Το Sportsfeed έλαβε και δημοσιεύει την ανοιχτή επιστολή ανοιχτή επιστολή προς Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, ΣΕΓΑΣ, προπονητές, αθλητές, πρώην αθλητές και φίλαθλο κοινό από τον παλιό πρωταθλητή αποστάσεων και νυν προπονητή στίβου, Άκη Αναγνώστου.
Η επιστολή του Άκη Αναγνώστου
Με αφορμή την πρόσφατη ειδησεογραφία για την πρόκριση στους Ολυμπιακών του Ρίο για το αγώνισμα του μαραθωνίου δρόμου, ενός ακόμα Έλληνα αθλητή, επιβάλλεται να καταθέσω την άποψή μου.
Πιστεύω ότι ύστερα από πλέον 30 έτη ενασχόλησής μου με το άθλημα του στίβου και δη τους δρόμους ημιαντοχής, αντοχής και αποστάσεων, ότι αυτή η άποψη θα έχει κοινή αποδοχή από το μεγαλύτερο μέρος του αθλητικού κοινού και από όσους γαλουχήθηκαν με τις ίδιες ιδέες για τον αθλητισμό όπως εγώ.
Υπάρχουν 2 μέρη στα οποία μπορεί να διαχωριστεί η συγκεκριμένη είδηση. Το ηθικό μέρος, και το μέρος που αφορά τους κανονισμούς – το νομικό πλέγμα του ζητήματος, εάν στην ουσία του κι αυτό υπάρχει. Το ηθικό έχει αρκετή σχέση με την προσωπική άποψη και δε θα το αναλύσω και επεκτείνω ιδιαίτερα.
Σαφώς με ενοχλεί ότι ένας πολύ μέτριος δρομέας που δε μπορώ να χαρακτηρίσω αθλητή, επιδιώκει με νομικές και κυρίως με νομικίστικες διαδικασίες να ανέβει «σκαλοπάτια», αθλητικό επίπεδο, και μάλιστα στο κορυφαίο, την ύψιστη τιμή, τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όλοι εμείς της γενιάς μου, και οι παλαιότεροι, προσπαθούμε και ίσως το μεταδίδουμε και στους νεότερους (και αυτό είναι το κάλεσμα στην Ολυμπιακή Επιτροπή και ομοσπονδία) ότι ο αθλητισμός είναι αξία, ιδανικό, και ότι με τη μέγιστη προσπάθεια και προσήλωση μπορείς να αριστεύσεις και να ανεβείς στο υψηλό αθλητικό στερέωμα.
Τότε οι καλύτεροι, οι άριστοι, θα εκπροσωπήσουν τη χώρα μας στην διεθνή αθλητική κοινωνία. Είναι μία πτυχή του «ευ αγωνίζεσθαι». Όχι με τερτίπια, κόλπα, παραθυράκια, για τα οποία συχνά φαίνεται να κατηγορούμαστε όλοι ως απότοκοι της νεοελληνικής νοοτροπίας. Έχουμε παράδοση στον αθλητισμό, έχουμε τις βάσεις, έχουμε τα πάντα για να μπορούμε να απαντήσουμε στον αριβαρισμό οποιουδήποτε μικροπρεπή θέλει να πατήσει σε οτιδήποτε άλλο παρά την πραγματική του αξία για να αναδειχθεί. Όλοι μας νοιώθουμε το ίδιο συναίσθημα. Για αυτό παρακαλώ και προκαλώ όλους να αντιδράσουν και να σχολιάσουν. Για την ιστορία, θυμίζω ότι δεν στείλαμε τον Σπύρο Ανδριόπουλο και τον Μανώλη Χάντζο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 στη Σεούλ, τον Γιώργο Καραγιάννη το 1992 στη Βαρκελόνη, και άλλους πολλούς αθλητές, «αθληταράδες», με την πρόφαση ότι δεν είναι σε υψηλό επίπεδο για να εκπροσωπήσουν τη χώρα μας. Όσοι δε γνωρίζετε, αναζητήστε μόνοι σας ποιοί είναι όλοι αυτοί οι αθλητές, και ποιές οι επιδόσεις τους. Η αναζήτηση θα είναι περισσότερο ωφέλιμη από το να παραθέσω εδώ το βιογραφικό τους.
Περιμένω όλοι να μην αδιαφορήσουν και να βγουν δημόσια να υπερασπιστούν την αθλητική αξία. Μην αφήσουμε τον «ωχαδερφισμό» και το «τίποτα δεν αλλάζει» να εδραιωθεί στον αθλητικό χώρο σαν αξίωμα, έναν από τους ελάχιστους χώρους όπου η αξία είναι αυταπόδειχτη.
