Ο Ντιν Μπόξαλ μπορεί να έγινε περισσότερο γνωστός λόγω των έξαλλων πανηγυρισμών του κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο αλλά η νοοτροπία του τον έχει βοηθήσει να παίρνει ταλαντούχους κολυμβητές και κολυμβήτριες και να τους κάνει σπουδαίους. Και να συλλέγει βραβεία «κορυφαίου προπονητή της χρονιάς».
της Ελισάβετ Γρηγοριάδου
[email protected]
Την 5η μέρα του παγκοσμίου πρωταθλήματος της Φουκουόκα το πρόγραμμα έκλεισε με την κατάρριψη ακόμα ενός παγκοσμίου ρεκόρ. Ήταν η μέρα που η Αυστραλία συνέχισε το κυνήγι της για την πρώτη θέση στον πίνακα των μεταλλίων, κάτι που είχε να συμβεί από το 2001. Στον τελικό της σκυταλοδρομίας 4Χ200μ ελεύθερο γυναικών, η τετράδα των Μόλι Ο’ Κάλαχαν, Σέινα Τζακ, Μπριάνα Θρόσελ και Αριάρν Τίτμους κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο και τι κοινό έχουν οι τέσσερίς τους; Αγωνίζονται για την ομάδα του Σεν Πίτερς όπου προπονητής είναι ο Ντιν Μπόξαλ.
Αφού έπεσαν τα φώτα στο κολυμβητήριο της Φουκουόκα, ο Μπόξαλ μίλησε στα ΜΜΕ και δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο περήφανος για την ομάδα του: «Γνωρίζοντας ότι η Ολυμπιακή χρονιά είναι η πιο σημαντική, αυτό που κατάφερε να κάνει φέτος η ομάδα ήταν απίστευτο. Το Σεν Πίτερς είχε 10 κολυμβητές στην αυστραλιανή ομάδα κάτι που αποτελεί ρεκόρ και οι 10 που πήγαν στη Φουκουόκα γύρισαν όλοι με ένα μετάλλιο, κάτι που είναι επίσης απίστευτο».
Όμως η τετράδα της σκυταλοδρομίας έκανε το ταξίδι του στην Ιαπωνία λίγο πιο ξεχωριστό, καθώς πέρα από το μετάλλιο και το ρεκόρ, συνειδητοποίησε ότι έπλασε μια ομάδα – οικογένεια: «Αυτά τα τέσσερα κορίτσια του Σεν Πίτερς πέτυχαν κάτι που δεν είχε ξαναγίνει. Τέσσερα κορίτσια από έναν σύλλογο, που κερδίζουν και καταρρίπτουν το παγκόσμιο ρεκόρ ήταν απλά απίστευτο. Υπήρξε μια στιγμή ανακούφισης και ευτυχίας και το σημαντικό ήταν αφού νίκησαν, κρατούσαν το κεφάλι ψηλά, αλλά ταυτόχρονα ήταν και ταπεινές. Κολυμπούσαν η μία για την άλλη, ήταν συναθλήτριες, γνώριζαν η μία την άλλη και ήταν διατεθειμένες να παλέψουν η μία για την άλλη, για να έρθει ότι καλύτερο για τον εαυτό τους αλλά και την χώρα τους».
Ο Μπόξαλ μπορεί να είναι ο προπονητής τους αλλά παράλληλα είναι και ο μεγαλύτερος θαυμαστής τους και αυτό φαίνεται από τον τρόπο που μιλάει για καθεμία τους ξεχωριστά. Για το τρομερό επίτευγμα της Τίτμους στα 400μ ελεύθερο είχε να δηλώσει: «Δεν χρειαζόταν να είναι απίστευτη… έπρεπε απλώς να είναι ο εαυτός της. Αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει είναι η ηθική της στην προπόνηση». Η Ο’ Κάλαχαν έγινε η πρώτη που κερδίζει τα 100μ και 200μ ελεύθερο στην ίδια διοργάνωση και ο Μπόξαλ δίκαια την αποκαλεί «δολοφόνος μέσα στο νερό»: «Είμαι πολύ περήφανος για αυτήν. Ο τρόπος που επέστρεψε από τον τραυματισμό της για να κερδίσει ξανά τα 100μ ελεύθερο και πρώτη φορά τα 200μ με ένα παγκόσμιο ρεκόρ ήταν απλά εκπληκτικό. Την προπονώ από τα 15 της χρόνια και αγαπώ που την παρακολουθώ να εξελίσσεται».
Για την Τζακ και την Θρόσελ είχε να προσθέσει: «Το να βλέπεις τη Σέινα να εκπροσωπεί την Αυστραλία είναι απίστευτο. Η ταχύτητά της την εβδομάδα του παγκοσμίου, χωρίς να έχει συμβιβαστεί με τίποτα, προέκυψε απλώς από την αποφασιστικότητα της. Η Μπρι είναι η αφανής ηρωίδα του γκρουπ και της εθνικής ομάδας. Είναι απλώς εκεί, και ήταν πάντα εκεί για 11 χρόνια. Και τώρα μπήκε σε ένα πρόγραμμα που δουλεύει πολύ σκληρά. Είναι 27 ετών και συνεχίζει να προσπαθεί να πιέζει τον εαυτό της και να βρει έναν τρόπο να γίνεται καλύτερη».
