Απολαμβάνοντας τις πρόσφατες δάφνες του, μετά τη βράβευσή του από τον ΠΣΑΤ για την πορεία του στο ελληνικό χάντμπολ, ο Γιώργος Ζαραβίνας μίλησε στο Sportsfeed.gr…
του Ηλία Τάταλα
[email protected]
Το βράδυ της Δευτέρας, μαζί με τον Δημήτρη Καφφάτο, ο Γιώργος Ζαραβίνας βραβεύτηκε από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου για τη μεγάλη καριέρα του στο ελληνικό χάντμπολ.
Και τι καριέρα; Επτά πρωταθλήματα (πέντε με Πανελλήνιο, δύο με Διομήδη), ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο με τους Αργίτες, έκτη θέση με την Εθνική ομάδα σε Ολυμπιακούς και παγκόσμιο πρωτάθλημα, τρία Κύπελλα Ελλάδος με τον Πανελλήνιο. Και όλα αυτά σε μία διαδρομή που διήρκεσε 23 χρόνια, από τότε που πρωτόπαιξε χάντμπολ στο Αγρίνιο μέχρι και το περασμένο καλοκαίρι που στέφθηκε για τελευταία φορά πρωταθλητής.
Στα 38 του, αφού κρέμασε τη φανέλα του, παραμένει ενεργός από άλλο μετερίζι, ως προπονητής της ανδρικής και της εφηβικής ομάδας του Πανελληνίου.
Ο Γιώργος Ζαραβίνας μίλησε στο Sportsfeed.gr, έκανε flash back στα επιτεύγματά του, αναφέρθηκε στο σήμερα, αλλά και στην ανάγκη αξιοποίησης των αθλητών της δικής του γενιάς σε νευραλγικές θέσεις, καθώς και στην Εθνική ομάδα που πρέπει να αντιμετωπίζουν όλοι ως προτεραιότητα.
Μετά από τόσα χρόνια στα γήπεδα τι κρατάς από το χάντμπολ;
«Το γεγονός ότι και σήμερα η καθημερινότητα και η ζωή μου κινούνται γύρω από το άθλημα. Είναι σημαντικό αυτό. Κρατάω ότι απέκτησα ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και λειτουργίας, ότι κέρδισα φίλους και ανθρώπινες σκέψεις και φυσικά μένουν οι έντονες συγκινήσεις, οι μεγάλες χαρές και οι μεγάλες λύπες».
Είχες μια καριέρα γεμάτη τρόπαια και διακρίσεις. Ποια μεγάλη στιγμή ξεχωρίζεις;
«Η κατάκτηση του ευρωπαϊκού κυπέλλου με τον Διομήδη είναι κάτι το μοναδικό με δεδομένο ότι δεν υπάρχει ανάλογο επίτευγμα από άλλη ελληνική ομάδα. Από την άλλη πλευρά, η έκτη θέση με την Εθνική ομάδα στους Ολυμπιακούς του 2004 και ιδίως στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2005, αποτελούν διακρίσεις ανώτερου επιπέδου και σημασίας. Ήταν το επιστέγασμα μίας πορείας 6-7 χρόνων. Όταν καταφέρνεις κάτι φορώντας το εθνόσημο, είναι ξεχωριστό».
Μετά από τόσα χρόνια που έζησες ως αθλητής, πως είναι να μην αγωνίζεσαι;
«Δεν έχει προλάβει να μου λείψει. Παίζει ρόλο ότι έφυγα γεμάτος με επιτυχίες έχοντας μεγάλη διάρκεια και παράλληλα πέρασα στην προπονητική διαδικασία που λειτουργεί κάπως σαν υποκατάστατο. Ήταν σημαντικό ότι έκλεισα την καριέρα μου και με ένα τίτλο, αν και θεωρώ ότι μια καριέρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί συνολικά από ένα τελευταίο χαμένο ή ένα κερδισμένο τρόπαιο».
Πολλοί λένε ότι στο ελληνικό χάντμπολ θα έρθουν καλύτερες μέρες από τη στιγμή που θα αξιοποιηθούν οι αθλητές της δικής σου φουρνιάς; Συμφωνείς;
«Αυτό είναι σίγουρο. Χθες στο δικό μου το πρόσωπο και του Καφφάτου, ουσιαστικά βραβεύτηκε η φουρνιά μας, μαζί με συμπαίκτες αναδειχθήκαμε και εμείς. Για μένα ουσιαστική αξιοποίηση θα είναι να δοθούν θέσεις – κλειδιά, είτε σε προπονητικό είτε σε διοικητικό επίπεδο. Μιλάω για θέσεις νευραλγικές και όχι τιμής ένεκεν. Εγγυημένη επιτυχία δεν υπάρχει πουθενά, αλλά το βέβαιο είναι ότι τα νέα πρόσωπα φέρνουν πάντα μία αλλαγή σε οπτική γωνία και νοοτροπία. Μιλάμε για αθλητές που βίωσαν το χάντμπολ σε ένα άλλο επίπεδο, υπήρξαν πρότυπα και δεν έχουν την ανάγκη να ασχοληθούν με μικρότητες και μικροσυμφέροντα».
Η προπονητική πώς είναι;
«Πολύ ενδιαφέρον κομμάτι. Θέλω να το κάνω 100%, αλλά η δυσκολία είναι ότι αφιερώνω πάρα πολλές ώρες στα θέματα γύρω από την ομάδα και όχι τόσο στα αμιγώς προπονητικά. Το ζητούμενο είναι να μπαίνουν σωστές βάσεις και όχι να γίνεται δουλειά απλώς για να γίνεται. Αν καταλάβω ότι δεν έχει νόημα, σίγουρα θα το ξανασκεφτώ. Σε κάθε περίπτωση, πάντως είναι μια εποχή δύσκολη για τα σωματεία».
