Όταν μια αθλήτρια βρίσκεται στο Νο4 της λίστας των γυναικών που έχουν φτάσει ψηλότερα από οποιαδήποτε άλλη στην ιστορία του επί κοντώ, το γεγονός ότι φοβάται τα ύψη, όπως και να το κάνουμε ακούγεται σαν… ανέκδοτο. Η Κατερίνα Στεφανίδη προχώρησε σε αυτήν την αποκάλυψη (και όχι μόνο αυτή) στο Spikes της IAAF.
Φοβάμαι τα ύψη
«Ίσως να προκαλεί έκπληξη για μία επικοντίστρια, αλλά φοβάμαι τα ύψη. Ακόμα και αν βρίσκομαι 60 πόντους από το έδαφος. Φρικάρω. Θυμάμαι μία μέρα ήμουν στη σκάλα βοηθώντας το σύζυγο μου να βιδώσει κάτι στο σπίτι. Βρισκόμουν στο δεύτερο σκαλί και δεν έφτανα για να βοηθήσω και δεν υπήρχε περίπτωση να ανέβω ακόμα ένα σκαλί. Αν είμαι ψηλά, μου έρχεται ναυτία, ζαλίζομαι και φοβάμαι ότι θα πέσω. Είναι περίεργο γιατί ποτέ δεν έχω αισθανθεί υψοφοβία όταν κάνω άλματα στο επί κοντώ. Μπορεί να ακούγεται τρελό, αλλά νιώθω ότι έχω περισσότερο έλεγχο».
«Ξεκίνησα μικρή»
«Πολλοί δεν γνωρίζουν ότι ξεκίνησα πολύ μικρή να ασχολούμαι με το επί κοντώ. Μάλίστα έχω ακόμα την κορυφαία επίδοση όλων των εποχών για 13χρονη (3.95μ.) και μοιράζομαι αυτήν για 14χρονη (4.15μ. με Βίκι Παρνόφ και Ροσμπέιλις Πεϊνάδο). Κοιταζοντας πίσω, σε αυτά που έχω πετύχει τότε, μάλλον έχουν μικρή σημασία τώρα. Μπορεί τότε να ήταν σπουδαία αλλά τώρα δε σημαίνουν τίποτα. Ωστόσο όμως, αυτά τα ρεκόρ μου προσέφεραν. Είναι ο σεβασμός για το άθλημα αλλά και ο σεβασμός στην προσπάθεια που χρειάζεται για να ανέβεις στο Ολυμπιακό βάθρο. Γνωρίζοντας από τότε ότι έχω ταλέντο να γίνω επικοντίστρια, αυτό με βοήθησε πνευματικά και ψυχολογικά».
«Είμαι αφηρημένη»
«Πάντα είχα πολύ καλή μνήμη. Στο σχολείο διάβαζα κάτι μία φορά και το θυμόμουν. Συχνά όμως ξεχνώ που έχω παρκάρει το αυτοκίνητο μου ή που έχω αφήσει τα κλειδιά μου. Ίσως απλά δεν μπορώ να συγκεντεωθώ ή έχω πολλά στο μυαλό μου. Θυμάμαι πριν από μερικούς μήνες, επιστρέφοντας από το μανάβικο, πήρα τις σακκούλες με τα ψώνια και πέταξα τα κλειδιά μέσα στις ντομάτες και τα κρεμμύδια τα οποία τοποθέτησα στο ψυγείο. Για δύο μέρες δεν μπορούσα να θυμηθώ που ήταν τα κλειδιά μου και αναρωτιόμουν πως είναι αυτό δυνατό! Μέχρι που με ρώτησε ο σύζυγος μου αν κοίταξα μέσα στο ψυγείο, όπου και τα βρήκα. Έχω χάσει εκατοντάδες μπουκάλια με νερό στο κολέγο. Επίσης έχω αφήσει πολλά πράγματα μου και ρούχα σε διάφορα μίτινγκ που έχω αγωνιστεί. Είμαι αρκετά αφηρημένη».
