Μια υπέροχη ιστορία

Την ώρα που η μισή Ελλάδα, γιόρταζε με την άλλη μισή (Κωνσταντινού και Ελένης) αποφάσισα να παρακολουθήσω έναν άθλο από κοντά. Μια υπέροχη ιστορία, αποθέωση του αγνού αθλητισμού. Αυτού που θα πρέπει να προβάλλεται από όλους μας.

του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou

Είναι 03:32 τα ξημερώματα και στη Θεσσαλονίκη ένα ελαφρύ ψιλόβροχο δροσίζει τα τσιμέντα της πόλης που βράζουν από την κάψα της ημέρας. Ξημερώνει Παρασκευή και οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους τη γειτονική Χαλκιδική και το 30+ που θα χτυπήσει ο υδράργυρος. Πολλοί είναι και αυτοί που συνεχίζουν την ξαγρυπνία στα μπαράκια της Βογατσικού και της Βαλαωρίτου ενώ κάποιοι άλλοι «σβήνουν» το αλκοόλ με σουβλάκια και πανσέτες από τα αυτοκινούμενα ταχυφαγεία της πόλης, λίγο πριν αφεθούν στην αγκαλιά του Μορφέα.
Υπάρχει όμως και κάποιος που έχει βάλει στοίχημα με τα όρια του. Ο υπερμαραθωνοδρόμος Νότης Κωκονιάς συμμετέχει στον φιλανθρωπικό αγώνα «Τρέξε χωρίς τερματισμό» όπου τα χιλιόμετρα μετρατρέπονται σε ευρώ και δωρίζονται σε ιδρύματα. Το στοίχημα του 67χρονου Κωκονιά είναι τα 330 χιλιόμετρα σε 72 ώρες (όσο διαρκεί ο αγώνας) και θα το κάνει τρέχοντας και περπατώντας 20 ώρες την ημέρα.
Είναι 03:41 και σύμφωνα με τον Νίκο Πολιά που καταγράφει τα χιλιόμετρα, ο Κωκονιάς έχει φτάσει τα 167χλμ! Σχεδόν 36 ώρες από την έναρξη του αγώνα, με τον 67χρονο να έχει σταματήσει μόλις τέσσερις ώρες συνολικά για να ξαποστάσει και να συνεχίσει τον άθλο του.
Δεν είναι όμως μόνος του. Η κοινότητα τον δρομέων είναι πολύ μεγάλη και στηρίζει τα μέλη της. Αρκετά από αυτά βρεθηκαν στο χώρο του αγώνα, όχι για να τρέξουν για την προπόνηση ή την επίδοση, αλλά για να κάνουν παρέα στον Κωκονιά. Άλλοι για μερικούς γύρους και κάποιοι για ώρες. Όλοι τους θέλουν ο στόχος των 330χλμ. να επιτευχθεί και συμπαραστέκονται στον Κοκωνιά. Δρομείς που λίγες μέρες πριν συμμετείχαν σε αγώνες 80χλμ. και δρομείς που ετοιμάζονται την Κυριακή να τρέξουν σε ακόμα ένα δύσκολο αγώνα, τα 40χλμ. στα «Χνάρια της αρκούδας» στο Μέτσοβο. «Ήρθαμε για τον Νότη» είναι η μόνιμη ατάκα που ακούγεται από το στόμα σπουδαίων δρομέων.
Η προσπάθεια που καταβάλει ο 67χρονος είναι υπεράνθρωπη και δεν είναι μόνο η σωματική καταπόνηση τρομακτική. Υπάρχει και η πνευματική που είναι πολύ πιο επίπονη. Να κάνεις κύκλους (περισσότερους από 180 μέχρι την ώρα που γραφόταν το κείμενο) στην ίδια μονότονη διαδρομή είναι κάτεργο.
Ο Νότης δείχνει απίστευτα καταπονημένος. Το σώμα του έχει πάρει κλίση προς τα αριστερά και σου δίνει την εντύπωση πως θα καταρρεύσει. Μένεις με την εντύπωση…
Το ανέκφραστο πρόσωπο του με το βλέμμα μονίμως χαμηλωμένο δεν προδίδει τις σκέψεις του. Τί μπορεί να στριφογυρίζει στο μυαλό του, ουδείς μπορεί να γνωρίζει. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις οι σκέψεις αφορούν αγαπημένα πρόσωπα. Αυτό σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις
Φτάνοντας στο μισό της διαδρομής ο Κωκονιάς, έχει πετύχει το στόχο του. Απομένει άλλο τόσο. Αυτό που χρειάζεται είναι ηθική υποστήριξη. Η μέρα που ξημερώνει θα είναι ακόμα πιο δύσκολη για τον 67χρονο που θα έχει στην πλάτη του περισσότερα από 170 χιλιόμετρα καταπόνησης και τη θερμακρασία να φτάνει και να ξεπερνά τους 30 βαθμούς.
Όσοι Θεσσαλονικείς θα βρεθείτε σήμερα και αύριο εκεί στην περιοχή της ΧΑΝΘ, κάντε μια στάση στη νότια πύλη της ΔΕΘ για να πείτε ένα «μπράβο» και να χειροκροτήσετε αυτόν τον υπέροχο αθλητή. Δε θα τον δείτε σε κάνενα κανάλι και δε θα γίνει πρωτοσέλιδο σε κάνενα περιοδικό. Δεν είναι μαϊντανός της τηλεόρασης και του lifestyle. Δε συμμετέχει σε καμία εκπομπή για να σχολιάζει την ένδυση και την… έκδυση διάφορων σταρ του photoshop. Είναι ένα απλός άνθρωπος όπως όλοι μας. Είναι αυτός που στέκεται δίπλα μας στη γραμμή εκκίνησης των αγώνων και όχι 20 μέτρα μπροστά μας, μαζί με τους αερομεταφερόμενους πρεσβευτές του εγχώριου σταρ σίστεμ που πληρώνουν οι χορηγοί των αγώνων, δήθεν για να δώσουν το παράδειγμα και να παρακινήσουν κόσμο να στραφεί στον μαζικό αθλητισμό (λέτε η Σάσα Σταμάτη να έγινε η αιτία να στραφεί στον αθλητισμό έστω ένα άτομο;).

