Από ότι φαίνεται, κάποιοι δεν μπορούν να απαγκιστρωθούν από τις καρέκλες τους και προσπαθούν με κάθε τρόπο να επηρεάσουν καταστάσεις για να παραμείνουν αφεντικά στις ομοποσπονδίες μέχρι να τους βαστάνε τα πόδια τους.
του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
Ο νέος αθλητικός νόμος που αναμένεται να κατατεθεί το Μάιο προβλέπει αρκετές αλλαγές στην εκλογική διαδικασία καθώς και στη διάρκεια της θητείας των διοικητικών συμβουλίων των αθλητικών ομοσπονδιών. Με το ανώτατο όριο να έχει οριστεί στις δύο τετραετίες και με την εκρεμμότητα της αναδρομικής ή όχι ισχύς, θεωρείται βέβαιο πως θα ψηφιστεί από την ελληνική βουλή όπως και το άρθρο που προβλέπει την απλή αναλογική στην εκλογική διαδικασία.
Όπως ήταν φυσικό, οι καρεκοκένταυροι εξουσιομανείς ήταν οι πρώτοι που ενοχλήθηκαν και ξεκίνησαν να διαμορφώνουν αρνητικό κλίμα θέλοντας να επηρεάσουν τη διαδικασία. Ήδη έγινε λόγος για προσφυγή της ΕΟΚ (μπάσκετ) στη FIBA και του ΣΕΓΑΣ στη ΔΟΕ (δεν είναι τυχαίο ότι οι συγκεκριμένες ομοσπονδίες φέρεται να έχουν ενοχληθεί). Όλα αυτά φυσικά στη θεωρία γιατί δεν μπορεί κανείς να προσφύγει για κάτι που δεν υφίσταται.
Το πιο σημαντικό όμως από όλα, είναι πως η νομοθέτηση για τι εκλογικές διαδικασίες δεν καθιστά κρατική παρέμβαση στις ίδιες τις εκλογές όπως έγινε στο Κουβέιτ και την Ολυμπιακή επιτροπή με αποτέλεσμα να έχει αποβληθεί από τη ΔΟΕ. Άλλο ο ορισμός της εκλογικής διαδικασία και άλλο η επιβολή του εκλογικού αποτελέσματος.
Για το θέμα του περιορισμού των θητειών, τα περισσότερα έχον γραφτεί. Όχι μόνο στο Sportsfeed αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μετά τα σκάνδαλα της FIFA και της IAAF όλες οι αρχές καθώς οι ανεξάρτητες επιτροπές ηθικής κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η μακροχρόνια παραμονή της ίδιας διοίκησης σε μια ομοσπονδία οδηγεί στη διαφθορά. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Σεμπάστιαν Κόου δεσμεύτηκε για δύο θητείες στην IAAF και δε θα επιδιώξει τις τέσσερις του διεφθαρμενου προκατόχου του.
Η νυν πολιτική ηγεσία του αθλητισμού έχει κάνει πολλά λάθη και γκάφες. Έχει κινηθεί εκ του πονηρού σε ορισμένες περιπτώσεις (όχι δεν ξεχνάμε το Καυτανζόγλειο) και σε κάποιες άλλες κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Στο συγκεκριμένο θέμα όμως και στα περισσότερα από αυτά που αφορούν στη διοίκηση των ομοσπονδιών και τη διαχείριση των οικονομικών τους, έχει δίκιο. Επιτέλους θα πρέπει να καταλάβουν κάποιοι ότι πρόκειται για κρατικό φορέα που λειτουγεί με λεφτά του δημοσίου και δεν είναι τσιφλίκι τους.
