκπροσωπώντας σε μια μεγάλη διοργάνωση εμένα, τον προπονητή μου και τη χώρα μας. Με τον κ. Αντώνη ξεκινήσαμε το Σεπτέμβριο του 2015 μαζί, όταν πέρασα εδώ στο Φυσικό Τμήμα του ΑΠΘ. Ήξερα από μικρή την Μαργαρίτα (Ντίνα) και έχοντας ακούσει πολύ καλά λόγια είπα να το δοκιμάσω. Πιστεύω ότι ήταν η καλύτερη επιλογή, καθώς όχι μόνο συνέχισα και εδώ να κάνω αυτό που αγαπώ, αλλά ουσιαστικά όλες μου οι διακρίσεις οφείλονται στην συνεργασία με τον κ. Στόικο. Πραγματικά του οφείλω πολλά».
Η Χιώτισσα δρομέας ανέλυσε και το πώς καταφέρνει να συνδυάζει πρωταθλητισμό και μια τόσο απαιτητική σχολή. «Έχω καταλάβει ότι τα περισσότερα πράγματα στη ζωή μας εξαρτώνται από τη θέληση και την όρεξη που έχουμε να προσπαθήσουμε για αυτό. Δεν γεννηθήκαμε όλοι ούτε Μπολτ, ούτε Αϊνστάιν, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι με σκληρή δουλειά δεν μπορούμε να πετύχουμε κάτι αξιόλογο. Προσωπικά δυσκολεύομαι αρκετά. Έχω ελάχιστο ελεύθερο χρόνο και όλη μέρα είμαι είτε στη σχολή είτε στο γήπεδο. Όμως η σχολή είναι πολύ σημαντική για εμένα και εφόσον είδα ότι το χόμπι μου (ο αθλητισμός) έχει να μου προσφέρει πολλά όταν το βλέπω πιο σοβαρά, θα συνεχίσω όσο μπορώ να προσπαθώ και για τα δύο».