ΥΓ1. Προς πρόεδρο Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικών Συντακτών. Συνάδελφε Σωτήρη Τριανταφύλλου, νομίζω πως αθλητές όπως ο Νότης Κωκονιάς θα πρέπει να τιμώνται από τον ΠΣΑΤ. Όχι μόνο για τον άθλο των χιλιομέτρων που μετατρέπονται σε ευρώ για τα ιδρύματα, αλλά για το συγκλονιστικό μήνυμα που περνάει σε όλους μας και μας υπενθυμίζει την αγνότητα του αθλητισμού.
ΥΓ2. Το «Τρέξε χωρίς τερματισμό» γεννά υπέροχες ιστορίες. Όπως αυτή του Γιώργου Θάνου. Ενός δρομέα που τελείωσε από τη δουλειά του τα μεσάνυχτα (σεφ σε πιτσαρία) και αμέσως πήγε στη νότια πύλη της ΔΕΘ για να ξεκινήσει να τρέχει. Μόνος του. Το πιο ωραίο της ιστορίας είναι πως μετά τις 5 το πρωί, όταν ο Νότης Κωκονιάς σταμάτησε για να ξεκουραστεί δύο ώρες, ο Θάνος δε σταμάτησε να τρέχει μόνο και μόνο για να μην… νεκρώσει εντελώς ο αγωνιστικός χώρος, μέχρι να εμφανιστούν αργότερα οι (πολύ) πρωινοί δρομείς. Πόσο πιο αγνός αθλητισμός…

Ο φοβερός Γιώργος Θάνος