Επίσης, δεν είναι η ώρα να σκεφτόμαστε βραχυπρόθεσμα και με μικροπολιτικό συμφέρον. Οι απόψεις πρέπει να είναι καθαρές, να εκφράζουν την αξία του αθλητισμού, και να μην έχουν σκοπό να εκφράσουν την όποια δυσαρέσκεια και αντίθεση στην πολιτική της ομοσπονδίας. Επίσης δεν είναι η ώρα να γεμίζουμε τη θέση της Ολυμπιακής ομάδας με όποιον τυχάρπαστο παρουσιάζεται στο προσκήνιο, ούτε να υποκύπτουμε σε πολιτικές πιέσεις, και ούτε ακόμα να έχουμε το σύμπλεγμα ότι η ομάδα του στίβου πρέπει να είναι η πολυπληθέστερη από όλα τα αθλήματα, ή ότι, πρέπει οπωσδήποτε η Ολυμπιακή ομάδα να είναι όσο το δυνατόν πιο μεγάλη. Για αυτό απευθύνομαι ιδιαίτερα στον πρόεδρο της ΕΟΕ, κύριο Καπράλο, που έχω γνωρίσει προσωπικά και ξέρω τις απόψεις του για τον αθλητισμό, στον πρόεδρο του ΣΕΓΑΣ κύριο Παναγόπουλο, που έχει υπάρξει θερμός φίλαθλος του στίβου και γνωρίζει το κλίμα και την σκέψη του αθλητικού κοινού στο θέμα αυτό, και περισσότερο από όλους στον γενικό γραμματέα του ΣΕΓΑΣ κύριο Σεβαστή που γνωρίζει καλύτερα από όλους αυτές τις καταστάσεις και πιστεύω ότι στο μέρος που του αναλογεί, στο τέλος, θα πάρει τη σωστή απόφαση.
Όλα αυτά όμως μπορεί να είναι μέσα στα πλαίσια φιλολογίας και προσωπικών απόψεων. Το σημαντικό θέμα είναι ο κανονισμός. Επειδή, η συγκεκριμένη διαδικασία πρόκρισης, προσδιορίζεται από τον κανονισμό της IAAF, δεν σημαίνει ότι είναι το απόλυτο «Ευαγγέλιο» στις διαδικασίες πρόκρισης που ορίζει η κάθε ομοσπονδία και αποδέχεται η Ολυμπιακή Επιτροπή. Εξάλλου, πολλές χώρες θέτουν άλλα όρια και χρησιμοποιούν τον δικό τους κανονισμό εναρμονισμένο με την παγκόσμια ομοσπονδία. Π.χ. κάνουν αγώνες πρόκρισης (trials) για τις διαθέσιμες θέσεις (πάντα όμως οι αθλητές έχουν επιτύχει τα όρια της χώρας τους και της παγκόσμιας ομοσπονδίας) ή θέτουν άλλα όρια όπως η Γερμανία 2:28 στο μαραθώνιο γυναικών, ή ο Καναδάς και η Ολλανδία 2:11 στο μαραθώνιο ανδρών. Δηλαδή ακολουθούν τον κανονισμό της χώρας τους, που εννοείται ότι είναι στα πλαίσια των κανονισμών της παγκόσμιας ομοσπονδίας.
Ο ΣΕΓΑΣ έχει εκδώσει με σαφήνεια, ειδικά με συγκεκριμένες διατάξεις, τον κανονισμό για τις διαδικασίες πρόκρισης στις διεθνείς διοργανώσεις και ειδικά για το 2016, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο κανονισμός αναφέρει ότι όλοι, ανεξαιρέτως οι αθλητές, πρέπει να ακολουθήσουν συγκεκριμένες διαδικασίες για να ολοκληρώνουν τις προϋποθέσεις επίτευξης ορίων για τη συμμετοχή σε αγώνες.
Πρώτον, ο κάθε αθλητής υποχρεούται να ενημερώνει την ομοσπονδία για το εάν και πού θα συμμετάσχει σε αγώνες στο εξωτερικό, να πάρει την έγκριση, και το κυριότερο, αφού αγωνιστεί και επιτύχει την προϋπόθεση ένταξης στην Εθνική ομάδα, να ενημερώσει τον εθνικό προπονητή για την επιτυχία του και να προβεί άμεσα και οπωσδήποτε σε έλεγχο ανίχνευσης ουσιών (doping control).
Εάν δεν έχει προβεί στις συγκεκριμένες ενέργειες, η επίδοσή του δεν αναγνωρίζεται ως επίτευξη προϋπόθεσης για τη συμμετοχή σε αγώνες με την Εθνική ομάδα. Η επίδοση, όσο σημαντική και να είναι, απλά καταγράφεται.
Είναι τόσο απλός κανονισμός και έχει εφαρμοστεί και πρέπει να εφαρμόζεται από όλους τους αθλητές. Αυτό δείχνει ότι υπάρχει και αγαστή σχέση μεταξύ των αθλητών και της ομοσπονδίας.
