Ντρισμπιώτη: «Τώρα ξεκινάει το καλό»

Η ιστορία της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη είναι… κινηματογραφική. Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα θέλησης και αθλήτριας που ξεπερνά κάθε εμπόδιο. Οι πιο δύσκολοι αγώνες της είναι πριν από τον ίδιο τον… αγώνα. Τα 20χλμ ή 35χλμ μιας διοργάνωσης, πλέον είναι… παιχνιδάκι για την εργαζόμενη και σε μεταπτυχιακό Καρδιτσιώτισσα που σε ηλικία 38 ετών γίνεται όλο και καλύτερη και ακόμα δεν έχουμε δει το που μπορεί να φτάσει. Ο προπονητής της Ναπολέων Κεφαλόπουλος τα λέει όλα σε δύο λέξεις: «Είναι φαινόμενο».

της Αγγελικής Μαγκανά 
[email protected]

Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη, όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει τον αθλητισμό στα 19 της δεν φανταζόταν αυτό που θα ακολουθούσε. Μετά από οκτώ χρόνια επανήλθε στη δράση καταγράφοντας μια απίστευτη πορεία με αποκορύφωμα την 8η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, ένα επίτευγμα που κατάφερε μαζί με τον προπονητή της και με μοναδική στήριξη την οικογένειά της.
Από το 2020 καταρρίπτει το ένα πανελλήνιο ρεκόρ μετά το άλλο, κερδίζει μετάλλια σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια κύπελλα και ούσα πλέον 38 ετών δείχνει πιο εξελίξιμη από ποτέ. Η Καρδιτσιώτισα βαδίστρια που μοιράζει το χρόνο της μεταξύ προπονήσεων και στο μεζεδοπωλείο της οικογένειάς της ως σερβιτόρα, συνεχίζει με μεγάλες προσδοκίες να αψηφά τους κανόνες έχοντας ακόμη πολλά να δώσει.

Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια του βάδην παραχώρησε συνέντευξη στο Sportsfeed μιλώντας για τη μεγάλη της αγάπη, το βάδην, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει, τη συνεργασία της με τον κορυφαίο Έλληνα προπονητή, Ναπολέων Κεφαλόπουλο, την σκληρή δουλειά και αφοσίωση σε καθημερινή βάση αλλά και την επιμονή της να προσφέρει ακόμη παραπάνω στο άθλημα με το παγκόσμιο του Όρεγκον και το ευρωπαϊκό του Μονάχου να είναι προ των πυλών.

Σταμάτησες για οκτώ χρόνια και επανήλθες δυναμικά. Πόσο πολύ έχει αλλάξει η Αντιγόνη;
Δεν έχω αλλάξει πολύ πιστεύω ότι είμαι ο ίδιος άνθρωπος. Επέστρεψα θέλοντας να κάνω κάποια πράγματα για εμένα, για να δείξω στον εαυτό μου ότι μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω στον αθλητισμό από αυτά που έκανα όταν ήμουν νέα.

Πόσο σε έχει βοηθήσει ο κ. Κεφαλόπουλος; Ποια είναι τα στοιχεία που αλλάξετε;
Ο κ. Κεφαλόπουλος είναι παραπάνω από προπονητής, με βοηθάει στο ψυχολογικό κομμάτι και στα κοινωνικά μου, προσπαθεί να είναι δίπλα μου σε ότι τον χρειάζομαι και σε ότι απορία έχω, βλέπει κάποια πράγματα που εγώ δεν θα έβλεπα σε άλλη περίπτωση. Όσον αφορά τη προπόνηση φαίνεται πόσο πολύ με έχει βοηθήσει. Με έχει μάθει να δουλεύω πιο σκληρά, οπότε με έχει βοηθήσει στο να βάζω το μυαλό μου να δουλέψει, για ποιο λόγο να το κάνω.

