Μην ακούω για χαντμπολάκι

Ο Δημήτρης Τσακίρης σκίζει τα ρούχα του όταν μιλάει για τη θέση στην οποία πρέπει να βρίσκεται το ελληνικό χάντμπολ.

του Ηλία Τάταλα
iltatalas@yahoo.gr
φωτογραφίες Κώστας Αμοιρίδης
amiridisk@gmail.com follow me @amiridiskostas
amiridiskostas@tumblr.com

Από πέρσι ο Τσακίρης έχει ενταχθεί στο κλαμπ των μεγάλων σκόρερς της Α1 ανδρών, έχοντας ξεπεράσει τα 1.000 γκολ φορώντας τις φανέλες του ΒΑΟ, του ΓΑΣ Κιλκίς, του Φιλίππου Βέροιας και του ΠΑΟΚ.
Ο 32χρονος εξτρέμ του ΠΑΟΚ, μίλησε στο Sportsfeed.gr για τη φήμη του «κακού παιδιού» που τον συνοδεύει, για τη φθίνουσα πορεία του αθλήματος, αλλά και για τις ελπίδες που έχει προκειμένου το ελληνικό χάντμπολ να ανακάμψει και να ισχυροποιηθεί στον αθλητικό χάρτη.

Αυτή η φήμη του «κακού παιδιού» πώς προέκυψε;
«Από έναν αγώνα με τον Διομήδη Άργους για τα πλέι οφ του 2009. Σε εκείνο το ματς δεχόμουν διαρκώς χτυπήματα στο πρόσωπο, από έναν ξένο που είχε τότε η ομάδα του Διομήδη. Το έλεγα στους διαιτητές και τους ζητούσα να με προστατεύσουν. Δεν το έκαναν και σε μία φάση μετά από χτύπημα ανταπέδωσα. Οι διαιτητές δεν το είδαν και δεν με τιμώρησαν αλλά οι τηλεοπτικές κάμερες έπιασαν τη φάση. Έκτοτε, παρόλο που είμαι ο μόνος που βγήκα και δήλωσα επώνυμα ότι χτύπησα αντίπαλο, εισπράττω μια αρνητική αντιμετώπιση από τους περισσότερους διαιτητές, σαν να περιμένουν σε κάθε φάση να κάνω κάτι κακό. Παίζω δυνατά, θέλω να κερδίζω, βάζω τα χέρια μου στη φωτιά, αλλά πουέ δεν ξεκινώ έναν αγώνα με πρόθεση να χτυπήσω έναν αντίπαλο, δεν έχω λόγο να κάνω κάτι τέτοιο και να σκέφτομαι έτσι».

Το 2014 φεύγει. Τι εντυπώσεις σου άφησε η χρονιά
«Κάθε πέρσι και καλύτερα. Το άθλημα μας έχει φτάσει στον πάτο, δεν πάει πιο κάτω. Με το πρωτάθλημα χωρίς τηλεοπτική κάλυψη, χωρίς κεντρικούς χορηγούς, χωρίς προβολή σε εφημερίδες και κανάλια. Ευτυχώς που υπάρχει το ίντερνετ και και κάποιες ιστοσελίδες που προβάλλουν το χάντμπολ και υπάρχει ενημέρωση. Δυστυχώς δεν υπάρχει η προβολή που θα δώσει και στα νέα παιδιά ένα επιπλέον κίνητρο».

Έζησες τις σχετικά καλές εποχές της Α1 ανδρών. Τι λείπει σε σχέση με πριν δέκα ή πέντε χρόνια;
«Όλα ήταν καλύτερα. Ο κόσμος ασχολούταν περισσότερο, οι ομάδες ήταν πιο δυνατές, η Εθνική ομάδα πήγαινε καλύτερα, η ομοσπονδία λειτουργούσε πιο σωστά. Υπήρχαν χρήματα από ανθρώπους που επένδυαν στο χάντμπολ, αλλά δυστυχώς ο ίδιος ο χώρος είτε δεν τους κράτησε, είτε τους έδιωξε. Κάποιο λάθος έχουμε κάνει όλοι μας».

Τα χρήματα είναι αυτό που θεωρείς ότι λείπει σήμερα κατά κύριο λόγο;
«Όχι, η οργάνωση λείπει περισσότερο και αν οι ομάδες οργανωθούν σε σωστά πρότυπα θα είναι πιο εύκολο να έρθουν τα χρήματα. Μη γελιόμαστε, σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε και εργαζόμενοι που δουλεύουν δέκα ώρες για 25 ευρώ. Τα χρήματα, επομένως δεν θα έρθουν σε κάτι που δεν θα έχει απήχηση. Λείπει η οργάνωση και κάνει κακό και η μιζέρια. Δεν αντέχω να ακούω από ανθρώπους του χώρου μας να λένε το άθλημα μας χαντμπολάκι. Δεν είναι χαντμπολάκι, είναι ένα άθλημα που σε άλλες χώρες της Ευρώπης έχει κερδίσει τη θέση που του αξίζει, μεταξύ των κορυφαίων ομαδικών σκορ. Δυστυχώς στην Ελλάδα κανείς από αυτούς που μπορούσαν να παίξουν ρόλο, δεν ήθελε την εξέλιξη. Ήθελαν να μείνει ερασιτεχνικό, έως χομπίστικο. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Αυτό που υπάρχει στη Γερμανία και αυτό που υπάρχει στην Ελλάδα δεν είναι το ίδιο χάντμπολ, ίσως εμείς να έπρεπε να βρούμε ένα διαφορετικό όνομα γι’ αυτό που υπάρχει εδώ. Άλλη αντίληψη, άλλη φιλοσοφία γύρω από το παιχνίδι, άλλες ταχύτητες, άλλα στάνταρ. Εδώ πλέον κοντεύει να γίνει χόμπι. Όπως παίρνεις το μπουκαλάκι με το νερό από το σπίτι για να πας στα 5Χ5 να παίξεις ποδόσφαιρο, το ίδιο βλέπουμε να συμβαίνει ακόμη και σε ομάδες της Α1. Όταν ο αθλητής θα πάψει να νιώσει χομπίστας, τότε θα δούμε και καλύτερες ημέρες».

