Στο μπάσκετ λένε οι προπονητές, πως ο ευκολότερος τρόπος για να πεις ψέμματα είναι μέσω των στατιστικών.
Αυτό όμως αφορά τα στατιστικά στοιχεία και τις περισσότερες φορές ισχύει. Όταν όμως το θέμα έχει να κάνει με οικονομικά στοιχεία, εκεί οι αριθμοί δεν μπορούν να πουν ψέμματα.
Τις τελευταίες μέρες υπάρχει ένα μπαράζ ανακοινώσεων περί περικοπών και οικονομικών αδικιών. Έτσι είναι, αλλά το ποιος τελεί την αδικία δεν έγινε γνωστό τους τελευταίους μήνες. Το γνωρίζουν οι στιβικοί πολλά χρόνια τώρα, όσο και αν προσπαθούν από την ομοσπονδία να παραπληροφορήσουν παρουσιάζοντας τα στοιχεία όπως αυτοί θέλουν.
Το 2008-2009 ο ΣΕΓΑΣ με προϋπολογισμό 9-10 εκατ, οι μισθοί των σωματειακών προπονητών κυμαίνονταν μεταξύ 500-600 ευρώ ενώ αυτοί των επιτελικών έφταναν τα 2.000 ευρώ. Το ίδιο χρονικό διάστημα, καλύπτονταν οικονομικά με οδοιπορικά 60-80 αθλητές.
Το 2019 ο ΣΕΓΑΣ με συνολικό προϋπολογισμό 7,2-7,9 εκατομμύρια ευρώ, που αναλύονται σε 3,2 εκατομμύρια από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και 4,0 (Παναγόπουλος) ή 4,7 (Σεβαστής) από ίδια έσοδα που προκύπτουν από δρομικούς αγώνες, οι μισθοί των σωματειακών προπονητών κυμαίνονται μεταξύ 80-200 ευρώ και κάποιων ομοσπονδιακών 500 ευρώ, γιατί υπάρχει ένας αριθμός ομοσπονδιακών με μηδενικά συμβόλαια και αντάλλαγμα την απόσπαση του υπουργείου παιδείας.
Επίσης, όσον αφορά τους αθλητές ο ΣΕΓΑΣ καλύπτει οικονομικά μόνο 30 από αυτούς και έχει στην «ομπρέλα» του σχεδιασμού άλλους 100-120 για να δείξει μεγάλο νούμερο, αλλά χωρίς καμία ουσιαστικά οικονομική υποστήριξη (μηδενικές αποδοχές).
Με άλλα λόγια, μετά από 12 χρόνια, με μείωση του προϋπολογισμού του ΣΕΓΑΣ κατά 30% έχουμε ευτελισμό στους μισθούς των προπονητών (μείωση 300%) και τουλάχιστον 100% στους αθλητές.
Αυτά είναι στοιχεία που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης και μπορεί να τα διασταυρώσει ο οποιοσδήποτε, αρκεί να διαθέσει λίγη ώρα να «σκαλίσει» αρχεία και να κάνει και τηλέφωνα σε προπονητές και αθλητές εκείνης αλλά και της τωρινής εποχής…