Δείχνεις ασταμάτητη ούσα πλέον στα 38 σου χρόνια. Παρά τις δυσκολίες από που αντλείς δύναμη να συνεχίζεις;
Δεν έχω καταλάβει πόσο γρήγορα έχουν περάσει τα χρόνια και είμαι ακόμα σε αυτό το επίπεδο στον αθλητισμό αλλά ευτυχώς περνάνε ωραία γιατί το απολαμβάνω. Η προπόνηση κάποιες μέρες βγαίνει δύσκολα αλλά κάποιες εύκολα, οπότε υπάρχουν και αυτές οι μέρες οι εύκολες και οι ωραίες. Σίγουρα συναντάμε δυσκολίες στην καθημερινότητά μας αλλά βρίσκουμε δύναμη από τους δικούς μας ανθρώπους. Η πραγματική δύναμη πηγάζει από μέσα, πολύ βαθιά ίσως γιατί πιστεύω ότι δεν έχω δώσει ακόμα αυτό που μπορώ.

Παράλληλα με την προετοιμασία για το Τόκιο, δούλευες στην οικογενειακή επιχείρηση, χωρίς χορηγούς και οικονομική στήριξη. Τι σημαίνει για εσένα η 8η θέση στους Ολυμπιακούς; Ήταν μια δικαίωση για το γεγονός ότι η προσπάθεια έγινε εξ’ ολοκλήρου από εσένα και τον προπονητή σου;
Ναι δούλευα αρκετά τότε. Βέβαια το τελευταίο καιρό έφυγα για προετοιμασία οπότε αυτό ήταν καλό να ξεκουραστώ από τη δουλειά και να βάλω ως στόχο περισσότερο την προπόνησή μου. Σίγουρα ο προπονητής μου και εγώ δικαιωθήκαμε για πάρα πολλά πράγματα γιατί ακούσαμε διάφορα να λέγονται όπως ότι δεν θα αντέξω, ότι θα κουραστώ, δεν θα τα καταφέρω… όμως η 8η θέση ήταν η απόδειξη στο ότι όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ και οι στόχοι είναι υψηλοί, όπως ήταν οι δικοί μου και του προπονητή μου, έρχεται αυτό το πολύ καλό αποτέλεσμα. Σίγουρα αν υπήρχε μεγαλύτερη στήριξη εκείνη την περίοδο τα πράγματα ίσως να ήταν διαφορετικά.

Με τις συναθλήτριές σου έχετε κάνει μια πολύ δυνατή ομάδα. Τι είναι αυτό που σας έχει δέσει και φέρνετε τέτοιες επιτυχίες;
Ο κ. Κεφαλόπουλος είναι πολύ αυστηρός. Βέβαια μας έχει μεταδώσει μια διαφορετική ενέργεια και τα στοιχεία του σεβασμού, σεβόμαστε η μια την άλλη και για αυτό και έχουμε καταφέρει τέσσερις γυναίκες να κάνουμε μαζί προπόνηση και να φέρνουμε αυτά τα αποτελέσματα. Δουλεύουμε ομαδικά, σίγουρα περισσότερα ατομικά στην προπόνηση αλλά όταν πρέπει να τρέξουμε σε μια διοργάνωση για το ομαδικό, πρώτος στόχος είναι το ομαδικό και μετά τα υπόλοιπα.

Γιατί πιστεύεις ότι δεν δίνουν την απαραίτητη προσοχή και στήριξη που αρμόζει στο βάδην; Τι πρέπει να αλλάξει;
Παρόλο που το βάδην έχει φέρει ολυμπιακό τίτλο στη χώρα μας με την Αθανασία Τζουμελέκα, τα τελευταία χρόνια δεν έχει την προσοχή που θα έπρεπε αλλά έχει αρχίζει να αλλάζει. Βλέπω ότι υπάρχει προσέγγιση και από την ομοσπονδία και από χορηγούς υπάρχουν αρκετοί ιδιώτες πλέον που τους ενδιαφέρει το δικό μας αγώνισμα. Θα θέλαμε κι άλλους για να βοηθηθούν και τα νέα παιδιά για να γίνει το αγώνισμά μας στην Ελλάδα γιατί όχι ένα από τα διασημότερα.

