Το χαμογελαστό κορίτσι με τα πολύχρωμα μαλλιά από τη Τζαμάικα που ξέρει να μετατρέπει τις δυσκολίες σε δύναμη, κατάφερε να ξεφύγει από τη φτώχεια και να κατακτήσει την κορυφή του κόσμου. Στα 36 της χρόνια η «Pocket Rocket», όπως την αποκαλούν είναι ασταμάτητη και συνεχίζει δείχνοντας πως κανείς δεν μπορεί να σου επιβάλλει όρια όταν κάνεις αυτό που αγαπάς.
Τα τελευταία 15 χρόνια η Σέλι Αν Φρέιζερ Πράις έχει γίνει συνώνυμο των σπριντ αλλά ο δρόμος μέχρι να φτάσει στην κορυφή ξεκίνησε από μια φτωχή γειτονιά του Κίνγκστον, το Γουότερχαουζ. Μοιραζόταν ένα κρεβάτι μαζί με την μητέρα της και τα δύο της αδέρφια ενώ η μητέρα της ήταν πλανόδια πωλήτρια για να μπορέσει να προσφέρει το καλύτερο στα παιδιά της. Η Σέλι είχε να αντιμετωπίσει τα βλέμματα των συμμαθητών της, κάτι που την έκανε να νιώθει ντροπή. Παρόλα αυτά χάρη στη μαμά της μπήκε στη ζωή της ο στίβος, ως διέξοδος για να μην παρασυρθεί και μπλέξεις στις κακόφημες συνήθειες που είχαν τα παιδιά στην ηλικία της.
Από μικρή ήταν πάρα πολύ γρήγορη αλλά στην αρχή έτρεχε γιατί έπρεπε. Μέχρι που το 2007 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Οσάκα ήταν μέλος της 4Χ100μ. Η έκρηξη τόσων έντονων συναισθημάτων της έκαναν να συνειδητοποιήσει πως αυτό ήθελε να κάνει στη ζωή της και πήρε τον στίβο στα σοβαρά: «Είδα τόσα πολλά διαφορετικά συναισθήματα, ανθρώπους να κερδίζουν, ανθρώπους να χάνουν, να κλαίνε, να γελάνε, να πανηγυρίζουν ήταν τόσο συναρπαστικό. Εκεί αποφάσισα πως θέλω να ασχοληθώ με τον στίβο», δήλωσε σε συνέντευξή της στο ΝBC.
Αν και στην αρχή δεν είχε σκεφτεί ποτέ το Ολυμπιακό μετάλλιο, το 2008 στο Πεκίνο έγινε η αρχή με το χρυσό στα 100μ: «Πραγματικά έμεινα έκπληκτη, δεν το περίμενα. Ο στόχος μου ήταν να μπω στην εθνική ομάδα και όταν το πέτυχα ήθελα να είμαι στον τελικό. Το να καταφέρω να πάω τόσο μακριά ήταν συγκλονιστικό».
Τέσσερα χρόνια μετά επανέλαβε το κατόρθωμά της στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου και η στιγμή που έκοψε πρώτη το νήμα, ήταν για εκείνη μια ανακούφιση γιατί απέδειξε πως το Πεκίνο δεν ήταν κάτι τυχαίο. Το 2016 έχοντας αντιμετωπίσει ένα σοβαρό τραυματισμό κατάφερε να βρεθεί στο Ρίο και να ανέβει για άλλη μια φορά στο βάθρο κατακτώντας το χάλκινο.
Η Φρέιζερ Πράις που δεν τα παρατάει ποτέ και έχει μάθει από μικρή να αντιμετωπίζει δυσκολίες συνέχισε να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορεί. Μετά το Ρίο άφησε για λίγο τα σπάιξ της καθώς έφερε στον κόσμο τον γιο της, Ζάιον. Το 2019 στη Ντόχα, ούσα πλέον μαμά, επέστρεψε δριμύτερη και στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια για τέταρτη φορά: «Ένιωσα δυνατή, είχα το αίσθημα ότι μπορούσα να κάνω τα πάντα, ήταν η στιγμή μου. Ήταν μια νίκη για όλες τις μητέρες και ήθελα να αποδείξω ότι η εγκυμοσύνη δεν καταστρέφει καριέρες αλλά τις αναγεννά».
Στο Τόκιο τερμάτισε δεύτερη στα 100μ αν και δεν έδωσε το 100% του εαυτού της. Παρόλα αυτά η απογοήτευση της δεν τη φρέναρε και το 2022 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Γιουτζίν ήταν άπιαστη φτάνοντας του πέντε παγκόσμιου τίτλους, που αποτελεί ρεκόρ. Στα 35 της χρόνια, αθλήτρια, μητέρα, σύζυγος συνέχισε να καταρρίπτει τα στερεότυπα: «Την περσινή χρονιά το διασκέδαζα πολύ, ήμουν σταθερή στο 10.6 και στον τελικό ένιωθα όλη την ενέργεια του σταδίου».
Οι εκπληκτικές και σταθερές εμφανίσεις της πέρσι έκαναν τον κόσμο να αναρωτιέται πόσο κοντά είναι στο παγκόσμιο ρεκόρ (10.49 της Αμερικανίδας Φλόρενς Τζόινερ Γκρίφιθ από το 1988): «Μπορώ να τρέξω 10.5 και μόλις γίνει αυτό θα είναι πιθανό και το 10.4. Θέλω να ξεπεράσω τον εαυτό μου. Προπονούμαι για το παγκόσμιο ρεκόρ. Το να μπορώ να πιέσω τον εαυτό μου πέρα από κάτι που πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι αδύνατο, έδωσε φτερά στα πόδια μου. Αν δεν συμβεί, θα είμαι ικανοποιημένη γνωρίζοντας ότι έδωσα το 100%».
Αν και στο πρώτο άκουσμα των σπριντ στο μυαλό όλων έρχεται ο Γιουσέιν Μπολτ, η Τζαμάικα κυριαρχεί και με τις γυναίκες: «Έχουμε εκπληκτικές αθλήτριες που συνεχίζουν να κυριαρχούν, είμαστε εξίσου δυνατές. Κοιτάζοντας πίσω στο τελευταίο παγκόσμιο, τα περισσότερα μετάλλια της Τζαμάικας προήλθαν από τις γυναίκες».
Το 2024 στο Παρίσι θα είναι οι τελευταίοι Ολυμπιακοί Αγώνες για την Τζαμαϊκανή σπρίντερ αφήνοντας πίσω μια τεράστια κληρονομιά ως αθλήτρια αλλά και ως προσωπικότητα ενώ είναι και η ιδρύτρια του Pocket Rocket Foundation παρέχοντας υποστήριξη σε μαθητές – αθλητές: «Το να μπορείς να τρέχεις γρήγορα και να κερδίζεις μετάλλια είναι υπέροχο, αλλά η χρήση αυτής της πλατφόρμας έδωσε στους νέους την ευκαιρία να επιτύχουν και να εξισορροπήσουν την εκπαίδευση με τον αθλητισμό».