Και ερωτώ. Πότε ενημέρωσε ο συγκεκριμένος δρομέας την ομοσπονδία ότι θα συμμετάσχει στο συγκεκριμένο αγώνα; Πότε ενημέρωσε ότι κατέλαβε θέση η οποία είναι ισοδύναμη με την επίτευξη ορίου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες;
Πότε, σύμφωνα με τον κανονισμό, υποβλήθηκε σε έλεγχο ανίχνευσης ουσιών; Απαντώ έχοντας κάνει τη σχετική έρευνα ότι δεν υπάρχει σχετικό έγγραφο με αριθμό πρωτοκόλλου στην ομοσπονδία που να ενημερώνει ότι θα συμμετάσχει ο συγκεκριμένος δρομέας στον συγκεκριμένο αγώνα. Επίσης, δεν υπάρχει έγγραφο που να πιστοποιεί την άμεση (εντός 24ωρου) υποβολή σε έλεγχο ανίχνευσης ουσιών.
Άρα ο κανονισμός της ομοσπονδίας δεν εφαρμόστηκε. Αν υπάρχει διαφορετική άποψη και συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία, ας προβληθούν στη δημοσιότητα.
Σε διαφορετική άποψη, μπορούμε να ευχηθούμε στον συγκεκριμένο δρομέα να προσπαθήσει να γίνει καλύτερος τα επόμενα χρόνια και να διεκδικήσει την πρόκρισή του σε μεγάλους αγώνες με τις επιδόσεις του και όχι με βάση τον κανονισμό τον οποίο δεν έχει τηρήσει. Να σημειωθεί ότι όλοι οι Έλληνες αθλητές περνούν από αυτές τις διαδικασίες.
Ο αθλητισμός είναι αξία και δεν πρέπει να τυλίγεται σε μία «κόλλα χαρτί». Ειδικά όταν υπάρχουν τρόποι να αντικρούσεις και αυτές τις μορφές πρόκλησης. Αρκεί να υπάρχει το πνεύμα, η σκέψη, ότι οι καλύτεροι θα πρέπει να μας εκπροσωπούν.
Υπάρχουν και άλλοι κανονισμοί για το ποιοί αγώνες χαρακτηρίζονται Gold και ποιοί αθλητές χαρακτηρίζονται επιπέδου Gold. Επίσης ποιές είναι οι διαδικασίες για τη συμμετοχή σε αγώνα Gold ως αθλητής και όχι ως μαζική συμμετοχή. Αρκεί να αναφέρω ότι για τους άνδρες το όριο είναι 2:10 και για τις γυναίκες 2:28 στο μαραθώνιο.
Αντίστοιχα πολύ καλές είναι και οι επιδόσεις στον ημιμαραθώνιο και στα 10χλμ. Πάρα πολύ μακρινές επιδόσεις για το επίπεδο του συγκεκριμένου δρομέα. Επίσης, η ομοσπονδία μπορεί να κρίνει (και πάντα το έκανε) σύμφωνα με την παρούσα αγωνιστική κατάσταση του κάθε αθλητή. Αν πιστεύετε ότι το 15:50 στα 5χλμ και το 32:23 στα 10χλμ είναι επιδόσεις που αξιώνουν έναν Έλληνα αθλητή να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες τότε, δυστυχώς, απαξιώνεται ο ελληνικός αθλητισμός, όχι μόνο ο στίβος. Αυτό είναι το επίπεδο, δυστυχώς, που ζητάει να μας εκπροσωπήσει.
Τελειώνω με μερικά συγκριτικά στοιχεία «κάποιων» Ελλήνων δρομέων:
10χλμ.
Σπύρος Ανδριόπουλος 28:07
Μιχάλης Κούσης 28:44
Χρυσοστομία Ιακώβου 32:18
Αλεξία Πάππας 31:46
Μιχάλης Καλομοίρης 32:23
5χλμ.
Παναγιώτης Παπούλιας 13:28
Μανώλης Χάντζος 13:34
Μαρία Πρωτόπαππα 15:04
Χρυσοστομία Ιακώβου 15:15
Πόπη Αστροπεκάκη 15:46
Μιχάλης Καλομοίρης 15:50
Επίσης, η λίστα των αθλητών του μαραθωνίου τη τελευταία διετία
1. Χριστόφορος Μερούσης – 2:19:00 – 26/4 Αμβούργο 2015, προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς
2. Κώστας Πούλιος – 2:20:01 – 26/4 Αμβούργο 2015
3. Κώστας Γκελαούζος – 2:21:55 – 24/4 Ντίσελντορφ 2016
4. Αντώνης Παπαδημητρίου – 2:22:59 – 10/4 Ρότερνταμ 2016
5. Δημοσθένης Ευαγγελίδης – 2:25:38 – 10/4 Μάντσεστερ 2016
6. Δημήτρης Θεοδωρακάκος – 2:27:03 – 8/11 Αθήνα 2015
7. Κυριάκος Συμιριώτης – 2:27:59 – 5/4 Θεσσαλονίκη 2015
8. Μιχάλης Καλομοίρης – 2:29:30 – 22/3 Ρώμη 2015, προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς
Επίσης στο πρόσφατο πανελλήνιο πρωτάθλημα των 10.000μ. που έχει στα Μέγαρα, ο Μιχάλης Καλομοίρης ολοκλήρωσε 16ος με επίδοση 32:23.39.