Πρόσθεσες ένα ακόμη μετάλλιο στο παγκόσμιο κύπελλο του Μουσκάτ. Πως ήταν η εμπειρία;
Η εμπειρία ήταν φοβερή και ίσως από τους δυσκολότερους αγώνες που έχω κάνει. Όμως είχα τόση θέληση μέσα μου και έβλεπα και τα κορίτσια που παλεύανε και όπως είπα όταν πρόκειται για το ομαδικό δεν υπάρχει πιθανότητα να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια. Τρέχουμε όλες για τον ίδιο στόχο και για αυτό στα δύο ομαδικά που έχουμε κάνει έχουμε φέρει το ανάλογο αποτέλεσμα.

Πως διαχειρίζεσαι την κούραση κατά τη διάρκεια του αγώνα, τι λες στον εαυτό σου για να τερματίσει;
Υπάρχουν στιγμές μέσα στον αγώνα που θέλω να λιποθυμήσω και να μην με καταλάβει κανείς. Όμως σκέφτομαι πόση μεγάλη προσπάθεια έχω κάνει, πόσες θυσίες, πόση προπόνηση έχω κάνει, πόση δουλειά έχει κάνει ο προπονητής μου για να βρισκόμαστε στον κάθε αγώνα ξεχωριστά και το πόσο θέλω εγώ να πιστέψω στον εαυτό μου και τι έχω ακόμη στο μυαλό μου για να το καταφέρω. Κάθε αγώνας είναι ξεχωριστός αλλά και κίνητρο για τον επόμενο, περνάμε ένα εμπόδιο για να πάμε στο επόμενο.

Ο πιο δύσκολος αγώνας μέχρι στιγμής και γιατί;
Τα τελευταία χρόνια τρέχω μόνο δύσκολους αγώνες, δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, οι χώρες που διαλέγουν μάλλον είναι πολύ ζόρικες για τα αγωνίσματά μας. Όπως και να έχει ο αγώνας στο Μουσκάτ ήταν πολύ δύσκολος, εκτός από την υγρασία που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε ήταν πολύ δύσκολη και η διαδρομή αλλά πήγε πολύ καλά.

Μέχρι πότε φαντάζεσαι τον εαυτό σου να αγωνίζεται;
Δεν έχω βάλει μέτρο μέχρι πότε θα αγωνίζομαι, κάθε φορά που λέω πως θα σταματήσω, εμφανίζεται κάτι καινούργιο και μου ανάβει μια σπίθα μέσα μου που με κάνει να θέλω να ξανατρέξω και μάλιστα καλύτερα.

Το πανελλήνιο ρεκόρ των 20χλμ το έχεις στους στόχους σου; Αν τα καταφέρεις θα είναι διπλό ρεκόρ καθώς θα είσαι η μεγαλύτερη σε ηλικία αθλήτρια ή αθλητής σε οποιοδήποτε άθλημα στην Ελλάδα που κατάφερε να πάρει από άλλον πανελλήνιο ρεκόρ.
Πριν τον κ. Κεφαλόπουλο δεν πίστευα ότι μπορούσα να κάνω κάποιο πανελλήνιο ρεκόρ. Μαζί του έχω κάνει αρκετά, δεν ξέρω αν μπορώ να κάνω το ίδιο και στα 20χλμ αλλά γιατί όχι.

Προπονείσαι, δουλεύεις, κάνεις μεταπτυχιακό. Πως βρίσκεις χρόνο και πως βάζεις προτεραιότητα σε όλα αυτά;
Μπορεί να κάνω πολλά πράγματα μαζί αλλά σίγουρα προτεραιότητα μου είναι  η προπόνηση. Έχω τη δουλειά μου αλλά μπορώ και τη ρυθμίζω γιατί είναι δική μου. Στον ελεύθερο χρόνο που έχουν οι άλλοι, έχω ασχολούμαι με τα μαθήματα μου και τις εργασίες μου, ο χρόνος μου είναι πάντα γεμάτος αλλά πάντα προέχει η προπόνηση.