Ο Πανελλήνιος, ο σύλλογος στον οποίο είσαι τώρα δεν κατεβαίνει αύριο να παίξει σε αγώνα Κυπέλλου με τον Αερωπό. Είναι τόσο άσχημα τα πράγματα για μία ομάδα που στο παρελθόν μεσουρανούσε;
«Όχι, δόξα τω Θεώ ο σύλλογος μπορεί και στηρίζει τα τμήματα σε όλες τις βασικές ανάγκες. Δεν είναι οικονομικοί οι λόγοι αυτής της απόφασης του συλλόγου, αλλά πρακτικοί, που δεν μας επέτρεψαν να μετακινηθούμε στην Έδεσσα, λόγω των υποχρεώσεων που έχουν οι αθλητές, είτε λόγω δουλειάς, είτε λόγω σχολείου και φροντιστηρίων, αφού αρκετοί είναι στη χρονιά που δίνουν πανελλήνιες εξετάσεις».
Με την εμπειρία που κουβαλάς τι είναι αυτό που θα διδάξεις στα παιδιά που προπονείς και εσύ δεν διδάχθηκες στην ηλικία τους;
«Αυτό που προσπαθώ να τους εμφυσήσω, πέρα από τεχνικά κομμάτια, είναι ότι το χάντμπολ είναι ένα μεγάλο, καταξιωμένο άθλημα στην Ευρώπη. Για μένα είναι βασικό να αφιερώνεται ο καθένας σε αυτό που ασχολείται. Είτε είναι το χάντμπολ, είτε είναι οι σπουδές. Να δίνουν το 100% ειδάλλως ας μην ασχοληθούν καθόλου με τον πρωταθλητισμό, δεν θα καταφέρουν κάτι μεγάλο αν δεν είναι αφιερωμένοι σε αυτό που κάνουν. Το παρελθόν έχει αποδείξει ότι η προσπάθεια ανταμείβεται και ότι ο αθλητισμός δεν έχει ταβάνι. Φάνηκε αυτό με τα παιδιά που έκαναν μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό, φάνηκε με το ευρωπαϊκό κύπελλο του Διομήδη, φάνηκε με τις επιτυχίες της Εθνικής…»
Εσύ τι στοιχεία πήρες από τον κάθε προπονητή με τον οποίο συνεργάστηκες;
«Είχα την τύχη να συνεργαστώ με προπονητές, που όλοι τους ήταν «τρελοί» με το άθλημα, αφιέρωσαν πάρα πολλές ώρες για και ασχολήθηκαν με το χάντμπολ ολοκληρωτικά. Με βοήθησε πολύ στο ξεκίνημά μου, ο πρώτος μου προπονητής, ο Άλκης Παπαχρηστάκης. Σαν αθλητή και προσωπικότητα με διαμόρφωσε ο Γιώργος Κρανάκης στον Πανελλήνιο. Ειμαι πολύ τυχερός, όμως, διότι και με τους προπονητές που συνεργάστηκα στη συνέχεια είχαν πράγματα για να πάρω. Και ο Σέφερτ και ο Πέρκοβατς και ο Ιατρούδης και ο Δημητρούλιας».
Αναφέρεσαι στην Εθνική. Σε στεναχωρεί που δεν υπήρξε ανάλογη συνέχεια επιτυχιών μετά το 2005;
«Δεν με στεναχωρεί αυτό, διότι μέσα στον αθλητισμό δεν υπάρχουν μόνο επιτυχίες. Αυτό που με ενοχλεί είναι να μην αποτελεί η Εθνική προτεραιότητα για όλους. Για αθλητές, για την ομοσπονδία, για τους δημοσιογράφους, για τους πάντες. Δεν μου αρέσει η απαξίωση που έχει δεχτεί η Εθνική ομάδα. Χωρίς Εθνική δεν υπάρχει άθλημα. Δεν έχει σημασία αν παίζεις για μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα ή για τον πιο ταπεινό προκριματικό όμιλο, όλοι πρέπει να στηρίζουν το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, να είναι παρόντες στις ανάγκες και να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Ο πρώτος γύρος στο πρωτάθλημα ολοκληρώθηκε. Τι εντυπώσεις σου άφησε;
«Η πρώτη εντύπωση είναι ότι πρόκειται διοργάνωση που δεν έχει υψηλά στάνταρ ποιότητας, αλλά έχει πολύ μεγάλο ανταγωνισμό. Θεωρώ πολύ θετικό ότι προσπαθούν να έχουν ρόλο στις ομάδες νεότερα παιδιά και με δεδομένο ότι δεν υπάρχουν πολλοί ξένοι, αυτό θα ωφελήσει το άθλημα. Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι πλέον υπάρχουν περισσότερες νοικοκυρεμένες ομάδες. Αυτό δεν έχει να κάνει με τα μπάτζετ, αλλά με το γεγονός ότι κάποιες ομάδες προσπαθούν να επενδύσουν στις ακαδημίες τους και να οργανωθούν καλύτερα. Όσον αφορά στην κατάληξη του πρωταθλήματος τη βλέπω πολύ συναρπαστική, με 3-4 ομάδες να διεκδικούν τον τίτλο».
Δεν δίνεις προβάδισμα στον Διομήδη;
«Δίνω προβάδισμα στον Διομήδη μόνο σε ότι έχει να κάνει με την με την κατάκτηση της πρώτης θέσης στην κανονική περίοδο. Τα πλέι οφ είναι μία διαφορετική διαδικασία και θα παίξει ρόλο πώς θα τη χειριστούν οι ομάδες».
