Καλά τα μετάλλια και οι διακρίσεις αλλά δεν είναι μόνο αυτά που μετρούν στον αθλητισμό. Ένα περιστατικό στους χειμερινούς αγώνες κολύμβησης στο Παπαστράτειο αναδεικνύει την άλλη όψη του αθλητισμού.
του Άκη Ιωακείμογλου
[email protected]
Ο αθλητισμός, εκτός από την εκγύμναση του σώματος και την ευκαιρία ανάδειξης πρωταθλητών, παίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στη διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου. Γι’ αυτό άλλωστε και η ευθύνη των προπονητών είναι τεράστια, αφού εκτός από το να προπονούν αθλητές, πλάθουν και χαρακτήρες. Αφορμή για την εισαγωγή αυτή αποτελεί ένα περιστατικό στο Παπαστράτειο κολυμβητήριο, κατά τη διάρκεια των χειμερινών αγώνων κολύμβησης. Η κολυμβήτρια του Ποσειδώνα Ιλισίων, Γεωργία Παυλοπούλου, κατέκτησε συνολικά πέντε χρυσά μετάλλια. Το πέμπτο όμως δεν το κράτησε. Η πρωτιά της ήρθε επειδή μία συναθλήτριά της ακυρώθηκε λόγω αντικανονικής εκκίνησης. Η Παυλοπούλου αμέσως μετά την απονομή έψαξε και βρήκε τη συγκεκριμένη αθλήτρια για να της προσφέρει το χρυσό μετάλλιο, αναγνωρίζοντας ότι το έχασε όχι λόγω της αξίας της αλλά λόγω μιας κακής στιγμής.
Σε μια εποχή που η κοινωνία περνάει βαθιά κρίση αξιών είναι πραγματικά ελπιδοφόρο το να βλέπουμε σε αγωνιστικούς χώρους τέτοιες συμπεριφορές και μάλιστα από ένα κορίτσι 15 ετών. Στην εποχή του άκρατου επαγγελματισμού, των στημένων αγώνων και του ντόπινγκ, υπάρχουν τέτοιες στιγμές που δείχνουν ότι δεν έχουν αλλοιωθεί τα πάντα και ότι υπάρχει ελπίδα. Είναι στιγμές που αναδεικνύουν τις αρχές του Ολυμπιακού ιδεώδους. Η χειρονομία αυτή από την 15χρονη Γεωργία Παυλοπούλου δεν θα πρέπει να περάσει στα ψιλά. Η αθλήτρια του ΚΟΠΙ πρέπει να αποτελέσει φωτεινό παράδειγμα για μικρότερους και μεγαλύτερους και η ίδια η ΚΟΕ οφείλει να αναδείξει και να επιβραβεύσει αυτή τη χειρονομία. Αυτονόητα βέβαια είναι τα συγχαρητήρια αρχικά στην οικογένεια της νεαρής κολυμβήτριας, τον προπονητή της Μάρκο Μανταλούφα και στους ανθρώπους του συλλόγου της.