Το ότι είσαι Νο3 στην παγκόσμια κατάταξη σε κάνει να νιώθεις παραπάνω πίεση; Πως έχεις διαχειριστεί αυτές τις τελευταίες επιτυχίες και τα ρεκόρ;
Δεν είναι τόση μεγάλη η πίεση που αισθάνομαι, όσο το ότι όντως έχω καταφέρει όλα αυτά και δεν έχω φτάσει ακόμη στο σημείο να πω ότι τελείωσα και δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω. Θέλω να κάνω κι άλλα πράγματα και ίσως τώρα έχει ξεκινήσει το καλό.

Τι είναι αυτό που σε έκανε να αγαπήσεις το βάδην;
Το βάδην μου έδωσε επιτυχίες. Παλιότερα έκανα κι άλλα αθλήματα, κολύμβηση, ρυθμική αλλά δεν είχα επιτυχίες. Νομίζω ότι τα μετάλλια είναι αυτά που σε κάνουν να το αγαπάς και να προχωράς παραπέρα. Μετά το αγάπησα, έγινε η καθημερινότητά μου, δεν υπάρχει περίπτωση να μην βγω για προπόνηση, αν ο προπονητής μου μου δώσει ρεπό θα μου κακοφανεί πάρα πολύ.

Οι μεγάλες διοργανώσεις του καλοκαιριού πλησιάζουν και πας ως δευτεραθλήτρια κόσμου. Ποιες είναι οι προσδοκίες;
Οι μεγάλες διοργανώσεις πλησιάζουν και η προπόνησή μας γίνεται πιο έντονη. Σίγουρα υπάρχουν προσδοκίες αλλά είμαι από τις αθλήτριες που έχω κάνει τον κύκλο μου, νιώθω γεμάτη. Ίσως όμως είναι και μια στιγμή να δώσω κάτι παραπάνω στην καριέρα μου, δουλεύω πάρα πολύ σκληρά και είμαι διατεθειμένη να δουλέψω σκληρότερα φέτος που είναι μια ευκαιρία γιατί το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα όσο να’ χει είναι κάτι που μπορεί να μας δώσει το κάτι παραπάνω.

Πως θα σου φαινόταν το ευρωπαϊκό κύπελλο να γίνει στην Ελλάδα του χρόνου;
Μακάρι να γίνει το ευρωπαϊκό κύπελλο στην Ελλάδα, μακάρι να το μάθει και η χώρα μας σαν αγώνισμα και να το εκτιμήσει γιατί είναι ένα αγώνισμα που όλες οι χώρες του εξωτερικού το εκτιμούν πάρα πολύ. Θα είναι καλή ευκαιρία να το μάθει ο κόσμος και να δει ποιο είναι το πραγματικό βάδην, πως γίνεται ένας αγώνας, ποιες είναι οι θυσίες που κάνουν οι αθλητές και πόσο δύσκολο είναι γιατί το θεωρούν κάτι απλό και εύκολο.

Από τότε που σταμάτησε να έρχεται στους αγώνες σου ο Άγγελος (σύζυγος) λόγω των απαγορευτικών, κάνεις φοβερές εμφανίσεις και κερδίζεις μετάλλια. Τώρα που επιτρέπεται και πάλι η παρουσία φιλάθλων θα τον αφήσεις να έρχεται;
Ο Άγγελος δεν με ρωτάει για να έρθει στους αγώνες οπότε δεν είναι αν θα τον αφήσω εγώ. Είναι στη διαδικασία που κλείνει τα εισιτήρια του για τις μεγάλες διοργανώσεις, θα έρθει μαζί με την μητέρα μου. Σίγουρα τους θέλω δίπλα μου, είναι και οι δύο το στήριγμά μου και μακάρι να τους χαρίσω και μια μεγάλη επιτυχία.