Το να κερδίσει κάποιος αθλητής δύο φορές τον τίτλο στο αγώνισμα του σε παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων είναι σπάνιο φαινόμενο. Μόλις επτά φορές έχει συμβεί στην κατηγορία των εφήβων, κανένας όμως από αυτούς τους αθλητές δεν εξελίχθηκε ως άντρας.
Τζόναθαν Εντίκου (Κένυα) – 3.000μ
Προτού συμπληρώσει τα 17 χρόνια, ο Εντίκου ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία των εφήβων. Πιο συγκεκριμένα, ήταν 16 ετών και 10 μηνών όταν το 2008 κέρδισε το χρυσό στα 3.000μ στιπλ με 8:17.28. Επανέλαβε το ίδιο κατόρθωμα δύο χρόνια αργότερα στο Μονκτόν με 8:23.48. Από τότε, κέρδισε ένα χρυσό στους κοινοπολιτειακούς το 2014 και ένα αργυρό την ίδια χρονιά στο αφρικάνικο πρωτάθλημα και μετά χάθηκε.
Γουίλφρεντ Κιρότσι (Κένυα) – 1.500μ
Μόλις 17 χρονών, νίκησε το 1986 στην Αθήνα στα 1.500μ τον Πίτερ Ρόνο (δύο χρόνια αργότερα ήταν χρυσός Ολυμπιονίκης), τρέχοντας σε 3:44.62. Το 1988 στο Σάντμπουρι του Καναδά, ο Κιρότσι ήταν πιο αργός (3:46.52) αλλά κέρδισε το χρυσό αφήνοντας δεύτερο τον σπουδαίο Νουρεντίν Μορσελί (χρυσός Ολυμπιονίκης το 1996 και τέσσερις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής). Ο Κιρότσι δεν κατάφερε να αγωνιστεί σε Ολυμπιακούς, ενώ ολοκληρώνοντας τα ηλικιακά πρωταθλήματα, κέρδισε το 1991 στο Τόκιο το αργυρό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, τερματίζοντας δεύτερος στα 1.500μ πίσω από τον Μορσελί, σε 3:34.84.
Ντέξτερ Λι (Τζαμάικα) -100μ
Κέρδισε τον πρώτο του τίτλο στα 100μ σε ηλικία 17 ετών και σχεδόν 6 μηνών τρέχοντας σε 10.40 το 2008 στο Μπίντγκοτς. Δύο χρόνια αργότερα στο Μονκτόν διατήρησε τον τίτλο του τρέχοντας σε 10.21. Κέρδισε το χρυσό στα 4Χ100μ στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Νταεγκού το 2011 τρέχοντας μόνο στον προκριματικά, ενώ αν και Τζαμαϊκανός, δεν κατέβηκε ποτέ τα δευτερόλεπτα.
Τζαχίλ Χάιντ (Τζαμάικα) – 400μ εμπόδια
Ένας αθλητής καλός στο στίβο, το ποδόσφαιρο και την ιππασία που όμως ακόμα προσπαθεί να κάνει καριέρα. Σε ηλικία 17 ετών (Όρεγκον 2014) κέρδισε τον παγκόσμιο τίτλο στα 400μ εμπόδια τρέχοντας σε 49.29. Επανέλαβε το ίδιο κατόρθωμα το 2016 στο Μπίντγκοτζ με 49.03, σε έναν τελικό όπου ο Κάιρον Μακμάστερ ήταν τρίτος με 49.56. Δύο χρόνια αργότερα (2018) στους κοινοπολιτειακούς ο Μακμάστρ κέρδισε με 48.25 και ο Χάιντ ήταν τρίτος με 49.16. Και μετά τίποτα…
Λάζαρο Μαρτίνεζ (Κούβα) – τριπλούν
Άλλο ένα παιδί – θαύμα που χάθηκε. Παγκόσμιος πρωταθλητής παίδων το 2013 στο Ντόνετσκ και εφήβων το 2014 στο Ορεγκον και το 2016 στο Μπίντγκοτζ. Το 2016 στους Ολυμπιακούς του Ρίο ήταν 8ος με 16.68μ και στο παγκόσμιο του Λονδίνου το 2017, 12ος με 16.25μ. Έχει ατομικό ρεκόρ 17.24μ από το… 2014.
Τζάκο Γκιλ (Νέα Ζηλανδία) – σφαιροβολία
Υπήρξε το ταλέντο που τρόμαξε Αμερικανούς και Ευρωπαίους. Το 2010 στο Μοντκόν ήταν 16,5 τών όταν κέρδισε τον παγκόσμιο εφηβικό τίτλο με βολή στα 20.76μ! Ήταν ο πρώτος αθλητής που πρώτα κέρδισε τον παγκόσμιο τίτλο στους έφηβους και μετά στους παίδες (2011, Λιλ). Το 2012 στη Βαρκελόνη διατήρησε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στους έφηβους ρίχνοντας 22.20μ! Η συνέχεια πάντως δεν ήταν η αναμενόμενη καθώς πάντα είναι στη 10αδα των μεγάλων διοργανώσεων, αλλά ποτέ στο βάθρο.
Ασράφ Αμτζάντ Αλ Σαϊφί (Κατάρ) – σφυροβολία
Ο Αιγύπτιος που αγωνίζεται για το Κατάρ, υπήρξε δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στους έφηβους (2012, 2014), δύο φορές άφησε δεύτερο τον Ούγγρο Μπένσε Παστόρ. Έκτος στους Ολυμπιακούς του Ρίο με 75.46μ. To 2019 στο παγκόσμιο της Ντόχα ήταν 9ος ενώ την ίδια χρονιά με 73.76μ ήταν δευτεραθλητής Ασίας.
