Η σύγκρουση της Ρωσίας με την Ουκρανία συνεχίζεται κανονικά, με τις δυο πλευρές να μετρούν απώλειες και οι διεθνείς αθλητικές ομοσπονδίες να επιβάλλουν απαγορεύσεις τόσο στις εθνικές ομάδες της Ρωσίας (και τη συμμάχου της στην εισβολή Λευκορωσία) όσο και σε αθλητές της ξεχωριστά, γεγονός που μας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και επαναφέρει στην μνήμη μας την επιρροή του πολέμου πάνω στο πολιτιστικό αγαθό που ονομάζεται αθλητισμός.
Η Ρωσία δέχεται καθημερινά τις συνέπειες των πολεμικών της τακτικών στον αθλητικό τομέα, καθώς μια-μια οι ομοσπονδίες αποφασίζουν τον αποκλεισμό των ομάδων της από τις διοργανώσεις τους και δεν επιτρέπουν στους αθλητές της να λάβουν μέρος σε αυτές, ενώ έχουν προβεί και στην ματαίωση αγώνων που ήταν προγραμματισμένοι να διεξαχθούν σε ρωσικές πόλεις. Αν ανατρέξει κανείς στην πορεία του αθλητισμού μέχρι σήμερα θα συνειδητοποιήσει ότι το φαινόμενο αυτό δεν υφίσταται πρώτη φορά αλλά αντιθέτως (και δυστυχώς) έχει επαναληφθεί αρκετές φορές στο παρελθόν.
Την άνοιξη του 2020 ο κόσμος του αθλητισμού αλλά ακόμα και άνθρωποι που δεν ασχολούνται με αυτόν, έμειναν άναυδοι όταν η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι η εξάπλωση του ιού Covid-19 είναι η αιτία αναβολής των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μεγάλη αυτή γιορτή του αθλητισμού έχει ακυρωθεί άλλες τρεις φορές λόγω ανθρωπίνων ενεργειών, που οδήγησαν σε καταστροφές και θλίψη και φυσικά δεν ήταν δυνατό να πραγματοποιηθεί κάτω από αυτές τις συνθήκες μια διοργάνωση που έχει ως βασικό της στόχο την ενοποίηση των διάφορων πολιτισμών. Η κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914 δεν επέτρεψε την πραγματοποίηση των Αγώνων του 1916, που ήταν προγραμματισμένοι να λάβουν μέρος στο Βερολίνο και τέσσερα χρόνια αργότερα στους Ολυμπιακούς της Αμβέρσας, οι ηττημένοι του πολέμου, Γερμανία, Αυστρία, Βουλγαρία, Ουγγαρία και Τουρκία ήταν αποκλεισμένοι από την διοργάνωση. Μάλιστα η Γερμανία, έχοντας πρωταρχικό ρόλο στον Μεγάλο Πόλεμο, δεν μπόρεσε να συμμετάσχει ούτε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 στο Παρίσι.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1940 που θα γίνονταν στο Τόκιο μεταφέρθηκαν στο Ελσίνκι εξαιτίας της Γιαπωνέζικης εισβολής στην Κίνα, αλλά και πάλι δεν πραγματοποιήθηκαν καθώς στην γηραιά ήπειρο ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η διάρκεια αυτού του πολέμου από το 1939 μέχρι το 1945 δεν επέτρεψε την υλοποίηση ούτε των Αγώνων του 1944 που είχε αναλάβει το Λονδίνο, το οποίο όμως είχε την τιμή να οργανώσει τους πρώτους Αγώνες σε περίοδο ειρήνης το 1948, από τους οποίους απαγορεύτηκε η συμμετοχή της Γερμανίας και της Ιαπωνίας εξαιτίας των εγκληματικών τους ενεργειών τα προηγούμενα χρόνια.
Ο λαός της Νοτίου Αφρικής από το 1948 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1990 ταλαιπωρήθηκε από τις φυλετικές διακρίσεις που υφίσταντο κυρίως προς τους μαύρους πολίτες της χώρας από τους λευκούς. Η εγκαθίδρυση του Απαρτχάιντ και ο συνεχής υποβιβασμός των μαύρων συνέβαλε στον αποκλεισμό της χώρας από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964 και της επιτράπηκε ξανά η συμμετοχή το 1992 αφού είχε καταργηθεί αυτός ο θεσμός και είχε απελευθερωθεί ο ήρωας της χώρας και ακτιβιστής, Νέλσον Μαντέλα. Αντιθέτως σε αυτούς τους Αγώνες δεν συμμετείχε κανένας αθλητής από την Γιουγκοσλαβία, εκτός και αν αγωνιζόταν ως ανεξάρτητος, εξαιτίας των πολέμων στα Βαλκάνια.
Η εισβολή της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν ήταν η αφορμή για τους Αμερικανούς να ασκήσουν μποϊκοτάζ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας το 1980 και την κίνησή τους αυτή ακολούθησαν στην συνέχεια και άλλα κράτη, με αποτέλεσμα στους Αγώνες αυτούς να πάρουν μέρος μόνο 80 κράτη και 6.000 αθλητές, σε αντίθεση με τους 10.000 που υπολογίζονταν αρχικά.
