Ο ελληνικός αθλητισμός θρηνεί την απώλεια του σπουδαίου Αλέκου Ιωακειμίδη

Ο ελληνικός αθλητισμός και ειδικότερα η ελληνική γυμναστική θρηνούν την απώλεια του Ολυμπιονίκη προπονητή της ενόργανης γυμναστικής Αλέκου Ιωακειμίδη, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών και σύσσωμος ο κόσμος της γυμναστικής τον αποχαιρετά με βαθύτατη θλίψη και οδύνη.

Ο εκλιπών μυήθηκε στο άθλημα της γυμναστικής στο Καζακστάν, όπου μεγάλωσε ως μέλος ελληνικής ποντιακής οικογένειας. Εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη έπειτα από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και είχε πολύ σημαντική συμβολή στην εκτόξευση του αθλήματος στη χώρα μας, αφού εξελίχθηκε στον μοναδικό προπονητή της ενόργανης που κατόρθωσε να αναδείξει δύο Έλληνες Ολυμπιονίκες και μάλιστα σε δύο διαφορετικά αγωνίσματα.
Ως προπονητής του Δημοσθένη Ταμπάκου από το 1996 έως το 2009, δημιούργησε τον πρώτο Έλληνα «άρχοντα των κρίκων» καθοδηγώντας τον σε όλες τις εντυπωσιακές διεθνείς επιτυχίες του, με αποκορύφωμα την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες «Αθήνα 2004», ενώ είχε προηγηθεί το ασημένιο Ολυμπιακό μετάλλιο στο «Σίδνεϊ 2000», καθώς επίσης δύο μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα (χρυσό το 2003, χάλκινο το 1999) και τέσσερα μετάλλια σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (χρυσό το 2000 και 2004, ασημένιο το 2002, χάλκινο το 1998), μεταξύ άλλων. Παράλληλα, κατά το διάστημα 2001-2002 διετέλεσε επικεφαλής προπονητής της Εθνικής Ανδρών.
Ο προσφιλής σε όλους «παππούς», όπως ήταν το προσωνύμιό του, ανέλαβε το 2009 την τεχνική καθοδήγηση του σπεσιαλίστα του δίζυγου και νυν Προέδρου της ΕΓΟ Βασίλη Τσολακίδη, ο οποίος έζησε μια δεύτερη νιότη μετά τα 30 του και κατάφερε να κατακτήσει μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα τον τίτλο του Ολυμπιονίκη, κερδίζοντας την 6η θέση στο «Λονδίνο 2012», καθώς επίσης ένα μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (ασημένιο το 2011) και δύο μετάλλια σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (ασημένιο το 2010, χάλκινο το 2011).

Η επίσημη αποχώρηση του Αλέκου Ιωακειμίδη ήρθε το 2016, έπειτα από μία λαμπρή πορεία 25 χρόνων, μαζί με την ολοκλήρωση της σταδιοδρομίας του Τσολακίδη. Δεν έπαψε όμως ποτέ να βρίσκεται κοντά στους νεότερους προπονητές και αθλητές, να μοιράζεται τις γνώσεις του και να προσφέρει τις συμβουλές του, μέχρι το τέλος της ζωής του.