Θα περίμενε κανείς ότι με την είσοδο μεγάλων ομάδων, όπως ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ το άθλημα θα είχε ανοδική πορεία…
«Εγώ περίμενα να μπουν και οι άλλες μεγάλες ομάδες. Στη Θεσσαλονίκη είναι κακό που ο Άρης και ο Ηρακλής δεν ενίσχυσαν τα τμήματα τους και αντιθέτως τα είδαμε να καταστρέφονται. Παράλληλα, αν έμπαιναν και οι άλλοι μεγάλοι σύλλογοι της Αθήνας τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, θα έπαιρνε άλλη δυναμική το άθλημα, θα έμπαινε σε μεγαλύτερα γήπεδα και θα τραβούσε κόσμο και δημοσιότητα».

Άμεσα τι μπορεί να γίνει;
«Για να υπάρξουν αλλαγές πρέπει να υπάρξει αλλαγή φιλοσοφίας. Ακούω ότι στην ομοσπονδία θέλουν να αλλάξουν κάποια πράγματα, αλλά ακόμη δεν έχω δει έργα. Επαναλαμβάνω ότι είναι βασικό να αλλάξουν οι όροι για τους αθλητές και φταίμε και εμείς οι ίδιοι που δεν το έχουμε επιβάλλει. Άλλο κίνητρο έχει ο αθλητής που πληρώνεται, άλλο κίνητρο εκείνος που ακόμη και για να προπονηθεί πληρώνει από την τσέπη του για να πάει στο γήπεδο. Στον ΠΑΟΚ είμαστε όλοι έμμισθοι, σε κάποιες ομάδες της Α1 είναι ζήτημα αν πληρώνονται δύο ή τρεις παίκτες. Έτσι, αυτόματα δημιουργούνται διαφορετικοί όροι μεταξύ των ομάδων στο ίδιο πρωτάθλημα. Για μένα η λύση είναι η δημιουργία μίας λίγκας, όπως στο βόλεϊ. Αν αντέχουν μόνο οκτώ σύλλογοι να ανταποκριθούν, ας συμμετέχουν οκτώ σύλλογοι. Το ζητούμενο είναι να νιώθουμε αθλητές, να έχουμε τα μέσα να γινόμαστε καλύτεροι, να κλείσουμε την ψαλίδα που μας χωρίζει από τις ανεπτυγμένες χώρες και τότε θα δείτε πώς θα ξεπεταχτεί και πάλι το ελληνικό χάντμπολ».

Σε λίγες μέρες ξεκινά το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Δεν είναι κρίμα να συζητάμε για αυτό ως απλοί θεατές;
«Και βέβαια είναι κρίμα. Παρ’ όλο που είδα τη Γαλλία και τη φοβήθηκα, μία από τις πιο δυνατές και ολοκληρωμένες ομάδες όλων των εποχών. Σήμερα, αν παίρναμε τους παίκτες της ελληνικής Α1 και τους βάζαμε σε αυτό το παγκόσμιο πρωτάθλημα δεν θα μπορούσαν να σταθούν ούτε στον πάγκο. Και όμως, οι Έλληνες παίκτες έχουν αποδείξει ότι όταν δουλεύουν σε σωστές συνθήκες δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αυτούς τους ολοκληρωμένους αθλητές. Τι είχε να ζηλέψει ο Αλέξης ο Αλβανός τόσα χρόνια στη Μπουντεσλίγκα από τους υπόλοιπους. Τι έχει να ζηλέψει ο Βασιλάκης, ο οποίος στα 35 του στέλνει μόνιμα τη μπάλα στο αντίπαλο «Γ» στα γερμανικά γήπεδα. Γι’ αυτό μελαγχολώ και ζητάω το κάτι παραπάνω, επειδή ξέρω ότι οι Έλληνες παίκτες μπορούν…».

Τι περιμένεις να φέρει το 2015 στον ΠΑΟΚ;
«Να συνεχίσουμε όπως τελειώσαμε τον πρώτο γύρο, με αυτό το σερί των θετικών αποτελεσμάτων που έχουμε. Ας είμαστε σοβαροί και από εκεί και πέρα όλα είναι ανοιχτά για το πρωτάθλημα, έχει πολύ δρόμο ακόμη. Στο Κύπελλο έχουμε μία καλή κλήρωση στους προημιτελικούς και νομίζω ότι είναι στο χέρι μας η πρόκριση στα ημιτελικά. Το ζητούμενο είναι οι τίτλοι, γι’ αυτούς δουλεύουμε».