Νέο αίμα, πολλές φιλοδοξίες. Η νεανική Εθνική ομάδα χάντμπολ των ανδρών ξεκινά την προσπάθεια για να μπει και πάλι στην παγκόσμια ελίτ. Αισιοδοξία υπάρχει αρκετή στην ομάδα με τους διεθνείς να δηλώνουν έτοιμοι για την υπέρβαση.
Σε δηλώσεις που φιλοξενούνται στο site της ομοσπονδίας χειροσφαίρισης, τρεις Έλληνες διεθνείς δεν κρύβουν την πίστη τους πως ήρθε η ώρα, η Εθνική να πετύχει τους στόχους της.
Κώστας Γουργούμης (τερματοφύλακας)
«Κάνουμε μια σοβαρή προετοιμασία ενόψει των δύσκολων αγώνων. Γνωρίζουμε την δυναμικότητα της Λετονίας και της Ουκρανίας και ότι βρίσκονται σε διαρκή άνοδο. Πρέπει να δούμε κάθε ματς σαν τελικό και να μην χάσουμε άλλη μια ευκαιρία σε διαδικασία προκριματικών. Βλέπουμε νέα πρόσωπα με όρεξη στην Εθνική, προσωπικά είναι πάντα χαρά μου να βοηθάω την ομάδα της χώρας μου».
Δημήτρης Τζηράς (δεξιός εξτρέμ)
«Επιστρέφω μετά από 1,5 χρόνο στην Εθνική ανδρών. Είναι μεγάλη μου χαρά που βρίσκομαι και πάλι στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Στο διάστημα αυτό άλλαξαν πολλοί αθλητές, αλλά αυτό είναι καλό. Είναι ευκαιρία να χτίσουμε την Εθνική του μέλλοντος. Υπάρχει ταλέντο και όρεξη. Γνωρίζουμε για τους αντιπάλους μας ότι πρόκειται για αξιόμαχες ομάδες με σημαντική πρόοδο τα τελευταία χρόνια. Εμείς είμαστε νεαροί, γρήγοροι και πιστεύω με τον ενθουσιασμό, την δίψα και το κίνητρο που υπάρχει θα έχουμε καλά αποτελέσματα».
Αδάμ Παπαδόπουλος (πίβοτ)
«Σίγουρα πάμε για την νίκη και στα δύο ματς. Είμαστε νεανική ομάδα θα προσπαθήσουμε στον χρόνο που έχουμε στη διάθεση μας να δέσουμε και να προσαρμοστούμε στις απαιτήσεις. Έχουμε λιγότερη εμπειρία, αλλά περισσότερο ενθουσιασμό και αθλητικότητα. Κάθε Εθνική ομάδα είναι το… στολίδι του αθλήματος. Θα κάνουμε την προσπάθεια μας και σίγουρα θα βγούμε κερδισμένοι από αυτά τα παιχνίδια. Ήλπιζα ότι κάποια στιγμή θα πάρω μία μεταγραφή σε μεγάλη ομάδα όπως ο Διομήδης και θα μπορέσω μέσα από την δουλειά να κληθώ στην Εθνική ανδρών. Είναι ένα σκαλοπάτι για μένα. Θα κάνω υπομονή και πιστεύω όποτε χρειαστεί θα βοηθήσω την ομάδα της πατρίδας μου. Με βοήθησαν πολύ και οι Δραμινοί προπονητές που με πήραν από το χέρι και φυσικά οι άνθρωποι του Διομήδη που με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή».
