Ο κόσμος την αποκαλεί πλέον «Βασίλισσα Μέρι Κεϊτάνι. Η ιστορία της όμως δεν έχει καμία σχέση με τη χρυσή ζωή μιας βασίλισσας. Για εκείνη, η αυτοκρατορία της δεν είναι τα παλάτια αλλά αυτό που έχτισε εκείνη σιγά σιγά μόνη της στη μακρινή Κένυα μέσα από τη φτώχια και τις δυσκολίες.
της Έλενας Καρατζίδου
Όντας 13 χρονών παιδί, έβλεπε τα αεροπλάνα και έκανε ευχές για να μπορέσει κάποια στιγμή να βλέπει κι αυτή τον κόσμο από ψηλά. Όχι μόνο το κατάφερε, κυριολεκτικά, ταξιδεύοντας με αεροπλάνο, αλλά κατάφερε να είναι ψηλά και μεταφορικά καταρρίπτοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και καταλαμβάνοντας μια θέση στις γρηγορότερες δρομείς στην ιστορία.
Γεννήθηκε μέσα σε μια πολύτεκνη οικογένεια στο Κισόκ στη Νότια Κένυα. Από μικρή βοηθούσε τους γονείς στις αγροτικές εργασίες ενώ παράλληλα παρακολουθούσε τα μαθήματα του δημοτικού. Όταν τελείωσε το δημοτικό δεν είχε χρήματα να συνεχίσει στο γυμνάσιο. Αν και μόλις οκτώ ετών, επέλεξε να χάσει μια χρονιά και να εργαστεί με τους γονείς της στα χωράφια ώστε να μαζέψει τα απαραίτητα χρήματα για να συνεχίσει το σχολείο.
Παράλληλα ξεκινάει να τρέχει μαζί με την μεγαλύτερη αδερφή της που συμμετείχε σε πρωταθλήματα. Η Κεΐτάνι έδειξε ότι ο λόγος που γεννήθηκε είναι να ξεχωρίζει και το κατάφερε από τον πρώτο της κιόλας αγώνα, όταν το όνομα της γράφτηκε με μεγάλα γράμματα σε εφημερίδα για τις επιδόσεις της.
Αυτό της έδωσε την ευκαιρία να συνεχίσει το σχολείο που τόσο ήθελε χάρη στην εσωτερική δύναμη που είχε.
Το 2002, γράφεται σε ένα ειδικό σχολείο για ταλαντούχα και ξεχωριστά παιδιά που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες. Η προσαρμογή ήταν περίεργη καθώς έφυγε από μικρή μέσα από την οικογένεια της και το χωριό της, αλλά απ ότι φαίνεται από είχε πεισμώσει για να πετύχει όσα είχε φανταστεί, βλέποντας απλά ένα αεροπλάνο να πετά. Στο σχολείο συμμετείχε σε διάφορους αγώνες με καλές θέσεις αλλά πάντα κυνηγούσε το κάτι παραπάνω.
Όταν αποφοίτησε είχε πια αποφασίσει ότι αυτό που ήθελε να κάνει είναι ο πρωταθλητισμός στο τρέξιμο. Με προπονητή τον πρωταθλητή του μαραθωνίου του Αϊντχόφεν Φίλιπ Σινγκοέι, καταλήγουν στο ότι χρειάζεται περισσότερους και δυσκολότερους αγώνες μέρα με τη μέρα ώστε να πάρει περισσότερα εφόδια και να καθιερωθεί.
Το 2006 πραγματοποιεί το παιδικό της όνειρο. Να πετάξει με αεροπλάνο και μάλιστα στην Ευρώπη, εκεί που τελικά τρέχει στον ημιμαραθώνιο της Σεβίλλης στην Ισπανία κάνοντας 1:09:06 τερματίζοντας πρώτη και μετά από δύο εβδομάδες έτρεξε το 10αρι στο Σάο Σιλβέστρε της Πορτογαλίας σε 33:06 καταλαμβάνοντας και πάλι την πρώτη θέση.
Συνεχίζει τις καλές επιδόσεις και τη νέα χρονιά και προπονείται στο νέο προπονητικό κέντρο στο Ίτον της Κένυας μαζί με την Ελένα Κιρόπ και την Πενίνα Αρουσέι, πρωταθλήτριες σε μαραθώνιους. Στις προπονήσεις γνωρίζει και τον μετέπειτα σύζυγό της και αθλητή Τσαρλς Κόετς, με τον οποίο παντρεύεται και αποκτά δυο παιδιά το 2008 και 2013.
Το 2007 συνεχίζει να τρέχει στο εξωτερικό, κερδίζοντας τη δεύτερη θέση στον ημιμαραθώνιο του Ούντινε στην Ιταλία με 1:06:48 και το 2009 κατακτά την 1η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ημιμαραθώνιου στο Μπέρμιγχαμ κάνοντας 1:06:36.
Οι επόμενες χρονιές μέχρι το 2013 είναι άκρως παραγωγικές με αποκορύφωμα το παγκόσμιο ρεκόρ στον ημιμαραθώνιο του Ντουμπάι κάνοντας 1:06:49 και η συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012 όπου με 2:23:56 ήταν τέταρτη.
Το 2016 η Κένυα αποφασίζει να μην τη στείλει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στη θέση της πηγαίνουν, η Τζεμίμα Σούμγκονγκ που κερδίζει μεν το χρυσό μετάλλιο, αλλά πριν από μερικές εβδομάδες βρέθηκε θετική σε απαγορευμένες ουσίες (όχι κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών), η Βισιλίν Γιεπκέσο που ολοκλήρωσε τρικλίζοντας στην 86η θέση σε 2:46:05 και η Έλα Κίπροπ η οποία εγκατέλειψε.
Οκτώ μήνες αργότερα, η Κεϊτάνι κερδίζει το μαραθώνιο του Λονδίνου σε ηλικία 35 ετών κάνοντας 2:17:01. Επίδοση που αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ σε αγώνα που έτρεχαν μόνο γυναίκες. Πλέον η συμμετοχή της στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Λονδίνου τον ερχόμενο Αύγουστο εξαρτάται από την ίδια και μόνο. Αν αποφασίσει να τρέξει ξανά στο Λονδίνο σε 3,5 μήνες από τώρα, τότε αυτόμάτως είναι το φαβορί για το χρυσό.
