Η ταινία-έπος «Unbroken» (Αλύγιστος), μία ωδή στη ζωή του θρυλικού Αμερικανού δρομέα, Λούι Ζαμπερίνι, ετοιμάζεται για τη μεγάλη της πρεμιέρα στις ΗΠΑ ανήμερα Χριστουγέννων , και η σκηνοθέτιδα Αντζελίνα Τζολί αποκαλύπτει κρυφές πτυχές των γυρισμάτων με την καθοδήγηση του σπουδαίου αυτού ανθρώπου.
του Νίκου Κούδα
[email protected]
follow me @nkoudas
Η «τέλεια θύμηση» του Ζαμπερίνι, και μάλιστα ένα χρόνο πριν πεθάνει σε ηλικία 97 ετών, ήταν αυτή που έδωσε στη Τζολί το υλικό που χρειαζόταν για να αναπαραστήσει πιστά τη ζωή του στο φιλμ. Μία ζωή-μυθιστόρημα, στον διάβα της οποίας πρόλαβε να κατακτήσει την 8η θέση στα 5000μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του ναζιστικού Βερολίνου, να λάβει μέρος στη φρίκη του 2ου παγκόσμιου πολέμου ως πιλότος βομβαρδιστικού, να επιβιώσει για 47 ολόκληρες μέρες μαζί με δύο συμπολεμιστές του πάνω σε μία σχεδία καταμεσής του Ειρηνικού ωκεανού όταν το αεροσκάφος τους συνετρίβη, να συλληφθεί από τα εχθρικά Ιαπωνικά στρατεύματα και να μεταφερθεί στα περιβόητα στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου, από όπου κατάφερε να βγει ζωντανός μετά από δύο ολόκληρα ανείπωτων κακουχιών.
«Μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του, ο Λούι μπορούσε να ανακαλέσει στην εντέλεια γεγονότα που είχαν συμβεί 40, 50, ακόμη και 60 χρόνια παλιότερα, και ο τρόπος που μοιραζόταν αυτές τις ιστορίες, σε έκανε να θέλεις να γείρεις πλάι του και να ακούσεις περισσότερα», δηλώνει η Τζολί για τον ήρωά της. «Ακούγοντάς τον να μιλάει για τις εικόνες καιτους ήχους του σταδίου, τη θεσπέσια σιωπή της αναμονής για το πιστόλι του αφέτη, την ένταση της κούρσας κόντρα στους ταχύτερους δρομείς του κόσμου, όλα βοήθησαν να πλάσουμε φανταστικές εικόνες για το πώς αυτό θα μπορούσε να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη».
Πέρα όμως από την εξαιρετική μνήμη του Ζαμπερίνι, η Τζολί και οι συνεργάτες της βασίστηκαν ακόμη σε πλάνα αρχείου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936, το μυθιστόρημα της συγγραφέα Λόρα Χίλενμπραντ, με τον ομώνυμο τίτλο «Unbroken», αλλά και στο περιβόητο ντοκιμαντέρ-ναζιστική προπαγάνδα «Ολυμπία» της Λένι Ρίφενσταλ, αγαπημένης σκηνοθέτιδας του Αδόλφου Χίτλερ. Μάλιστα μία από τις σκηνές του έργου που κόπηκαν στο τελικό μοντάζ (ρίχνοντας τη διάρκεια από 3 1/2 ώρες σε 137 λεπτά), έδειχνε τον ηγέτη των Ναζί να συγχαίρει τον Ζαμπερίνι, καθώς είχε ζητήσει να γνωρίσει «το αγόρι με τον γρήγορο τερματισμό». Ήταν το απίστευτο σπριντ των 56 δευτερολέπτων στον 12ο και τελευταίο γύρο του αγώνα που έφερε τον Αμερικανό από τη 12η στην 8η θέση, αναγκάζοντας μέχρι και τον Χίτλερ να υποκλιθεί στη δύναμη της αποφασιστικότητάς του.
Όπως εξομολογείται η Τζολί, η σκηνή κόπηκε με πόνο ψυχής: «Έπρεπε να πάρω κάποιες πολύ δύσκολες αποφάσεις σχετικά με το τι να αφήσω και τι να κόψω. Πιστέψτε με, κάθε μοντάζ έγινε με πόνο, γιατί ήθελα να αποτίσω φόρο τιμής στην ιστορία του Λούι σε όλη την ασύλληπτη έκτασή της, αλλά ήταν αδύνατο να συμπεριληφθούν όλα σε μία ταινία». Τουλάχιστον η συνάντηση του Ζαμπερίνι με τον συμπατριώτη του και θρύλο των Αγώνων του 1936, Τζέσε Όουενς, γλίτωσε από το «μαχαίρι».
Η διάσημη Αμερικανίδα ηθοποιός και ο Ζαμπερίνι ζούσαν στην ίδια γειτονιά της Καλιφόρνιας, και έγιναν αχώριστοι φίλοι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Όπως αναπολεί συγκινημένη η Τζολί, θα θυμάται για πάντα τις λεπτομέρειες που μοιράστηκε μαζί της: «Μου μιλούσε για το πώς ήταν τα παπούτσια, πώς ήταν ραμμένες οι φόρμες, τι γεύση είχε το φαγητό και πώς έμοιαζαν τα κορίτσια – έλεγε πάντοτε πολλά για το φαγητό και τις δεσποινίδες! Είχαν περάσει 80 ολόκληρα χρόνια για τον Λούι, και οι αναμνήσεις του παρέμεναν ζωντανές και άσβεστες». Σαν τη φλόγα της επιβίωσης που αυτός ο αλύγιστος άνθρωπος έκρυβε μέσα του…
