Στο άκουσμα της λέξης στίβος, ο νους των περισσότερων ταξιδεύει σε μεγάλα στάδια, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στις οχτώ διαδρομές, σε ιπτάμενους δίσκους και ακόντιο, στη μυρωδιά του χόρτο, στον… Μπολτ. Όλα τα παραπάνω στον ανοιχτό στίβο, αφού τίποτα από αυτά δεν απαντάται στη σύντομη χειμερινή δραστηριότητα σε κλειστό στίβο.
Βελιγράδι Βασίλης Γεωργιώτης
Πάμε να δούμε μια ντουζίνα με τις πιο χαρακτηριστικές διαφορές τον αγώνα του καλοκαιρού με τις διοργανώσεις σε σάλα:
1. Το… αυτονόητο
Το σκέπαστρο.
2. Η αγωνιστική περίοδος
Στον κλειστό δεν διαρκεί πάνω από 3-3,5 μήνες, ενώ στον ανοιχτό, με τις διαφορές βόρειου νότιου ημισφαιρίου, τυπικά δεν σταματά ποτέ.
3. Οι αγώνες
Σε σάλα είναι ελάχιστοι. Είναι χαρακτηριστικό ότι ηπειρωτικό πρωτάθλημα κλειστού στίβου έχουν μόνο η Ευρώπη και η Ασία.
4. Η χωρητικότητα
Συνήθως τα κλειστά στάδια δεν χωρούν πάνω από 5.000-6.000 θεατές, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
5. Η πίστα
Στον κλειστό είναι 200μ., το ήμισυ δηλαδή ενός ανοιχτό σταδίου, άρα και οι στροφές όπως και οι ευθείες μικρότερες. Οι στροφές, μάλιστα, είναι πολύ πιο απότομες και το… στριμωξίδι, ειδικά σε 400μ. και 800μ., δίνει και παίρνει. Γενικά υπάρχει πρόβλημα χώρου με την απειλή της σύγκρουσης ενός άλτη με έναν δρομέα να είναι συνεχής.
6. Τα αγωνίσματα
Στον κλειστό είναι 13 και όχι 24 (άνδρες) ή 23 (γυναίκες), όπως στον ανοιχτό. Οι αποστάσεις δεν ξεπερνούν τα 3000μ., που θεωρείται υποκατάστατο των 5000μ., δεν διεξάγονται οι ρίψεις (πλην σφαίρας), τα αγωνίσματα βάδην, φυσικά ο μαραθώνιος, τα 400μ. με εμπόδια και τα στιπλ, ενώ τα 60μ. αντικαθιστούν τα 100μ., τα 60μ. με εμπόδια τα 110μ. (άνδρες) και 100μ. (γυναίκες) και το 200άρι απουσιάζει παντελώς, επειδή οι αθλητές των εξωτερικών διαδρομών έχουν σαφές προβάδισμα, λόγω της ιδιομορφίας των στροφών.
7. Οι διαδρομές στον περιμετρικό στίβο
Στον κλειστό δεν ξεπερνούν τις τέσσερις με τις κερκίδες να είναι πολύ κοντά. Στον ανοιχτό είναι οχτώ και απέχουν αρκετά από τον πλησιέστερο θεατή.
8. Τον μέσον της αρένας
Στον κλειστό υπάρχουν οχτώ διαδρομές για τα 60άρια και όχι χόρτο.
9. Το υλικό κάτω από το ταρτάν
Σε σάλα είναι τις περισσότερες φορές ξύλο, το οποίο εκτινάσσει τον αθλητή κατακόρυφα, παρά του δίνει ώθηση προς τα εμπρός. Για αυτό και πολλοί άλτες του ύψους, αλλά και του επί κοντώ έχουν καλύτερο ρεκόρ σε κλειστό στίβο, ενώ οι αθλητές των οριζόντιων αλμάτων απέχουν πολύ από τα στάνταρ τους σε ανοιχτό.
10. Οι καιρικές συνθήκες
Στον κλειστό δεν υπάρχει η βοήθεια του ανέμου, ή η παρεμπόδιση σε περίπτωση αντίθετου. Φυσικά καμία βροχή δεν δυσχεραίνει τις προσπάθειες των αθλητών, εκτός κι αν αναφερόμαστε στο, κατά τα άλλα, κλειστό προπονητήριο στο Ολυμπιακό στάδιο.
11. Το αγωνιστικό πρόγραμμα
Οι αγώνες σε κλειστό δεν ξεπερνούν τις τρεις μέρες, τη στιγμή που στον ανοιχτό χρειάζεται τουλάχιστον μια βδομάδα. Πολλές φορές, όπως θα συμβεί στο Βελιγράδι με το επί κοντώ, γίνονται απ’ ευθείας τελικοί στα άλματα, για οικονομία χρόνου και αποφυγή πιθανού συνωστισμού.
12. Το ενδιαφέρον των αθλητών
Πολλοί κορυφαίοι αθλητές, όσων αγωνισμάτων διεξάγονται τέλος πάντων, σνομπάρουν τον κλειστό στίβο. Για παράδειγμα ο Γιουσέιν Μπολτ δεν έχει τρέξει ποτέ σε κλειστό στίβο. Το ποσοστό της… αδιαφορίας είναι αισθητά μικρότερο μεταξύ των αλτών και των σφαιροβόλων.
