Στην προ τρίτου μνημονίου Ελλάδα, ένας 46άρης θα είχε αρχίζει ήδη να λογαριάζει πώς και πού θα ξοδέψει το εφάπαξ της σύνταξής του, που είχε αρχίσει πια να αχνοφαίνεται στον κοντινό ορίζοντα.
Σε αυτήν την ηλικία θα μπορούσε να έχει ακόμα κι εγγόνι, αν είχε ακολουθήσει το παράδειγμα του περίφημου Λίνφορντ Κρίστι, του Βρετανού με καταγωγή από την Τζαμάικα, χρυσού Ολυμπιονίκης των 100μ. το 1992, ο οποίος συνεπικουρούμενος από τον εξίσου… βιαστικό υιό του, πρόλαβε να γίνει παππούς στα 35 του.
Ωστόσο, ο Ισπανός βαδιστής των 50χλμ. Χεσούς Ανχελ Γαρθία, κάτι λιγότερο από δύο μήνες πριν κλείσει τα 46 του χρόνια, με τις ρυτίδες να είναι πια εμφανείς στο αυλακωμένο πρόσωπό του, όχι μόνο δεν το βάζει κάτω, αλλά ετοιμάζεται για τη 12η συμμετοχή του σε παγκόσμιο πρωτάθλημα! Ασφαλώς η φύση του αγωνίσματος που τον δόξασε και ο ίδιος τίμησε στα 22 χρόνια της λαμπρής καριέρας του, τον ευνοεί σε σχέση με, για παράδειγμα έναν σπρίντερ όπως τον 39χρονο σπρίντερ Κιμ Κόλινς, που ειρήσθω εν παρόδω παραμένει ακμαίος και κατεβαίνει για… πλάκα τα 10.00 καταρρίπτοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ωστόσο ο βραχύσωμος (1.72) Μαδριλένος θα μπορούσε να έχει «γράψει» τουλάχιστον 50 ακόμα χιλιόμετρα σε παγκόσμια πρωταθλήματα, αν δεν έκανε το ντεμπούτο του με σχετική καθυστέρηση, το 1993 στην Στουτγκάρδη, σε ηλικία 24 ετών.
Με το 12ο bib σε παγκόσμιο πρωτάθλημα που θα λάβει από τον αρχιπροπονητή της Ισπανίας σε λίγες μέρες, ο Γαρθία ξεφεύγει κατά δύο συμμετοχές από τον τρία χρόνια νεαρότερο, Βιργκίλιους Αλέκνα.
Ο Γαρθία μάλιστα, σε εκείνη την παρθενική του διεθνή εμφάνιση στην κοιλάδα του Νέκαρ είχε καταπλήξει τα πλήθη κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο, επιτυχία που δεν επανέλαβε έκτοτε – ίσως για αυτό ακόμα προσπαθεί και τα βάζει με πιο νεόκοπους αντιπάλους. Ηταν πάντως δεύτερος, πάντα στα 50χλμ., το 1997 στην Αθήνα και το 2001 στο Εντμοντον, ενώ στο Βερολίνο το 2009 έκανε δικό του χάλκινο μετάλλιο. Στις άλλες παγκόσμιες εμφανίσεις του τερμάτισε: 5ος στο Γκέτεμποργκ το 1995, 6ος στο Σεντ Ντενί στο Παρίσι το 2003, 12ος πριν από δύο χρόνια στη Μόσχα, ακυρώθηκε το 2005 στο Ελσίνκι, αλλά και το 2007 στην Οσάκα και το 2011 στην Νταεγκού, ενώ εγκατέλειψε την προσπάθειά του στα μισά της διαδρομής, προς γενική απογοήτευση, εντός έδρας το 1999 στη Σεβίλλη.
Με το 12ο bib σε παγκόσμιο πρωτάθλημα που θα λάβει από τον αρχιπροπονητή της Ισπανίας σε λίγες μέρες, ο Γαρθία ξεφεύγει κατά δύο συμμετοχές από τον τρία χρόνια νεαρότερο, Βιργκίλιους Αλέκνα. Αυτόν τον γίγαντα της δισκοβολίας, που τερμάτισε πέρυσι μια θαμπερή καριέρα στο περίφημο μίτινγκ ISTAF στο Βερολίνο, αλλά έριξε, έτσι, για τη διασκέδασή του – γιατί οι μακροχρόνιοι έρωτες δεν κόβονται εύκολα – 60.13μ. στο διασυλλογικό πρωτάθλημα της Λιθουανίας στο Βίλνιους τον περασμένο Απρίλιο και 55.37μ. στις 7 Αυγούστου, πριν από λίγες στο εθνικό πρωτάθλημα.
Η 42χρονη Ράντικ
Η Αυστραλέζα Κέλι Ράντικ, η γηραιότερη γυναίκα που θα δούμε στο Πεκίνο, γεννημένη στις 19 Απριλίου 1973 στο Μπάλαρατ της Βοκτόρια, μία μικρή πόλη που δεν κατοικούν ούτε καν 100.000 ψυχές, κρύβει μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Μέτρια μαραθωνοδρόμος στα νιάτα της, τραυματίστηκε και το γύρισε στο περπάτημα, επειδή κατά αυτόν τον τρόπο τη συμβούλεψε κάποιος φυσιοθεραπευτής ότι θα έβρισκε ταχύτερα γιατρειά. Ξάφνου, η Ράντικ, συνειδητοποίησε ότι βαδίζει ταχύτερα σε αγωνιστικό επίπεδο από ό,τι τρέχει και το 2014, στα 41 της, φόρεσε για πρώτη φορά το εθνόσημο και σκαρφάλωσε στο Νο1 της κατάταξης μεταξύ των βαδιστριών που προέρχονται από τις χώρες που κάποτε συνέθεταν την παντοδύναμη βρετανική αυτοκρατορία.
Το σκοτσέζικο ντουζ όμως που της… πρόσφεραν οι διοργανωτές των αγώνων της κοινοπολιτείας στη Γλασκώβη, με την επιλογή τους να μην συμπεριλάβουν το βάδην για πρώτη στα χρονικά, στο πρόγραμμα, της έκοψε τα φτερά. Προσωρινά. Γιατί η Ράντικ, μητέρα τεσσάρων τέκνων, που απολαμβάνουν να την βλέπουν να αγωνίζεται και φυσικά δηλώνουν οι πιο φανατικοί υποστηρικτές της, δεν πτοήθηκε. Επανήλθε φέτος, υπό την καθοδήγηση του Μπρεντ Βάλανς, προπονητή του τρις Ολυμπιονίκη του βάδην Τζάρεντ Τάλεντ και έπιασε… χαλαρά το όριο όχι μόνο για το Πεκίνο, αλλά και για το Ρίο.
Συνεπώς, μην σπαταλήσετε τον χρόνο σας αναζητώντας την γηραιότερη των αγωνισμάτων στίβου το 2016 στους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Βραζιλία. Γιατί η Ράντικ θα είναι εκεί, όπως πιθανότατα και ο Γαρθία. Επειδή είναι πραγματικά αμαρτία για έναν αθλητή να τερματίζει την καριέρα σου σε προολυμπιακή χρονιά, ειδικά όταν, αφενός έχει ανακαλύψει το… ελιξίριο της νεότητας, αφετέρου δεν έχει απολαύσει ποτέ την ηδονή που χαρίζει ένα Ολυμπιακό βάθρο, όπως ο γερόλυκος Γαρθία ή δεν έχει φορέσει ποτέ τη φόρμα με τους πέντε κύκλους, ωσάν η αειθαλής Ράντικ.
