Ο Αμερικανός Έντγουιν Μόουζες αποτελεί πλέον το θέμα μιας ταινίας-ντοκιμαντέρ που εστιάζει στη λαμπρή καριέρα του, κατά την οποία έμεινε αήττητος για 9 χρόνια, 9 μήνες και 9 μέρες στο υπερ-απαιτητικό αγώνισμα των 400μ εμποδίων. Η ιστορία αναδεικνύει όχι μόνο την επιτυχία του Ολυμπιονίκη, αλλά και τον αγώνα του για δικαιοσύνη στον αθλητισμό.
της Ελισάβετ Γρηγοριάδου
[email protected]
Για μια δεκαετία σχεδόν, ο Μόουζες κυριαρχούσε στον στίβο, κερδίζοντας 122 διαδοχικές κούρσες σρα 400μ εμπόδια. Ο τίτλος του νέου ντοκιμαντέρ, «Moses – 13 Steps» (Μόουζες – 13 βήματα), λειτουργεί ως φόρος τιμής στον πρωτοποριακό αριθμό βημάτων που έκανε ο Αμερικανός σταρ μεταξύ των 10 εμποδίων στα 400μ εμπόδια, μια τεχνική που έφερε επανάσταση στο αγώνισμα. Ο Μόουζες είναι το επίκεντρο αυτού του ντοκιμαντέρ στο οποίο παραγωγός είναι ο βραβευμένος με Όσκαρ, Μόργκαν Φρίμαν.
Σε μια πρόσφατη συνέντευξη του στο CNN, ο Mόουζες ο οποίος γεννήθηκε στις 31 Αυγούστου 1955 στο Ντέιτον του Οχάιο, μοιράστηκε την ιστορία της ζωής του, συζητώντας τον αγώνα του ενάντια στον ρατσισμό και τον ακτιβισμό του για δικαιοσύνη στον αθλητισμό. Στην αρχή της καριέρας του ήταν αρκετά μικρότερος από τους υπόλοιπους δρομείς, αλλά άρχισε να λάμπει όσο μεγάλωνε και ειδικότερα όταν μπήκε στο πανεπιστήμιο του Μόρχαουζ, όπου σπούδασε φυσική και μηχανική.
Χρησιμοποιώντας μια μαθηματική προσέγγιση, υπολόγισε ότι ο ακριβής αριθμός βημάτων ανάμεσα σε κάθε εμπόδιο πρέπει να είναι 13 και όχι τα συνηθισμένα 14, μια μέθοδος που βελτίωσε την απόδοσή του και τον βοήθησε να γίνει δύο φορές χρυσός Ολυμπιονίκης και παγκόσμιος πρωταθλητής. Με μεταπτυχιακό στη φυσική, ο Μόουζες εφάρμοσε επιστημονικές αρχές για να βελτιστοποιήσει την απόδοσή του, επιμηκύνοντας στρατηγικά τον βηματισμό του για να γλιτώσει ορισμένα κλάσματα του δευτερολέπτου από το χρόνο του.
Η κυριαρχία του στον στίβο κράτησε 9 χρόνια, 9 μήνες και 9 μέρες, ένα πρωτόγνωρο σερί 122 διαδοχικών νικών, ρεκόρ που αντέχει μέχρι και σήμερα. Το σερί του σταμάτησε το 1987 σε έναν αγώνα στη Μαδρίτη χάνοντας από τον συμπατριώτη του Αμερικανό Ντάνι Χάρις. Ο Μόουζες εκεί την ημέρα υπέφερε από τροφική δηλητηρίαση, αλλά κατάφερε να τρέξει μια από τις πιο γρήγορες κούρσες του εκείνη τη σεζόν se 47.69. Ωστόσο εκείνη την μέρα ο Χάρις ήταν πιο γρήγορος κάνοντας 47.56. Και αν έχασε το σερί από τον Χάρις, αυτό δεν άλλαξε την ιστορία καθώς ο Μόουζες κέρδισε τις επόμενες 10 κούρσες και στη Ρώμη στέφθηκε ξανά παγκόσμιος πρωταθλητής.
Πέρα από τα αθλητικά του επιτεύγματα, ο Μόουζες έγινε εξέχουσα προσωπικότητα και εκτός στίβου. Χαρακτήρισε τον εαυτό του ως έναν άνθρωπο με «μεγάλο στόμα», καθώς μίλησε εναντίον του ρατσισμού, του ντόπινγκ και των άδικων χρηματικών αποζημιώσεων για τους αθλητές. Ο ακτιβισμός του απείλησε τον ερασιτεχνισμό και μπήκε σε διαμάχες, που θα μπορούσαν να του στερήσουν την συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πιστεύει ότι οι προσπάθειές του βοήθησαν να ανοίξει ο δρόμος για τους σημερινούς αθλητές ώστε να λάβουν δίκαιη αποζημίωση.
Το ντοκιμαντέρ του έκανε πρεμιέρα στις 21 Σεπτεμβρίου στο φεστιβάλ κινηματογράφου του πανεπιστημίου Μόρχαουζ.
